نگه داری

پیوند آرئول کاکتوس بر روی پایه سرئوس یا پرسکیا برای تکثیر کاکتوس های خاص

 

 

بارها پیش می آید که کاکتوسی از مجموعه تان در اثر غفلت، سوء نگهداری و یا حمله ی آفات و قارچها در معرض پوسیدگی و نابودی قرار بگیرد. اگر چه در صورت تشخیص زود هنگام و اقدام سریع می توان گیاه را نجات داد ولی در مواردی به دلیل پنهان بودن این عارضه زمانی متوجه بروز آن خواهیم شد که چیز زیادی از گیاه سالم نمانده است که بتوان به راحتی آن را زنده نگه داشت. عمق فاجعه نیز آنست که کاکتوس در معرض نابودی واریته ای کمیاب و گران قیمت باشد.

آرئول چیست؟

بر روی سطح کاکتوس ها برآمدگیهایی وجود دارد که محل رویش تیغ ها، گلها ، جوانه ها و ساقه های جانبی می باشند. این برآمدگی ها که اغلب دارای الیاف پشمی شکلی نیز هستند آرئول نامیده می شوند و وجه تمایز کاکتوس ها با سایر ساکولنت ها می باشند.

 

 

پیوند آرئول کاکتوس بر روی پایه سرئوس یا پرسکیا

آیا پیوند آرئول امکان پذیر است؟

آری. همانطور که می دانیم همه ی کاکتوس ها دارای بافت آوندی هستند و این بافت آوندی در تمامی آرئولها نیز وجود دارد. در واقع تولید جوانه های جانبی از طریق همین بافت آوندی امکان پذیر است. پس با توجه به وجود آوند در آرئول و نقش کلیدی آوندها در پیوند، می توان موفقیت آمیز بودن پیوند آرئول را امکان پذیر دانست.

پیوند آرئول کاکتوس بر روی پایه سرئوس یا پرسکیا برای تکثیر کاکتوس های خاص

آماده سازی پایه جهت پیوند آرئول

از آنجائیکه معمولا بعد از پیوند آرئول مدتی طول می کشد تا جوانه ی جدید ظاهر شود ممکن است کاکتوس پایه تصمیم به تولید جوانه از آرئول های خود بنماید. برای جلوگیری از این امر معمولا تمامی آرئول های پایه را قطع کرده تا تنها آرئول موجود همان آرئول میهمان باشد.

تمامی مراحل پیوند آرئول مانند روش پیوند معمولی کاکتوس که در این لینک آموزش داده شده است می باشد. تنها نکته ی قابل ذکر اینست که مقداری لبه های پیوندک را قبل از اتصال به پایه گرد کنید. شانس موفقیت آمیز بودن پیوند با این عمل بالاتر می رود. همچنین این عمل را در صورت وجود برای چندین آرئول انجام دهید.

در صورت موفقیت آمیز بودن پیوند، پس از مدتی جوانه ای از آرئول پیوند زده شده شروع به رشد خواهد کرد.

پیوند آرئول کاکتوس های دفرمه

متاسفانه از آنجائیکه دفرمه شدن کاکتوس ها به واسطه تغییر در سلول های مریستم نوک کاکتوس پدید می آید احتمال دفرمه شدن جوانه ای که از آرئول پیوند زده شده ی کاکتوس دفرمه به وجود می آید کم است. از اینرو نمی توان این روش را روش مناسبی برای حفظ کاکتوس های دفرمه دانست.

در پایان ذکر این نکته خالی از لطف نیست که با وجود اینکه این روش از درصد شانس کمی برای موفقیت آمیز بودن برخوردار است ولی حداقل ارزش امتحان کردن را دارد و زمانی ارزش این کار بیشتر معلوم می شود که خطر از دست رفتن واریته ای ارزشمند و کمیاب در میان باشد.

پیوند آرئول کاکتوس بر روی پایه سرئوس یا پرسکیا برای تکثیر کاکتوس های خاص

دراسينا ساندريانا (لاكي بامبو)

بهترين حالت نگهداري لاكي بامبو در اب در منازل :

١/ تعويض اب در روز اول هر ماه و شستن شيشه با مايع ظرفشويي و حتي شستن بامبوها با اب.

