گیاه شناسی

گل مریم

گل مریم، با نام علمی Polianthes tuberose از تیره Amaryllidaceae بوده و بومی مناطق مکزیک میباشد. گل مریم گیاهی چند ساله و علفی است که ساقه زیر زمینی آن از نوع پیاز (bulb) است. نام آن مشتق شده از (Tuberosa) بمعنی تورم است که اشاره به سیستم ذخیره آن دارد. این گل یکی از منابع اولیه مهم در صنایع عطرسازی است و در کشورهائی از قبیل هندوستان، فرانسه و مکزیک سطح زیر کشت وسیعی را به خود اختصاص داده است. این گیاه دارای گلهایی به صورت خوشه های بلند می باشد.

روشهای تکثیر:

استفاده از پیاز(روش تجاری)

استفاده از بذر (روش بهنژادی)

پاجوشها همان پیازچه هایی هستند که اطراف پیاز اصلی رشد میکنند.

زمان جداسازی پیازهای مریم در مناطق گرمسیری:

از یک پیاز مادری تعداد زیادی پیازچه تولید میشود تعداد این پیازچه ها به ۲۰ الی ۳۰ عدد میرسد که اندازه هایشان باهم فرق دارند. از ۱۵اردیبهشت تا ۱۵خرداد ماه زمان مناسبی برای درآوردن پیازها و پیازچه هاست پیازهای ریز دوباره کشت شده و پیازهای متوسط تا درشت در سردخانه نگهداری میشوند.

عوامل موثر در نگهداری پیاز مریم:

دمای مناسب: برای نگهداری پیاز در انبار ۴/۵ درجه سانتیگراد می باشد. برای افزایش کیفیت پیازها بهتر است ۸ هفته قبل از کاشت، آنها را در هوای آزاد قرار داد. گاهی هم به مدت ۶ هفته پیازها را در دمای ۳۰ درجه سانتیگراد نگهداری می کنند. چنانچه پیازها به مدت بیشتری در دمای ۳۰ درجه سانتیگراد نگهداری شوند تعداد سنبله گل بیشتر می شود ولی کیفیت سنبله و تعداد پیازچه های تولیدی کم خواهد شد.

تعداد پیازچه های تولیدی به زمان کاشت، عمق و فاصله کاشت و حاصلخیزی خاک بستگی دارد. به علاوه توانائی گلدهی پیازهای جانبی هم مهم است. برای بالا رفتن این توانائی باید تعداد پیازهای جانبی در هر پیاز مادری کم باشد. برای اینکار از هورمون های گیاهی استفاده می شود. کاربرد هورمونهائی مانند اسید جیبرلیک و کلرومکوآت ، رشد پیازهای جانبی را تحریک کرده و به این ترتیب اندازه آنها بزرگ میشود.

روشهای کاشت:

۱– کشت در زمین:

تاریخ کاشت به اندازه پیازچه ها بستگی دارد. محل کاشتن پیازهای مریم باید مکانی کاملا آفتابی و دور از باد باشد. برای کاشت ردیفی زمین را به صورت جوی پشته در می آورند. عمق کاشت باید طوری باشد که قسمت بالای پیاز به مقدار بسیار کمی با خاک پوشانده شود، بطوریکه نوک پیاز هم سطح خاک باشد. پیازچه های ریز بصورت سطحی به فاصله ۲۰-۱۵ سانتیمتر از هم کاشته می شوند و پیازچه های درشت، عمیق تر و به فواصل   ۲۵-۲۰ سانتیمتر از یکدیگر کاشته می شوند.

