آگاو
خانواده ؛ Asparagaceae
آگاوه سردهی از گیاهان تک لپه‌ای است. آگاوه گیاهی گلدار است اما هر بوته آن یک‌بار گل می‌دهد و می‌میرد. آگاوه را به نام “گیاه قرن” نیز می‌شناسند. معمولاً بسیاری آگاوه را به اشتباه کاکتوس می‌دانند، آگاوه کاکتوس نیست و با گیاه صبر زرد نیز که برگ‌های مشابهی دارد، رابطه‌ای ندارد. اگاو ها عمدتا مکزیکی هستند و همچنین بومی جنوب و غرب ایالات متحده و مرکزی و گرمسیری جنوب امریکا. آنها گیاهان شاداب با برگ های ضخیم و گوشتی، و برگها به طور کلی در یک نقطه تیز و با حاشیه خاردار هستند. ساقه تنومند و معمولا کوتاه دارند ، برگ ظاهرا از ریشه سرچشمه مي گيرد . همراه با گیاهان از جنس مربوط درخت یوکای امریکایی هستند ، گونه های مختلف گیاه آگاو جزء گیاهان زینتی محبوب هستند.
تهویه مطبوع
سیستم ریشه گیاه آگاو، متشکل از شبکه ای از ریزوم های کم عمق، طراحی شده است كه برای کمک به آگاو موثر أست ، رطوبت از باران، و شبنم براي اگاوها بسيار مفيد أست . علاوه بر بذر، بیشتر اگاوها تولید پاجوش و گیاهان جوان دارند . vilmoriniana (آگاو هشت پا) در مدت عمر خود هر ماه صدها پاجوش توليد مي كند . برگ آگاو ذخیره آب گیاه هست و پوشش داده شده در سطح برگ مانع از تبخیر اب داخل برگ مي شود. شکارچیان از خوردن گیاه و یا برگ ان به عنوان یک منبع از آب استفاده مي كنند . شیره اگاو اسیدی است. اگاوها در ارتفاع تا ٩ متر ميرسند به طوری که آنها دور از دسترس به حیوانات که ممکن است به آنها حمله کنند قرار مي گيرند. گونه های کوچکتر، مانند lechuguilla آگاو، ساقه شکوفه کوچکتري دارند .
طبقه بندی
در سیستم Cronquist و دیگران، آگاو در خانواده Liliaceae قرار داده شد، اما آنالیز فیلوژنتیک توالی DNA بعد نشان داد كه به اين خانواده تعلق ندارد. در نظام APG II، آگاو در خانواده خنجریان قرار داده شد. هنگامی که این سیستم توسط سیستم APG III در سال ۲۰۰۹ جایگزین شد، خنجریان را به خانواده گسترش مارچوبگان رده بندی شدند و آگاو به عنوان یکی از ۱۸ جنس در زیرخانواده Agavoideae قرار گرفت. آگاو مدتها به عنوان یک گونه با ۱۶۶ گونه مختلف بوداما در حال حاضر تا امروز شامل حدود ۲۰۸ گونه ترکیب شده است.
اگاوها مشکلات زيادي برای طبقه بندی دارند . تغییرات درون یک گونه ممکن است قابل توجه باشد، و تعدادی از گونه به نام با منشا ناشناخته هستند و ممکن است فقط از انواع گونه های اصلی وحشی نام برده شود . کاشفان اسپانیایی و پرتغالی احتمالا گیاهان آگاو را به به اروپا ارمغان اوردند ، اما اين گیاهان در اروپا در طول قرن ١٩ ، هنگامی که بسیاری از انواع ان وارد اروپا شد محبوب شد.
شیمی
ترکیبات فنلی، از جمله فلاونوئیدها، اسیدهای فنلی و homoisoflavonoids را می توان در چند گونه از گیاه آگاو ديد . کسانی که فنول را به عنوان یک پتانسیل بزرگ براي نشانگر اگاو chemotaxonomic قبول دارند .
گونه های معمول رشد
رایج ترین گونه رشد شامل آگاو امريكايي واسطوخودوس آگاو، tequilana آگاو، attenuata آگاو، parviflora آگاو، murpheyi آگاو، vilmoriniana آگاو، آگاو palmeri، parryi آگاو و آگاو victoriae-reginae مي باشد .