٢/ اضافه كردن يك قاشق چايخوري از كود كريستالون صورتي يا كود كامل در اب داخل شيشه به عنوان غذاي يكماه گياه به جز سه ماه زمستان .

٣/ اضافه كردن يك قاشق چايخوري از پودر قارچ كش به اب داخل شيشه جهت پيشگيري از بيماري قارچ.

 نكته ۱

در منازل بسياري ديده شده كه حتي سالها در شرايط ايده ال بامبوها سالم بوده اما يكدفعه زرد ميشن و از بين ميرن . واقعيت اينه كه يك بامبو ممكنه سالها در شرايط ايده ال سالم بمونه اما يكدفعه قارچ بگيره كه در جا باعث مرگ گياه ميشه . يادتون باشه اگر بامبوتون از ساقه زرد شد و يا ساقه چروك شد در جا از بقيه جدا كنيد و اب رو تعويض و به بقيه سم قارچكش بديد كه باعث خراب شدن ما بقي نشه ، بيماري قارچ واگيردار هست و اگر يكي بگيره بقيه هم مي گيرند به خصوص براي كساني كه بامبو رو در اب نگهداري ميكنند . حتي اگر بامبو زرد شده رو در بياريد و باز اب گياه رو تعويض نكنيد و قارچ كش نزنيد به دليل وجود ميكرب قارچ در اب بقيه تك تك خراب ميشن و از بين ميرن .

نکته ۲

از قطره هاي بامبو كه شماره ثبت ندارند و تلفن جوابگوي ندارند و معتبر نيستند استفاده نكنيد ٩٠٪ تقلبي هستند . قطره بامبو در واقع محلول حل شده دو گرم كود كامل در اب هست كه خودتون به راحتي و ارزونترين قيمت ميتونيد در منزل درست كنيد . هر ماه موقع تعويض اب به ساقه بامبو توجه كنيد چروكيدگي يعني شروع بيماري قارچ ، و به برگهاي جوان توجه كنيد ، پيدايش دانه هاي مثل خاك در مغز جوانه بامبو يعني پيدايش شپشك اردالوك كه بعد از مدتي سپر دار ميشن و به شكل پنبه اي شكل روي برگها بسته ميشوند . در صورت مشاهده ابتدا با گوش پاك كن همه رو تميز كنيد و سپس سم حشرات تماسي بزنيد تا مجددا بر نگردند .

دراسينا ساندريانا (لاكي بامبو)

Deracaena Sanderiana  كه از خانواده asparagaceae می باشد.

گیاهان بوته‌ای با ساقه باریک و انعطاف‌پذیر است که در کف جنگهای بارانی رشد می‌کند.این گیاه، بومی کشور کامرون در مناطق گرمسیر غرب آفریقا است. درازای این گیاه بوته‌ای به یک و نیم متر می‌رسد. طول برگهای آن ۱۵ تا ۲۵ سانتی‌متر و قطر آن یک و نیم تا ۴ سانتی‌متر است. این گیاه با خیزران که بومی آسیاست ارتباطی ندارد و معمولاً در قطعات کوچک و در آب قلمه زنی می‌شود.

این گیاه با شرایط درون خانه سازگار بوده، نور غیر مستقیم و دماي ٢٠ تا ٢٥ درجه برای آن كافيست و حتي تا حدي سايه دوست هست ؛ چون نور مستقیم باعث زرد شدن و سوختن برگ‌ها می‌شود. اگرچه این گیاه در خاک بهتر رشد می‌کند ولی معمولاً به خاطر زيبايي بيشتر در حالی که ریشه‌های آن در آب است فروخته می‌شود. آب این گیاه باید هر دو هفته یک بار يا حداقل ماهي يكبار عوض شود. بهتر است آب بطری، آب شهری با فلوئور کم یا آب تصفيه شده باشد . می‌توان آب شهری را یک روز در ظرف جداگانه نگه داشت و بعد آب گلدان را عوض کرد.