بعد از کاشت باید فوری آبیاری انجام شود.در هنگام کاشت باید پیازهای درشت و رسیده را انتخاب نمود. پیازها را در بهار موقعی که هوا گرم می شود می کارند. گیاهان در هوای آزاد، در تابستان گل خواهند داد ولی اگر هدف تغییر دادن زمان گل دادن آنها باشد پیازها را در زمان های مختلف میتوان کاشت. چنانچه پیازها در فصل پاییز کشت شوند لازم است آنها را تا موقع کاشت، در انبار خنک در دمای ۴/۵ درجه سانتیگراد نگهداری نمود تا از جوانه زدن آنها جلوگیری شود.

۲– روش کاشت در گلدان:

برای کاشتن گل مریم در گلدان باید پیازهائی را که گل نداده اند، جدا کرده و آنها را در گلدان مملو از خاک تازه، مخلوط با خاکبرگ کاملا پوسیده کاشت و در گلخانه سرد و یا در اتاق، بدون اینکه گلدانها را آبیاری کنند تا اواسط اسفند نگاهداری نمایند.

نیلوفر آبی در ایران باستان

گل لوتوس یکی از نمادهای مهمّ تمدّن هخامنشی است. این گل دوازده برگی، که به نیلوفر آبی هم معروف است در تخت جمشید و شوش از اصیل ترین نشانه های این تمدن ۲۵۰۰ ساله است. گل نیلوفر در مرداب می شکفد و ریشه در گل و لای دارد. لیکن به سوی آسمان اوج می گیرد، وقتی به آب گل آلود مرداب نگاه کنی شگفت زده خواهی شد که چگونه از چنین آبی گل آلود، چنان نیلوفری بسیرا زیبا و خوشبو بیرون می آید. گل نیلوفر آبی گیاهی است آبزی، زیبا و پایا، دارای برگ های بزرگ و پهن، قلبی شکل به پهنای ۳ تا ۳۰ سانتی متر که در سطح آب و یا در آب غوطه ور هستند: با دمبرگ های استوانه ای بلند که از ریشه آبی ضخیمی (ریزم) بیرون می آیند.

نیلوفر، از آب تا آسمان

گل نیلوفر آبی پیشینه ای طولانی دارد. نام معروف اروپایی او لوتوس به معنای تمیز، شسته و مرتب است. اهمیت این گل را در شرق می توان با اهمیت گل رز غربی‌ها مقایسه کرد؛ گرچه این گل در شرق و غرب مورد احترام بوده‌است.

نیلوفر یعنی خورشید: از آنجا که گل نیلوفر در سپیده دم باز و در هنگام غروب بسته می‌شود به خورشید شباهت دارد. از این رو گل نیلوفر آبی را می توان منبع الهی حیات دانست.

نیلوفر یعنی شکفتن معنوی: ریشه‌های این گل در لجن است و با این حال به سمت بالا و آسمان می‌رود. گل‌هایش در روشنایی آسمان رشد می‌کنند و در واقع یک تولد الهی بدون هیچ ناپاکی از آبهای گل الود خارج و به سمت آسمان کشیده می‌شود.

ریشه‌های نیلوفر مظهر ماندگاری و ساقه اش نماد بند ناف است که انسان را به اصل خودش پیوند می‌دهد.

نیلوفر نماد کمال است: برگ‌ ومیوه اش دایره‌ای شکل‌اند. از این جهت که دایره خود کامل‌ترین شکل است نماد کمال به شمار می‌آید.

گل نیلوفر را در تخت‌جمشید و در نقش برجسته‌های آن مشاهده می‌کنیم:

بر بدنه کاخ آپادانا،

در دست بزرگان ملل،

در حاشیه لباس هخامنشیان

و بر روی پایه ستون‌ها

در زمان هخامنشیان این گل در مراسم رسمی و درباری متجلی شده است.

در حجاری‌های طاق‌بستان کرمانشاه، گل نیلوفر مربوط به زمان ساسانیان دیده می‌شود که در نقش مربوط به اردشیر ساسانی زیر پای ایزد مهر قرار گرفته است.

