نگه داری

 کاکتوس لیتوپس یا کاکتوس سنگی

لیتوپس ها جز پرطرفدارترین کاکتوس‌ها در جهان می‌باشد، که دارای رنگ ها و گونه‌های مختلفی می‌باشند. در کل نگهداری از لیتوپس ها نسبت به سایر کاکتوس‌ها سختر است. دلیل سخت بودن نگهداری از لیتوپس ها به دلیل متفاوت بودن زمان رشد و خواب این گیاه و حساس بودن به رطوبت و آفت‌ها می‌باشد. با شناخت و آشنایی با نحوه نگهداری این گیاه می‌شود به راحتی از آن در خانه و گلخانه نگهداری کرد. در این مقاله آموزش نگهداری کاکتوس لیتوپس یا کاکتوس سنگی توضیح داده می‌شود. هر سؤالی داشتید در زیر مقالات میهن کاکتوس پست کنید تا جواب داده شود.

خاک مناسب برای لیتوپس ها:

خاکی سبک که آب را در خود نگه ندارد و زهکشی مناسبی داشته باشد. مانند ترکیبی از ماسه و پیت ماس. گلدان لیتوپس حتماً باید دارای سوراخ‌هایی در کف گلدان برای خروج آب اضافی باشد.

نور مناسب لیتوپس ها:

در فصل رشد به روزی ۳ تا ۵ ساعت نور آفتاب ملایم احتیاج دارد. ن.ر نباید مستقیم و شدید باشد بخصوص در فصل تابستان که فصل خواب گیاه می‌باشد.

دما مناسب برای پرورش لیتوپس:

همان‌طور که در بالا توضیح داده شد لیتوپس در دمای خنک رشد می‌کنند. دمایی در حدود ۲۰ درجه سانتی‌گراد دمای ایده آل رشد لیتوپس ها می‌باشد. لیتوپس ها در دمای بالا به خواب می‌روند.

آبیاری:

لیتوپس ها در فصل رشد به آبیاری منظم در حدود هر هفته یک بار احتیاج دارند. حتماً اجازه دهید در فاصله دو آبیاری خاک کاملاً خشک شود. عدم جذب آب و خیس ماندن خاک نشانه پوسیدگی ریشه می‌باشد.

آفت‌ها:

مهم‌ترین آفت برای لیتوپس ها بیماری‌های قارچی در اثر رطوبت و گرمای زیاد می‌باشد  که می‌توان با آبیاری منظم، نگهداری در محل خشک و خنک از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد. همچنین لیتوپس ها به شپشک آرد آلو  نیز حساس است که در صورت مشاهده فوراً باید آفت را با سموم حشره کش از بین برد.

تکثیر لیتوپس:

تکثیر لیتوپس ها از طریق بذر می‌باشد. می‌توان بذر لیتوپس را در خاک پیت ماس و در دمای حدود ۲۰ درجه سانتی‌گراد با نور ملایم و رطوبت بالای ۶۰ درصد کاشت.

معرفی سانسوریا

سانسوریا دارای گونه‌های کوتاه و بلند می‌باشد. این گیاه نسبت به شرایط نامساعد محیطی مقاوم بوده و در نقاط مختلف منزل می‌توان آن را نگهداری کرد. این گیاه همچنین دارای گلی است که به رنگ ترکیبی سبز و سفید در بخش میانی گیاه می‌روید البته گل آن جذابیت خاصی ندارد اما معطر است.سانسوریا گیاهی است دارای ریزوم از خانواده لاله ، گیاهی برگ زینتی است و تنوع زیادی در اندازه برگ و رنگ برگ در این گیاه وجود دارد.

برگ‌ها در سانسوریا ضخیم، مستقیم، سخت و شمشیر مانند می‌باشد. نوع ابلق آن محبوبیت بیشتری دارد.ساقه در این گیاه وجود ندارد و برگ‌ها مستقیم از سطح خاک خارج می‌شود. ولی دارای ساقه زیرزمینی بنام ریزوم می‌باشد که برگ‌ها مستقیماً از رویی این ساقه‌های زیرزمینی خارجج می‌شود و برای تکثیر از آنها استفاده می‌شود.