تکثیر و نگهداری

بعد از بزرگ شدن بامبوها با بريدن قسمت بالايي و گذاشتن در اب جهت ريشه زايي عمل تکثیر را انجام دهید و يا مي تونيد قسمت بالای گیاه را به وسیله قیچی باغبانی به اندازه ۱۰تا ۱۵ سانتیمتر، جدا کنید. ابتدا درپودر هورمون ریشه زایی فرو برده و سپس در بستر حاوی کمپوست و پيت ماس قرار دهید. خاک رابه اندازه کافی مرطوب کنید ولی دقت داشته باشید بیش از اندازه آبیاری صورت نگیرد. قلمه ها دردمای ۲۱ درجه سانتی گراد در شرایط نور غير مستقيم نگاه دارید. رطوبت گلخانه را تامين نماييد به خصوص در زمان ريشه دهي گياه .

براي كاشت در خاك هر ماه يكبار از قارچ كش كه بهترين قارچ كش براي لاكي بامبو استفاده از تبوكونازول ٢٥٪ هست . و ماهي يكبار از سموم سيستماتيك جهت جلوگيري از آفات در برگها به خصوص شپشك اردالوك و سالم موندن ان إلزامي هست . مخلوط پيت ماس و كوكوپيت و ورمي كمپوست بستر مناسبي در منازل به حساب مياد .

بيمار ي ها

شديدا به قارچ حساس و جزء گياهاني هست كه وقتي قارچ گرفت درمان كردن تا حدودي غير ممكن هست و تنها راه پيشگيري هست ، و بيماري دوم شپشك اردالوك كه با سموم تماسي از بين ميروند.

 

ژمینو کالسیوم میهانویچی

با نام علمی: gymnocalycium mihanovichii که بر روی پایه درخت کاکتوس دراگون یا پایه هیلوسرئوس (hylocereus) پیوند شده است. ژمینو رنگی‌هایی که پیوند می‌شوند در اصل به رنگ سبز یا قهوه‌ای یا شکلاتی هستند که با تغییر رنگ و تکثیر گیاهان تغییر یافته تکثیر شده‌اند. ژمینوها تغییر رنگ یافته به دلیل نداشتن کلروفیل قادر به ریشه سازی و زندگی بر روی خاک نیستد و تنها به صورت انگلی و به صورت پیوندی بر روی سایر کاکتوس‌ها می‌توانند زنده بمانند. گلهای ژمینو عموما قرمز، صورتی، زرد و نارنجی میباشند که ظاهری ابریشمی دارند معمولا این کاکتوس ۴ الی ۵ سانتیمتر قد میکشد و قطر آن به ۵ تا ۶ سانتیمتر میرسد.

تکثیر ژمینو رنگی پیوندی:

همانطور که ذکر شد این کاکتوس‌ها به دلیل نداشتن کلروفیل به تنهایی قادر به زندگی بر روی خاک نیستد و تنها راه تکثیر آنها از طریق پاجوشها می‌باشد که بر روی پایه های جدید پیوند زده می‌شود. ابتدا از کاکتوس هیلوسرئوس قلمه می‌گیرند و پیوندک (ژیمینو رنگی) را روی آن پیوند می‌زنند و سپس پایه را کاشته و ریشه دار می‌کنند. هیلوسرئوس ها بیشتر به صورت سه پر دیده می‌شوند که از طریق بذر و قلمه به راحتی تکثیر می‌شود.

شرایط نگهداری:

ژمینوها بسیار حساس هستند و باید در نگهداری آن خیلی دقت شود.

دما:دمای مناسب بین ۲۰ – ۲۵ درجه سانتیگراد است

نور: این گیاه به نور بالایی نیاز دارد نباید گیاه را در نور خیلی شدید یا نورکم نگهداری کرد.

خاک:خاک مناسب برای نگهداری آن خاک کاکتوس با زهکشی مناسب و متشکل از ماسه شسته و پیت ماس می‌باشد.