تکثـیر

این گیاه به تدریج انبوه و گسترده می‌شود بنابراین در زمان تکثیر گیاه می‌توان گیاه مادری را به دو یا سه دسته تقسیم کرد و هر قسمت را در گلدانی جداگانه کشت نمود. هنگام قرار دادن گیاه جوان در گلدان مستقل مراقب باشید که آنرا در همان سطحی که قبلا در خاک قرار داشته است بکارید. عمیق تر۸ کاشتن گیاه کمکی به رشد بهتر آن نخواهد کرد. این گیاه در صورت شرایط مساعد محیطی بذر نیز تولید می‌کند که برای تکثیر می‌توان از آنان استفاده کرد. بعد از قهوه ای شدن گلها و پوشش بذر ، پوشش بذرها را باید با چاقویی تیز شکافت و بذرها را در بستری سبک و مرطوب همانند پیت ماس به شکل سطحی کاشت و لایه نازکی از بستر کاشت را بر روی آنان قرار داد و دمای محیط را حدود ۲۲_۲۰ درجه سانتیگراد تنظیم کرد.

وجود نور جوانه زنی بذرها را تسریع می‌کند بنابراین ظرف محتوی جوانه ها را در محیطی روشن اما به دور از نور آفتاب قرار می‌دهیم. افزایش رطوبت نسبی محیط و یا کشیدن پلاستیک شفاف بر روی بستر کاشت بذرها و تهویه مطبوع به جوانه زنی بذرها کمک خواهد کرد. اگر تمامی شرایط مناسب باشد در طی ۱۰ روز شاهد جوانه زنی بذرها خواهیم بود.

آفـات و بـیماری

شته و کنه تارعنکبوتی آفت این گیاه است. حشرات سپردار نیز گاهی مشکلاتی را ایجاد می‌کنند. این حشرات بر روی برگ ، دمبرگ و یا ساقه تجمع می‌کنند و از شیره گیاهی تغذیه کرده و موجب زردی برگها و ضعیف شدن گیاهان می‌شوند. تریپس نیز از دیگر آفات است که می‌تواند از شیره گیاه تغذیه کند که در نتیجه فعالیت آنان برگها در هم پیچیده و بدشکل می‌شوند و لکه هایی نقره ای – خاکستری بر روی برگها ایجاد می‌شود. بلایت فیتوفترا از جمله بیماریهای قارچی است که لکه های مرده سیاه یا قهوه ای رنگ در حاشیه یا مرکز پهنه برگ ایجاد می‌کند.

پوسیدگی ریشه قارچی که با دو قارچ Pythium و Cylindrocladium شکل می‌گیرد بیماری دیگری است که موجب زرد شدن برگها بخصوص برگهای پایین گیاه نزدیک به ریشه می‌شود و گاهی با پژمردگی گیاه نیز همراه است. ممکن است لکه های بیضی شکل قهوه ای تیره بر روی پهنه و دمبرگ شکل گیرد بخصوص در نواحی نزدیک سطح خاک بوجود آید که در این مرحله نشانه از بین رفتن ریشه های گیاه و مرگ حتمی گیاه است.

گل چمچه ای

نام علمی:  Spathiphyllum

نام انگلیسیPeace Lily

خانواده: گل شیپوریان  (Araceae)

زیستگاه : بومی جنگل های بارانی نواحی مرکز و جنوب امریکا و نواحی گرمسیری است.

بـرگ :

اسپاتی فیلوم برگ های های سبز تیره براق، نسبتاً پهن، بیضی و نوک تیزی دارد که از سطح خاک می رویند. پاک کردن این برگ ها با دستمال نمناک هم ظاهر گیاه را زیبا می کند و هم آفاتی را که معمولا در زیر برگ متراکم می شوند، از آن می زداید.

گیاه به ارتفاع کل ۶۰_۴۵ سانتیمتر می رسد.

توجه فرمایید که تمامی قسمت های این گیاه در صورت مصرف و خورده شدن سمی هستند.