شرایط نگهداری سانسوریا:

این گیاه را می‌توان در شرایط مختلف نور آب و خاک پرورش داد.این گیاه نسبت به شرایط نامساعد محیطی مقاوم بوده و در نقاط مختلف منزل می‌توان آن را نگهداری کرد. در مناطقی که دارای سرمای زمستانه نمی‌باشد می‌توان این گیاه را در باغ‌های صخره‌ای کشت نمود.دما؛ گیاهی است که در هوای گرم و در درجه حرارت ۲۵-۱۸ درجه سانتی‌گراد بهترین رشد را دارد ولی به دمای زیر صفر حساس می‌باشد.نور؛ این گیاه عموماً در محل‌های روشن رشد خوبی دارد ولی در محل‌های کم نور منازل نیز می‌توان این گیاه را نگهداری کرد.آبیاری؛ در زمستان هر دو هفته یکبار و در تابستان یک‌بار در هفته کافی می‌باشد.
این گیاه نسبت به بیماری‌های قارچی حساس می‌باشد لذا بهتر است در آبیاری این گیاه دقت کنیم. در فصل زمستان چنانچه این گیاه در جای خنک نگهداری شود از دادن آب زیاد به آن خودداری کنید زیرا آب زیاد سبب پوسیدگی ریشه می‌شود ولی در فصل تابستان به آب بیشتری نیاز دارد.خاک مناسب سانسوریا مشتمل بر یک قسمت ماسه، یک قسمت پیت ماس و ٢٠٪ ورمی کمپوست عالی هست. زمان تعویض گلدان در بهمن وو اسفندماه قبل از اینکه جوانه‌های جدید رشد خود را شروع کند می‌باشد.

عوارض و درمان :

اگر محیط نگهداری سانسویریا ، نورکم وناکافی داشته باشد، برگهای این گیاه نقوش خود را از دست می دهد و رنگپریده می گردند. زخمهای قهوه ای روی برگهای سانسویریا در اثر آبیاری زیادبه وجودمی آیند. باید زهکش گلدان را بازدید کنید و اجازه دهید در فاصلهبین دو آبیاری خاک خشک شود. اگر مشاهده گردید برگهای این گیاه خشک و قهوهای می‌شود، گیاه رابه محل خنکتر ببرید و آن را آبیاری کنید. بعضی حشراتآفت حاشیه برگهای سانسویریا را جویده و آنها را بد شکل می کند. می توانیدبرای مبارزه با این آفات ازسم حشره کش استفاده کنید. برگهای جدید دراثرتغذیه بیش از اندازه ممکن است نرم و آبکی شوند.

در پاییز و زمستانتغذیه این گیاه اصلا لازم نیست. زخمهای سفید پنبه ای روی برگها نتیجهفعالیت حشره آفت است. زخمها را با پنبه آغشته به سم خیس کنید. یا هر دوهفته یکبار با یک سم حشره کش نفوذی، سمپاشی انجام دهید. اگر از ماده براقکننده شیمیایی، استفاده نمایید، نقاط قهوه ای رنگ مانند خاک باتلاقیبرگهای زیبابی گیاه شما را از قاعده می پوساند.

روش تکثیر گل جعفری

 جعفری اغلب از طریق کاشت بذر افزایش می یابد، اما از قلمه آن نیز می توان استفاده کرد که هزینه بیشتری دارد. برای استفاده از قلمه بخش انتهایی شاخساره به طول ۶ -۸ سانتی متر استفاده می شود.

  بذر به صورت مستقیم در محل اصلی  و یا در خزانه کشت می شود. در تهیه نشاء، بذر در اواخر اسفند تا اواخر فروردین کشت می شود و نشاء ظرف مدت دو ماه آماده انتقال می شود. کشت های دیرتر نیز امکان پذیر است ولی باعث ریز شدن گل ها می شود. در روش کاشت مستقیم نیاز به تنک کردن دارد.

  برای تولید گل های درشت، بهتر است گیاه دو بار خزانه شود بدین ترتیب که ابتدا بذر را در یک خزانه کاشته و وقتی گیاه ۴ –۶ برگی شد آن را به خزانه دوم منتقل و با فاصله بیشتر کشت کرد. پس از آنکه گیاه مدتی در خزانه دوم رشد کرد و آب و هوا برای انتقال آن مساعد شد آن را به زمین اصلی منتقل می کنند. در این صورت گل های بسیار مرغوبی تولید می شود.