آبیاری:در فاصله دو آبیاری اجازه دهید خاک کاملاً خشک شود و سپس اقدام به آبیاری نمایید. از ریختن آب بر روی ژمینوها خودداری کنید و آنها را در محیطی با رطوبت کم و هوایی خشک نگهداری کنید. آبیاری پی درپی و بیش از حد موجب پوسیدگی گیاه میشود

بیماریها:

در گیاهان پیوندی باید از هر دو گیاه پایه و پیوندک مراقبت کنید. در صورت مشاهده تغییر رنگ گیاه را بررسی کنید و از قارچ‌کشی مانند کاربندازیم استفاده کنید. در صورت مشاهده تغییر رنگ یا نرم شدن پایه، آن را از خاک در بیاورید و پس از بررسی ریشه را قارچ‌کشی کنید و بعد از چند روز در گلدان با خاک جدید بکارید.

معمولا در ژمینوهای رنگی بیماریهای قارچی شایع است که باعث سیاه شدن کاکتوس یا نرم شدن و نابودی آن می شود.

گلدهی:

گل مریم بسته به فصل کاشت، در بهار، تابستان، پاییز و یا زمستان گل می دهد. در حالت عادی پیازی که در بهار کشت شده، گلدهی آن از اواسط تابستان شروع می شود که برحسب رقم گلدهی می تواند تا اواسط پائیز ادامه یابد. در مناطقی که زمستان زیاد سرد نیست و فصل سرما زود شروع نمی شود می توان پیاز مریم را در بهار دیرتر کاشت تا گیاهان در اوایل پائیز گل بدهند. برای تولید گل مریم در فصل سرما می توان از گلخانه ای با دمای حدود ۱۸-۱۶ درجه سانتیگراد استفاده نمود که پیازها پس از ۸ هفته به گل خواهند نشست.

خاک :

خاک مریم باید سبک ، شنی ، حاصلخیز و با زهکشی خوب باشد.  PHمناسب خاک برای کاشت گل مریم ۷-۶ می باشد. در صورتی که خاک سنگین باشد برای داشتن رشد غده ای خوب لازم است ابتدا خاک اصلاح شود.

آبیاری:

در طول دوره رشد، رطوبت خاک باید حفظ شود اگر خاک خشک باشد شاخ و برگ گیاه به رنگ، سبز یا آبی تیره در آمده و به علاوه کیفیت گل هم پایین می آید. مقدار آب لازم و دوره آبیاری به آب و هوا ، نوع خاک و میزان بارندگی بستگی دارد. در آبیاری مریم نباید زیاده روی کرد چون این گیاه به رطوبت حساس است. در خوزستان در فصل های بهار و تابستان آبیاری باید ۴-۳ روز در میان انجام شود و در فصل های پائیز و زمستان به صورت یک هفته در میان و در نهایت باید هر ۱۵ روز یک بار باید گل مریم آبیاری شود.

دما:

پیاز مریم به سرما حساس بوده و در زمستان باید از خاک خارج گردیده و در انبار نگهداری شود. اگر دمای هوا در فضای باز، بین ۳۰-۲۰ درجه سانتیگراد باشد میزان تولید پیاز به بالاترین مقدار خود می رسد. دمای بهینه نگهداری بوته مریم ۱۵/۵ الی ۲۹/۵ درجه سانتیگراد می باشد و چون گیاه به سرما حساس است دمای پائین ۱۰ درجه سانتیگراد به آن آسیب می رساند.

نیاز نوری :

گل مریم نیاز به نور زیاد و کامل دارد و هرگز در سایه قادر به رشد نمی باشد.

آفات ، بیماری ها و علف های هرز مهم :

کنه ها از جمله آفات مهم گل مریم هستند و در شرایطی که فاصله کاشت خیلی کم و تراکم کشت بالا باشد به گل مریم خسارت وارد کرده و باعث قهوه ای شدن جوانه انتهائی می شوند. تریپس ها و شته ها نیز از جمله آفات مهم این گل محسوب میشوند.

برخی علف های هرز مانند  اویارسلام، پنیرک و پیچک هم به گل مریم خسارت وارد می کنند که لازم است به منظور جلوگیری از خسارات آنها، این علف ها به وسیله کارگر در دو تا سه مرحله وجین شوند. اگر میزان آلودگی مزرعه زیاد باشد تا چهار نوبت هم وجین علف های هرز انجام می شود.