   گـل :

گل های سپید آن، بر گل آذین سنبله ای بر بستر برگ واره (اسپات) سفید ظاهر می شوند که به تدریج در ده روز، رنگ آن از سفید به زرد یا سبز کمرنگ می گراید و پس از آن حداقل یک ماه عمر می کند. البته گلهای واقعی قسمت سبز- زرد میانی بخش سفید رنگ هستند و قسمت سفید-کرم رنگ که حاشیه ای سبز رنگ دارد از نظر گیاه شناسی اسپات spathe یا چمچه ( عضوی شبیه به برگ که گل را در بر می‌گیرد) به شمار میاید.

گل های این گیاه معمولا در اواخر زمستان و در طی فصل بهار و تابستان شکل می‌گیرد و عمر نسبتا طولانی از چهار تا ده هفته  دارد.

سنبله ی گل آذین به رنگ سفید یا زرد است. در شرایط بسیار مطلوب این گیاه می تواند دوبار در سال گل بدهد و می توان در پاییز یا زمستان آن را وادار به گل دهی کرد.

ریشـه :

پیچیدگی ریشه ها در گلدان کوچک، باعث کاهش گلدهی می شود.

از نکات قابل توجه در این گیاه این است که اسپاتی فیلوم از گیاهان تصفیه کننده ی هوا می باشد و قادر است فرمالدئید، بنزن، متیل، استون، و مونوکسید کربن هوا را تصفیه کند.

تاثیر رنگ گل ها

زندگی انسان همواره با طبیعت همراه بوده و روح و روان انسان ها با نزدیک شدن به طبیعت و دیدن زیبایی های آن به وجد می آید. در این بین کاشتن گل و گیاه و یا دریافت هدایایی مانند گل می تواند بیش از هر چیز شادی و طراوت را به انسان هدیه دهد. رنگ گل ها نیز بسیار اهمیت دارد. گل هایی با رنگ های ملایم، صورتی، بنفش سفید و … باعث آرامش و احساس امنیت می شوند. گل هایی با رنگ های گرم و تند چون قرمز، زرد، نارنجی و … حس سرزندگی و هیجان را در فرد موجب می شوند.

در بررسی های گوناگونی که توسط پژوهشگران در سراسر دنیا انجام شده، مشخص شده که خریدن گل، نگاه کردن گل یا کاشتن آن ، باعث بروز احساس مثبت اندیشی، شادی، دوری از اندوه و آرامش می شود. با نگاه کردن به گل یا بوییدن گلی معطر، رفتارهای نامتعادل افراد به طور چشم گیری متعادل و آرام می شود و باعث اتصال عصبی مثبت در مغز می گردد.

تاثیر گل ها در رفتار انسان ها

وقتی به فردی گلی را هدیه می دهید، اولین تغییری که درچهره ی او مشاهده می نمایید، لبخند است و احساس آرامش. پژوهش گران توصیه می نمایند تا همواره یک شاخه گل یا گلدان کوچک گل در معرض دید خود قرار دهید. طبق یافته های جدید، گل و گیاه نه تنها بر احساسات شخصی افراد بلکه روی رفتارهای برونی و اجتماعی افراد نیز مؤثر است.

بنابراین فضاسازی منزل و یا محل کار باید به گونه ای باشد که گل و گیاه به خوبی در معرض دید افراد قرار بگیرد و بخشی از فضا به آنها اختصاص داده شود. فضای اختصاص داده شده به گل ها را میتوان با استفاده از چند شاخه گل در گلدان کاشتن گل در ایوان گذاشتن گلدان ها پشت پنجره ها در ورودی منزل و اتاق خواب ایجاد کرد. گذاشتن گل جلوی در ورودی باعث خوش آمد گویی به میهمان و گذاشتن گل و گلدان رو به روی گوشه های تیز باعث از بین رفتن انرژی منفی آن گوشه های تیز می شود .