  گیاه جعفری به صورت مستقیم رشد کرده تا اینکه جوانه گل انتهایی تشکیل شود بعد از تشکیل جوانه گل انتهایی جوانه های جانبی از غالبیت انتهایی آزاد شده و انشعابات جانبی را تشکیل می دهند. در صورتی که بخش انتهایی شاخساره زودتر قطع شود انشعابات جانبی زودتر تشکیل شده و تعداد گل بیشتر با کیفیت بهتر و اندازه یکنواخت ظاهر می گردد.

گلدهی

 گلدهی آن در سراسر تابستان ادامه داشته و تا پائیز به طول می انجامد

آفات و بیماری ها

 از مهم ترین بیماری های آن پژمردگی، بوته میری، بلایت ناشی از بوتریتیس، پوسیدگی ریشه و ساقه و بیماری های برگی و از آفات ممهم آن کنه است که با استفاده از سموم قارچ کش و کنه کش می توان آن ها را کنترل کرد.

سیکلامن یا نگونسار

مشخصات:

اسم علمی گیاه نگونسار Cyclamen persicum ، از خانواده Primulaceae می باشد. این جنس دارای ۱۵ گونه مختلف از گیاهان غده دار است که به صورت وحشی در کشورها و جزایر مدیترانه ای یافت می شود. گونه موردنظر ما، بومی کشورهای شرقی مدیترانه ای و ایران است. ارتفاع آن به ۱۵ تا ۲۵ سانتی متر می رسد. گلهای آن معمولا در اوایل بهار ظاره می شوند. سیکلامن برگهای کروی، قلمی شک و سبز تیره دارد. در بعضی واریته ها لکه های نقره‌‌ای رنگ روی برگها به چشم می خورد. گلهای معطری به طول ۵/۲ تا ۳ سانتی متر و به رنگ صورتی، قرمز، ارغوانی و سفید دارد.

سیکلامن گیاهی علفی دائمی است که بخش پایینی ساقه (هیپوکوتیل) آن در نزدیکی سطح خاک قطور شده و تشکیل ژوخه (غده) میدهد. برگها به طور مستقیم از این ژوخه بیرون می‌آیند. ژوخه ممکن است تخم‌مرغی شکل با پهن و گرد باشد.از نظر گیاهشناسی این گیاه تک لپه‌ای کاذب است و تنها یک لپه در رویان آن توسعه می‌یابد.

سیکلامن یک محصول مهم گلخانه‌ای است که در فصل زمستان به بازار عرضه میشود. نگهداری آن در منازل نیازمند مراقبت بیشتری است.

گلدهی:

این گیاه در زمستان گل میدهد. اگر بذر را اواخر تابستان امسال کشت کنید زمستان سال بعد گل میدهد. (۱۴ تا ۱۶ ماه بعد از کشت بذر گلدهی اتفاق می‌افتد) البته روشهای نوین دوره رشد را میتوانند به ۸ ماه کاهش بدهند.

توجه پزشکی:

هیچ قسمتی از گیاه خوراکی نیست و خوردن آن موجب مسمومیت میشود.

نیازها و مراقبت:

به طور کلی سیکلامن به هوای خنک و مرطوب نیاز دارد. دمای شبانه مورد نیاز این گیاه معمولا حدود ۱۰ تا ۱۵ درجه است. (برای همین وقتی به منزل منتقل میشود و دمای شبانه در منازل در زمستان معمولا بالای ۲۰ درجه است و لذا گیاه دچار مشکل میشود. برای همین در منزل باید در محلی قرار داد که دمای شبانه گرم نبوده و سرد هم نباشد) دما هیچگاه نباید بالای ۲۵ درجه باشد.

دمای بالا و کوددهی زیاد منجر به عدم گلدهی میشود. دمای خیلی کم و کود دهی کم نیز منجر به گیاهی نمو نیافته با دم‌گلهای طویل میشود.

نور:

از فروردین تا مهر ماه باید با ایجاد سایه از شدت نور کاسته شود و پس از آن نیز در معرض نور خیلی شدید قرار نگیرد.

تهویه هوا:

تهویه هوا برای این گیاه ضروری است چون از هوای خفه بیزار است. برای همین در گلخانه‌های تولیدی معمولا زیر گلدان سیکلامن یک گلدان خالی را به صورت معکوس به عنوان پایه قرار میدهند تا گیاه در ارتفاع بیشتری قرار بگیرد و گلدانها را طوری میچینند که برگهای گیاهان به هم دیگر برخورد نکند و بین دو گلدان فضای کافی برای گردش هوا وجود داشته باشد.