گل مریم

گل مریم، با نام علمی Polianthes tuberose از تیره Amaryllidaceae بوده و بومی مناطق مکزیک میباشد. گل مریم گیاهی چند ساله و علفی است که ساقه زیر زمینی آن از نوع پیاز (bulb) است. نام آن مشتق شده از (Tuberosa) بمعنی تورم است که اشاره به سیستم ذخیره آن دارد. این گل یکی از منابع اولیه مهم در صنایع عطرسازی است و در کشورهائی از قبیل هندوستان، فرانسه و مکزیک سطح زیر کشت وسیعی را به خود اختصاص داده است. این گیاه دارای گلهایی به صورت خوشه های بلند می باشد.

روشهای تکثیر:

استفاده از پیاز(روش تجاری)

استفاده از بذر (روش بهنژادی)

پاجوشها همان پیازچه هایی هستند که اطراف پیاز اصلی رشد میکنند.

زمان جداسازی پیازهای مریم در مناطق گرمسیری:

از یک پیاز مادری تعداد زیادی پیازچه تولید میشود تعداد این پیازچه ها به ۲۰ الی ۳۰ عدد میرسد که اندازه هایشان باهم فرق دارند. از ۱۵اردیبهشت تا ۱۵خرداد ماه زمان مناسبی برای درآوردن پیازها و پیازچه هاست پیازهای ریز دوباره کشت شده و پیازهای متوسط تا درشت در سردخانه نگهداری میشوند.

عوامل موثر در نگهداری پیاز مریم:

دمای مناسب: برای نگهداری پیاز در انبار ۴/۵ درجه سانتیگراد می باشد. برای افزایش کیفیت پیازها بهتر است ۸ هفته قبل از کاشت، آنها را در هوای آزاد قرار داد. گاهی هم به مدت ۶ هفته پیازها را در دمای ۳۰ درجه سانتیگراد نگهداری می کنند. چنانچه پیازها به مدت بیشتری در دمای ۳۰ درجه سانتیگراد نگهداری شوند تعداد سنبله گل بیشتر می شود ولی کیفیت سنبله و تعداد پیازچه های تولیدی کم خواهد شد.

تعداد پیازچه های تولیدی به زمان کاشت، عمق و فاصله کاشت و حاصلخیزی خاک بستگی دارد. به علاوه توانائی گلدهی پیازهای جانبی هم مهم است. برای بالا رفتن این توانائی باید تعداد پیازهای جانبی در هر پیاز مادری کم باشد. برای اینکار از هورمون های گیاهی استفاده می شود. کاربرد هورمونهائی مانند اسید جیبرلیک و کلرومکوآت ، رشد پیازهای جانبی را تحریک کرده و به این ترتیب اندازه آنها بزرگ میشود.

روشهای کاشت:

۱– کشت در زمین:

تاریخ کاشت به اندازه پیازچه ها بستگی دارد. محل کاشتن پیازهای مریم باید مکانی کاملا آفتابی و دور از باد باشد. برای کاشت ردیفی زمین را به صورت جوی پشته در می آورند. عمق کاشت باید طوری باشد که قسمت بالای پیاز به مقدار بسیار کمی با خاک پوشانده شود، بطوریکه نوک پیاز هم سطح خاک باشد. پیازچه های ریز بصورت سطحی به فاصله ۲۰-۱۵ سانتیمتر از هم کاشته می شوند و پیازچه های درشت، عمیق تر و به فواصل   ۲۵-۲۰ سانتیمتر از یکدیگر کاشته می شوند.

بعد از کاشت باید فوری آبیاری انجام شود.در هنگام کاشت باید پیازهای درشت و رسیده را انتخاب نمود. پیازها را در بهار موقعی که هوا گرم می شود می کارند. گیاهان در هوای آزاد، در تابستان گل خواهند داد ولی اگر هدف تغییر دادن زمان گل دادن آنها باشد پیازها را در زمان های مختلف میتوان کاشت. چنانچه پیازها در فصل پاییز کشت شوند لازم است آنها را تا موقع کاشت، در انبار خنک در دمای ۴/۵ درجه سانتیگراد نگهداری نمود تا از جوانه زدن آنها جلوگیری شود.