تکثیر گل پامچال

۱– تکثیر با بذر

زمان کاشت بذر را با توجه به دمای محیط در زمان کاشت و نیاز گیاه به هوای خنک در نظر میگیرند فراهم کردن این شرایط به طور مصنوعی ضروریست. در برخی مناطق مانند اصفهان بذرها در اواسط بهار و در برخی مناطق دیگر در مرداد ماه کشت میشوند.  بذر پامچال به سرعت قوه نامیه ی خود را از دست می دهد بنابراین باید بذر تازه کشت شود. بذرهای یکساله پامچال تا ۵۰ درصد قوه نامیه ی خود را از دست می دهند.

۲– تقسیم بوته:

شما میتوانید بوته گیاه را بعد از یک آب دهی مفصل از گلدانش بیرون بیاورید و ریشه ها را از هم جدا کنید و در گلدانهای مجزا بکارید. دلیل آبدهی به گیاه قبل از تکثیر این است که ریشه ها رطوبت داشته باشند و به راحتی از هم باز و جدا شوند و آسیبی به ریشه گیاه وارد نشود.

گلدهی:

به طور کلی، گلدان های پامجال در یک شاسی سرد به تدریج در زمستان به گل می روند. برای تحریک گلدهی، گونه های مختلف پامچال نیازهای ویژه ای دارند.

به عنوان مثال:

Primula malacoidesدر شرایط روز کوتاه و دمای خنک به گل می رود ولی روزهای بلند، مانع گلدهی آن می شود.

Primula obconica نیاز به تیمار سرمایی و یا دوره نوری خاصی ندارد.

تعویض گلدان را زمانی انجام دهید که خاک گلدان خشک است. گلدان را برگردانید به کف گلدان چند ضربه بزنیدتا گیاه بیرون بیاد. گیاه را به گلدان جدیدی که ته ان را مقداری ماسه دانه درشت جهت زهکشی مناسب و مقداری خاک مناسب ریخته شده منتقل کنید اطراف گیاه را با خاک پرکنید و بعد از کاشت گلدان را ابیاری کنید

بیماری ها

زردی و سوختگی حاشیه برگها می تواند در اثر آبیاری بیش از حد، PHبالا (کلروز آهن)، و کمبود منیزیم ایجاد شود. سمیت آمونیوم، نیتروژن زیادی . EC بالا می تواند منجر به آسیب دیدگی ریشه و نیز مشکلات برگی شود. برگ های بزرگتر از حد، در اثر نیتروژن زیادی یا دمای بالا ایجاد می شود.

پامچال

گونه های متعدد پامچال بومی مناطق سرد و مرطوب هستند. پامچال در ایران ۶ گونه علفی دائمی زودرس و بهاره دارد که گونه های Primula heterochroma (پامچال الوان، پامچال هفت رنگ یا هفت قبا Primula gaubaeana (پامچال لرستانی یا پامچال آرد آلود )انحصاری ایران هستند.

این گیاه چند ساله است و گلها در گونه های مختلف از نظر شکل و رنگ بسیار زیبا و متنوع می باشند. شرایط زیستی گونه ها بسیار متفاوت است، بعضی از آنها به ویژه نواحی کوهستانی و صخره ها هستند و عده ای در مرداب و نقاط مرطوب و بالاخره برخی در مناطق جنگلی می رویند. این گیاهان به سرما مقاوم میباشند و به عنوان گیاه گلدانی و حاشیه ای استفاده می شوند.

کشت و کار آن به نحوی انجام می شود که گیاه در عید نوروز به گل می رود.

نیاز ها

دما:

پامچال به سرما مقاوم است ولی دمای مناسب برای رشد آن به طور متوسط ۱۵-۱۲ درجه سانتیگراد است و تا زمانی که ۳ تا ۴ جوانه گل دیده شود در دمای ۵ تا ۷ درجه پرورش می دهند و زمانی که جوانه های گل دیده شدند (دی تا اسفند)، می توان در دمای ۱۳درجه پیش رس کرد.