آبیاری:

آبیاری متوالی مفید است ولی آب نباید ته گلدان و پای گیاه انباشته شود که منجر به پوسیدگی میشود. از آبهای آهکی نباید استفاده شود چون باعث ایجاد لکه‌های سفید روی برگها میشود که منجر به زخمی و خراب شدن برگها میشود.

pH:

بین ۵ تا ۶ برای این گیاه مناسب است.

کود:

کود مورد نیاز گیاه نگونسار را میتوان به میزان ۳ گرم در لیتر ، هر هفته یکبار در تابستان و دو هفته یکبار در زمستان مورداستفاده قرار داد.

خاک:

مخلوطی از خاک برگ و ماسه برای رشد این گیاه مناسب است. ترکیب ۲ تا ۳ قسمت خاک معمولی و خاک برگ همراه یک قسمت ماسه و یک قسمت کود حیوانی پوسیده. امروزه از ترکیب پیت ماس + کوکوپیت + پرلیت استفاده میشود باید بسیار سبک باشد و از تهویه خوبی برخوردار باشد تا از پوسیدگی ژوخه جلوگیری شود.

معرفی گل جاوید

مبدأ آن استرالیا است. یک ساله بوده و به ندرت به صورت چندساله دیده می شود. جزو گل های بهاره و تابستانه است. گل ها به صورت انفرادی در انتهای هر ساقه به وجود می آیند. البته گونه هایی هم وجود دارد که گل های آن ها به صورت خوشه ای در انتهای هر ساقه قرار دارند که H. orientalisجزو این دسته است. براکته های کاغذی به رنگ صورتی، زرد، نارنجی و قرمز داشته که در اطراف یک نهنج طلایی پراکنده اند. البته از طریق به نژادی رنگ های بنفش، سفیذ، صورتی و قرمز پر رنگ آن هم به وجود آمده است.

این گل وقتی خشک می شود حالت طبیعی خود را حفظ می کند و یکی از بهترین گل های خشک محسوب می شود و به همین دلیل به آن Everlasting flowerبه معنی گل جاویدان گویند. برای این منظور، زمانی که گل تازه باز شده و مرکز زرد رنگ آن به طور کامل نمابان نشده، چیده شده و در محلی خنک و تاریک به صورت وارونه آویزان می شود تا خشک شود. نگهداری گل های بریده آن نیز برای مدت طولانی امکان پذیر است.

شرایط نگهداری:

این گیاه نسبت به سرما حساس است. در صورت کاشت در فصل زمستان دمای اتاق را طوری تنظیم کنید که از ۱۸ درجه سانتیگراد کمتر نباشد.قبل از کاشت، گلدانی را در اندازه متوسط انتخاب کرده و آن را از خاک غنی از هوموس، ماسه و بارورکننده های آلی پرکرده و سپس بذرها را در عمق ۱۵ سانتیمتری خاک کاشته و آن را آبیاری کنید.آبیاری گیاه باید بطور منظم و حداقل دو بار در هفته انجام شود.

برای زهکشی بهتر می توان در کف گلدان دو یا سه سوراخ ایجاد یا از یک زیرگلدانی بزرگ استفاده کرد.گلدان ها را در مکانی نورگیر قرار دهید. این گیاه مکان نیم سایه را تحمل می کند. مناسب ترین PH خاک برای رشد گیاه شش و نیم است.گل جاویداز طریق کاشت بذر و قلمه امکان پذیر است.

معرفی گیاه نسترن یا رز وحشی

گیاهی از جنس روزا در خانواده ی رزاسه است که معمولا با عنوان داگ روز شناخته می شود.این گونه رز وحشی بومی کشور های اروپایی از جمله بریتانیا و نروژ و همچنین شمال غرب آفریقا و شرق آسیا است.

دیگر نام های این گیاه:رزا کانینا- داگ رز- گل نسرین- نسترن جنگلی.