۲– روش کاشت در گلدان:

برای کاشتن گل مریم در گلدان باید پیازهائی را که گل نداده اند، جدا کرده و آنها را در گلدان مملو از خاک تازه، مخلوط با خاکبرگ کاملا پوسیده کاشت و در گلخانه سرد و یا در اتاق، بدون اینکه گلدانها را آبیاری کنند تا اواسط اسفند نگاهداری نمایند.

تکثـیر

این گیاه به تدریج انبوه و گسترده می‌شود بنابراین در زمان تکثیر گیاه می‌توان گیاه مادری را به دو یا سه دسته تقسیم کرد و هر قسمت را در گلدانی جداگانه کشت نمود. هنگام قرار دادن گیاه جوان در گلدان مستقل مراقب باشید که آنرا در همان سطحی که قبلا در خاک قرار داشته است بکارید. عمیق تر۸ کاشتن گیاه کمکی به رشد بهتر آن نخواهد کرد. این گیاه در صورت شرایط مساعد محیطی بذر نیز تولید می‌کند که برای تکثیر می‌توان از آنان استفاده کرد. بعد از قهوه ای شدن گلها و پوشش بذر ، پوشش بذرها را باید با چاقویی تیز شکافت و بذرها را در بستری سبک و مرطوب همانند پیت ماس به شکل سطحی کاشت و لایه نازکی از بستر کاشت را بر روی آنان قرار داد و دمای محیط را حدود ۲۲_۲۰ درجه سانتیگراد تنظیم کرد.

وجود نور جوانه زنی بذرها را تسریع می‌کند بنابراین ظرف محتوی جوانه ها را در محیطی روشن اما به دور از نور آفتاب قرار می‌دهیم. افزایش رطوبت نسبی محیط و یا کشیدن پلاستیک شفاف بر روی بستر کاشت بذرها و تهویه مطبوع به جوانه زنی بذرها کمک خواهد کرد. اگر تمامی شرایط مناسب باشد در طی ۱۰ روز شاهد جوانه زنی بذرها خواهیم بود.

آفـات و بـیماری

شته و کنه تارعنکبوتی آفت این گیاه است. حشرات سپردار نیز گاهی مشکلاتی را ایجاد می‌کنند. این حشرات بر روی برگ ، دمبرگ و یا ساقه تجمع می‌کنند و از شیره گیاهی تغذیه کرده و موجب زردی برگها و ضعیف شدن گیاهان می‌شوند. تریپس نیز از دیگر آفات است که می‌تواند از شیره گیاه تغذیه کند که در نتیجه فعالیت آنان برگها در هم پیچیده و بدشکل می‌شوند و لکه هایی نقره ای – خاکستری بر روی برگها ایجاد می‌شود. بلایت فیتوفترا از جمله بیماریهای قارچی است که لکه های مرده سیاه یا قهوه ای رنگ در حاشیه یا مرکز پهنه برگ ایجاد می‌کند.

پوسیدگی ریشه قارچی که با دو قارچ Pythium و Cylindrocladium شکل می‌گیرد بیماری دیگری است که موجب زرد شدن برگها بخصوص برگهای پایین گیاه نزدیک به ریشه می‌شود و گاهی با پژمردگی گیاه نیز همراه است. ممکن است لکه های بیضی شکل قهوه ای تیره بر روی پهنه و دمبرگ شکل گیرد بخصوص در نواحی نزدیک سطح خاک بوجود آید که در این مرحله نشانه از بین رفتن ریشه های گیاه و مرگ حتمی گیاه است.