مدت پیش رس کردن بطور معمول بین ۲ تا ۴ هفته است. اگر این عمل پیش از نمایان شدن جوانه های گل انجام شود به تشکیل گل های ضعیف و برگ های زیاد می انجامد. پیش رس کردن در دمای بالاتر از ۱۳ درجه باعث بلند و ضعیف شدن ساقه گل می شود.

نور:

بهترین نور برای گل پامچال نور غیر مستقیم و فیلتر شده است. نور پشت پنجره و هر مکانی که درمعرض تابش نور مستقیم آفتاب نباشد.

نور شدید پنجره جنوبی یا آفتاب به برگها بشدت آسیب میرساند و موجب سوختگی برگهای گیاه میشود. هر چقدر هوای اطراف و محیط قرار گیری گیاه خنک تر باشد و از وسایل گرمایشی منزل دورتر باشد گیاه رشد بهتری خواهد داشت و ماندگاری گلها بالاتر خواهد رفت.در زمستان بهتر است نور کامل ودر فصول گرم سال در مکانی سایه با نور کامل قرارگیرد.

آبیاری و رطوبت:

پامچال علاقه زیادی به آب دارد. خاک گلدان همواره باید مرطوب باشد و هیچگاه خشک نشود. خشکی خاک و بی آبی موجب نابودی گیاه میشود. آب پاشی و غبار پاشی را فراموش نکنید. گیاه را مرتب غبار پاشی کنید. هر چقدر رطوبت نسبی بیشتری به گیاه برسد رشد و ماندگاری گیاه بیشتر خواهد شد.

از نظر رطوبت نسبی، گیاه به رطوبت بالا (۹۰ – ۷۰ درصد) نیاز دارد.

خاک:

بهترین خاک برای نگهداری گل پامچال خاک سبک با قدرت جذب رطوبت بالا و همینطور زهکش مناسب است.

میتوان از آمیخته ای از خاک باغچه(لوم) خاکبرگ کاملا پوسیده و پیتماس به نسبت مساوی استفاده کرد. محیط خاک هر چقدر اسیدی تر باشد رشد گیاه پامچال هم بیشتر میشود.

کراسولا موسکوسا

نام علمی:crassula muscosa

نامهای مشترک:شاهزاده خانم کاج، جارو شالیزار، کارخانه زیپ

نام مترادف: lycopodiaides crassula

خانواده: crassulaceae

بومی:افریقای شرقی و جنوب نامیبیا

این گونه به طور گسترده ای در مناطق نیمه خشک و دشتها توزیع شده و در مناطق روستایی کم رشد میکند .کراسولا موسکوسا یک گیاه کوچک و شاداب است که به عنوان یک بوش پیچیده تا ۳۰ سانتیمتر رشد میکند. دارای ساقه های باریک شاخه ای کمی چوبدار که بصورت کوچک و منظم همپوشانی دارند با برگهای کوچک و ریز تقریبا مثلثی شکل که بر روی ساقه های نازک قرار دارد. به رنگ سبز مایل به سبز تیره عموما دراواخر بهار گلهای کوچک که دارای چهارگلبرگ است روی گیاه شکوفا میشود.این اغلب یک گونه تهاجمی است و به راحتی از قلمه ساقه تکثیر میشود

شکل ظاهری:

ساقه های کراسولا موسکوسا نازک، باریک انعطاف پذیر و به رنگ سبز که در انتها حالتی چوبی دارد. ساقه ها بی نظم شاخه دار و بر پایه چوب که توسط برگهای کوچک مرده و زنده پوشانده شده است . برگها بسیار ریز و کوچک ۲-۸ میلیمتر طول و ۱-۴ میلیمتر عرض دارد. برگها ظاهری تخم مرغی شکل مایل به مثلثی فاقد مو و تیغ،مسطح تقریبا گوشتی به رنگ سبز مایل به زرد در برخی واریته ها رنگ برگ خاکستری مایل به قهوه ای گلها بسیار ریز ،کوچک ” انفرادی یا فشرده و خوشه ای به رنگ زرد یا زرد مایل به سبز که در اواخر بهار و اوایل تابستان شکوفا میشود.