تمایل به این گل از زمان قرون وسطا در بین شوالیه ها,پادشاهان,ملکه ها,شاهزادگان و شاهزاده خانوم ها وجود داشته و شاهد خوبی مبنی بر تاریخ آن می باشد.اصطلاح گیاهشناسی آن (گل سرخ) است.یکی از گلهای وحشی فوق العاده ای که در ایالت کلرادو یافته شده,به نام رز آلاسکا,که به طول ۳ یا ۴ فوت رشد می کند و دارای تنوع می باشد,به رنگ صورتی زیبا,شکوفه های معطر و به عنوان یک رز مقاوم در برابر خشکسالی از آن یاد شده است.می توان این گل را در سراسر کوه های غرب ایالات متحده یافت.

عادت رشد و فیزیولوژی:

ارتفاع:

گونه های رز وحشی به صورت درختچه خزان کننده در طبیعت بدون هیچ کمکی رشد می کنند,به طور معمول به ارتفاع ۱ تا ۵ متر می رسند,هرچند گاهی می توانند بالا ترهم بروند.ساقه آن باریک و تیز است و به بالا رفتنش کمک می کند.

برگ:

برگ ها ۵ تا ۷ برگچه

گل:

گلها معمولا صورتی کمرنگ (عده ای هم سفید و قرمزو زرد) با ۴ تا ۵ سانتی متر طول و ۵ گلبرگ است.به تنهایی با ریشه خود رشد می کنند(به این معنا که بدون کمک هایی که برای برخی از گل های رز مدرن انجام می شود,به خوبی در شرایط متنوع آب و هوایی رشد می کنند) در واقع تمام دیگر انواع گل رز که ما در حال حاضر پرورش میدهیم از همین گل ها نشأت گرفته اند,در نتیجه از جایگاه ویژه ای برخوردارند.

میوه:

میوه آن به طول ۵/۱ تا ۲ سانتی متر,بیضی شکل و به رنگ نارنجی و قرمز می باشد و با نام سای نورودونخوانده می شود.جدار داخلی میوه دارای الیاف باریک و ابریشمی است که درآن فندقه های سختی جای دارد.پس از خشک شدن دارای طعمی قابض و کمی شیرین با بویی ضعیف می باشد.قسمت گوشتی سای نورودون دارای مقدار زیادی ویتامین c,اسید سیتریک,اسید مالیک,قند و تانن است.دانه های آن دارای حدود ۱۰% روغن بوده که به رنگ زرد کمرنگ متمایل به قرمز و دارای بویی مطبوع می باشد,البته دانه ها سمی است

مـشـخـصـات گـل هـای گیاه هـویـا

گل های تمامی انواع گیاهان هویا همانند دسته‌ای کوچک از گل است که در انتهای یک ساقه مشترک (دمگل ) شکوفا می شوند در واقع گل اذین (مجموعه گلهای این گیاه) از نوع چتری شکل (همانند چتر) است. دم گل نیز از زاویه بین برگ و ساقه بیرون می آید.  این دم گل را نباید قطع کرد زیرا گل های بعدی گیاه هویا نیز بر روی همین دم گل شکل می گیرند. اندازه گل ها نیز در گونه های مختلف این گیاه متفاوت است و بین  ۳ میلیمتر (در گونه Hoya bilobata) تا  ۹۵ میلیمتر( درگونه  H. Lauterbachii ) می تواند باشد .

گل ها ستاره ای شکل هستند با پنج عدد گلبرگ ضخیم، مثلثی شکل، با پوشش مومی به همراه ساختارهایی کرک مانند  که بر روی قسمت بالای آنان ساختاری ستاره ای شکل و کوچ کتر قرار دارد که اصطلاحا تاج Corona نامیده می شود.  رنگ گل در اغلب گونه های این گیاه سفید و صورتی است اما گاهی زرد ، نارنجی و قرمز تیره و یا حتی نزدیک به سیاه و یا سبز رنگ نیز مشاهده شده است . در زبان انگلیسی تمامی  گونه های این گیاه waxplant, waxvine,waxflower و یا Hoya نامیده شده اند. مصرف این گیاه سمی است و بهتر است دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار بگیرد.

آفـات و بیـمـاری های گیاه هویا

شته ، کنه تارعنکبوتی و شپشک آرد آلود از جمله آفات رایج این گیاه هستند. این گیاه بیماری خاصی ندارد اما بهتر است برای جلوگیری از شیوع بیماری های قارچی برگسار گیاه بخصوص در طی شب هنگام برای مدت طولانی خیس و مرطوب باقی نماند.در واقع گیاهان هویا بیشتر به شرایط نامساعد محیطی حساس هستند تا بیماری ها.