آبـیاری :

در طی تابستان به آبیاری و غبارپاشی منظم نیاز دارد. خاک گلدان نباید خشک شود و همیشه باید کمی مرطوب باشد اما این به معنی خیس و غرقاب شدن خاک نیست. محیط خیس و آبیاری بیش از اندازه موجب پژمردگی حاشیه برگها و سپس تمامی برگ و افتادن برگها و گاهی سوختن و سیاه شدن نوک و حاشیه برگها خواهد شد. توجه داشته باشید که اسپاتی فیلوم در محیطهای پر نور به آبیاری بیشتر و در محیطهایی با نور کمتر به آبیاری کمتر نیاز دارند . بهترین راه بررسی سطح خاک گلدان است زمانی که سطح خاک تا عمق ۲٫۵ سانتیمتری در حال از دست دادن رطوبت است باید گیاه را آبیاری کرد.

با رسیدن زمستان و کاهش نیاز گیاه به آب باید آبیاری را کاهش داد. در طی فصول گرم فراهم کردن رطوبت محیط به رشد و شادابی این گیاه کمک می‌کند. کمبود رطوبت محیط از جمله دلایل قهوه ای شدن برگهای این گیاه است بنابراین علاوه بر غبارپاشی روزانه گیاه می‌توان یک عدد زیرگلدانی را از سنگریزه و شن پر کرد سپس تا نیمه دیواره زیرگلدانی در آن آب ریخت و گلدان حاوی گیاه را بر روی سنگریزه ها قرار داد توجه داشته باشید که کف گلدان گیاه به هیچ عنوان با سنگریزه ها در تماس نباشد. آب داخل زیرگلدانی به تدریج تخلیه شده و رطوبت بیشتری در هوا شکل خواهد گرفت. مورد دیگر استفاده از آب کم املاح جهت آبیاری است.

دمـا :

دمای محیط نگهداری باید همیشه بالای ۱۳ درجه سانتیگراد باشد و گیاه نباید در مکانهایی که کوران هوا وجود دارد قرار داده شود. دمای ۲۴_۱۸ درجه سانتیگراد برای این گیاه بهترین است

البته دما را تا ۳۲ درجه سانتیگراد به شرط آبیاری و غبارپاشی منظم تحمل می‌کند. دمای بیش از اندازه محیط از جمله دلایل پیچش و سوختگی برگها است.

نـور :

اسپاتی فیلوم گیاهی سایه دوست است اما این به معنی تاریک بودن محیط نگهداری آن نیست . محیط باید از نوری متوسط و معتدل برخوردار باشد و این گیاه نباید در معرض اشعه مستقیم آفتاب قرار گیرد زیرا نور مستقیم منجر به سوختن قسمتهایی از پهنه برگ و منجر به گلدهی اندک و پراکنده گیاه خواهد شد.

نور کم محیط موجب پیچش ، رنگ پریدگی و نازکی برگها بخصوص برگهای جوان و کاهش گلدهی و همچنین ریز شدن گلها می‌شود. پنجره های رو به شمال و یا غرب در خانه مکانهای مناسبی برای نگهداری این گیاه است.

خـاک :

اسپاتی فیلوم به خاکی با زهکش سبک و مناسب نیاز دارد. به عنوان مثال می‌توان از ترکیب پیت ماس + پرلایت و یا آنکه ترکیب کوکوپیت + پرلایت + پیت ماس را بکار برد. عدم وجود عناصر کافی در بستر کاشت از جمله دلایل کاهش رشد ، پریدگی رنگ و کوچک ماندن برگها بخصوص برگهای جوان و عدم شکل گیری گلها است. از طرفی کوددهی بیش از اندازه گیاه از دلایل حساس شدن آن در برابر پوسیدگی ریشه و سوختن ریشه ها و همچنین سوختگی و قهوه ای شدن حاشیه برگها است به همین دلیل کاهش غلظت کود به نصف پیشنهاد می‌شود و بهتر است که کود را در طی فصل رشد یعنی بهار و تابستان بکار برد.

استفاده از کودهای کامل که حاوی آهن و منیزیم است برای این گیاه بسیار مناسب است زیرا اسپاتی فیلوم به کمبود آهن و منیزیم نیز حساس است و در اثر کمبود این دو عنصر حاشیه برگهای آن زرد خواهد شد. در صورت بیرون آمدن ریشه ها از منافذ زیرین گلدان می‌توان در فصل بهار اقدام به تعویض گلدان کرد و خاکی تازه و غنی را برای آن استفاده کرد. همچنین در زمان تعویض می‌توان گیاهان بزرگتر را تقسیم کرد و هر قسمت را در گلدانی جداگانه کاشت.