هرس :

این گیاه تمایل به اویز کردن و پراکندگی ساقه و بی نظمی دارد باید سالانه در تابستان اقدام به هرس و مرتب سازی ساقه کنید از ساقه های کات شده میتوان برای تکثیر استفاده کر.د

تکثیر:

تکثیر این گیاه از طریق کاشت بذر و قلمه ساقه انجام میشود.

برای کاشت بدر بهترین فصل پاییز است .

قلمه ساقه را بهتر است در بهار یا اوایل تابستان از گیاه مادری جدا و در بستر سبک مخلوط پیت ماس و ماسه یا کمپوست بدر و قلمه(مخلوط کوکوپیت.پرلایت .پیت ماس) بکارید بعد کاشت ابیاری کنید ۲-۳ هفته طول میکشد تا قلمه ها ریشه دار شود.

لیلیوم

لیلیوم گیاهی پیاز دار است که شامل گونه های اوربیت، اوربیتال وغیره می باشد و از گونه بومی ایران می توان سوسن چهلچراغ را نام برد. این گیاه را می توان به راحتی نگه داری و تکثیر کرد و در کل گیاه بسیار کم توقعی است و می توان به راحتی ان را هم در هوای ازاد و هم در داخل اپارتمان به راحتی پرورش داد و پیاز این گیاه نسبات به سرما و یخ بندان بسیار مقاوم است. طول دوره رشد این گیاه حدود ۷۰-۱۲۰ روز می باشد و ارتفاع ان به۷۵-۱۳۰ سانت می رسد. گل های این گیاه در رنگ های بسیار زیاد و جذابی وجود دارد بعضی گونه ها دارای بوی بسیار شدید و مطبوئی است .میزان عطر در برخی گونه ها بیشتر و در برخی کمتر است و حتی برخی گونه ها عطر قابل توجهی تولید نمی کنند. پیاز های بالغ می توانند ۷-۱۵ غنچه تولید کنند که قطر دهانه هر گل به ۱۶-۲۰ سانت و حتی بیشتر نیز می رسد. کیفیت گل ها و تعداد ان ها به بزرگی پیاز، غنی بودن خاک و تغذیه گیاه بستگی دارد.

پیاز گل لیلیوم را به دو طریق می توان کاشت

کاشت پیاز در گلدان:

برای کاشت پیاز ها در گلدان بایستی پیاز ها را در عمق ۳-۵ سانت در گلدانی به ارتفای حداقل ۲۰و قطر ۱۰ سانت کاشته شود.

کاشت پیاز در باغچه:

باید پیاز ها را در عمق ۷-۱۵ سانت خاک و در محلی نیمه سایه بکارید تا همه ساله شاهد گل های زیبای ان باشید .

تکثیر پیاز :

لیلیوم را می توان از طریق جدا کردن پیاز چه ها . جدا کردن فلس های پیاز و بذر تکثیر کرد.

شرایط نگهداری لیلیوم

میزان ابیاری :

همیشه باید خاک را مرطوب نگه داشت و هر وقت که سطح خاک خشک شد گیاه را ابیاری کرد .

خاک مناسب:

ترکیبی است از یک قسمت خاک باغچه+یک قسمت شن و ماسه + دو قسمت کمپوست یا خاک برگ

کود و تغذیه:

بهترین کود برای لیلیوم در طول دوره رشد کریستاکول سبز و در زمان ظهور غنچه کریستاکول قرمز است /هر ۱۰ ردز یک بار/البته از کود های کامل هم می توان استفاده کرد.