توجه داشته باشید که عدم توجه به کوچکی گلدان و پیچیدگی ریشه ها در فضای داخلی گلدان، از عواملی است که منجر به کاهش گلدهی و کیفیت گلها می شود.

پامچال

گونه های متعدد پامچال بومی مناطق سرد و مرطوب هستند. پامچال در ایران ۶ گونه علفی دائمی زودرس و بهاره دارد که گونه های Primula heterochroma (پامچال الوان، پامچال هفت رنگ یا هفت قبا Primula gaubaeana (پامچال لرستانی یا پامچال آرد آلود )انحصاری ایران هستند.

این گیاه چند ساله است و گلها در گونه های مختلف از نظر شکل و رنگ بسیار زیبا و متنوع می باشند. شرایط زیستی گونه ها بسیار متفاوت است، بعضی از آنها به ویژه نواحی کوهستانی و صخره ها هستند و عده ای در مرداب و نقاط مرطوب و بالاخره برخی در مناطق جنگلی می رویند. این گیاهان به سرما مقاوم میباشند و به عنوان گیاه گلدانی و حاشیه ای استفاده می شوند.

کشت و کار آن به نحوی انجام می شود که گیاه در عید نوروز به گل می رود.

نیاز ها

دما:

پامچال به سرما مقاوم است ولی دمای مناسب برای رشد آن به طور متوسط ۱۵-۱۲ درجه سانتیگراد است و تا زمانی که ۳ تا ۴ جوانه گل دیده شود در دمای ۵ تا ۷ درجه پرورش می دهند و زمانی که جوانه های گل دیده شدند (دی تا اسفند)، می توان در دمای ۱۳درجه پیش رس کرد.

مدت پیش رس کردن بطور معمول بین ۲ تا ۴ هفته است. اگر این عمل پیش از نمایان شدن جوانه های گل انجام شود به تشکیل گل های ضعیف و برگ های زیاد می انجامد. پیش رس کردن در دمای بالاتر از ۱۳ درجه باعث بلند و ضعیف شدن ساقه گل می شود.

نور:

بهترین نور برای گل پامچال نور غیر مستقیم و فیلتر شده است. نور پشت پنجره و هر مکانی که درمعرض تابش نور مستقیم آفتاب نباشد.

نور شدید پنجره جنوبی یا آفتاب به برگها بشدت آسیب میرساند و موجب سوختگی برگهای گیاه میشود. هر چقدر هوای اطراف و محیط قرار گیری گیاه خنک تر باشد و از وسایل گرمایشی منزل دورتر باشد گیاه رشد بهتری خواهد داشت و ماندگاری گلها بالاتر خواهد رفت.در زمستان بهتر است نور کامل ودر فصول گرم سال در مکانی سایه با نور کامل قرارگیرد.

آبیاری و رطوبت:

پامچال علاقه زیادی به آب دارد. خاک گلدان همواره باید مرطوب باشد و هیچگاه خشک نشود. خشکی خاک و بی آبی موجب نابودی گیاه میشود. آب پاشی و غبار پاشی را فراموش نکنید. گیاه را مرتب غبار پاشی کنید. هر چقدر رطوبت نسبی بیشتری به گیاه برسد رشد و ماندگاری گیاه بیشتر خواهد شد.

از نظر رطوبت نسبی، گیاه به رطوبت بالا (۹۰ – ۷۰ درصد) نیاز دارد.

خاک:

بهترین خاک برای نگهداری گل پامچال خاک سبک با قدرت جذب رطوبت بالا و همینطور زهکش مناسب است.

میتوان از آمیخته ای از خاک باغچه(لوم) خاکبرگ کاملا پوسیده و پیتماس به نسبت مساوی استفاده کرد. محیط خاک هر چقدر اسیدی تر باشد رشد گیاه پامچال هم بیشتر میشود.