گیاه شناسی

پرورش و نگهداری گل سوسن_آزتک

نام علمی : Sprekelia formosissima

نام‌های دیگر : Aztec lily , Jacobean Lily
نام انگلیسی : Aztec lily
خانواده : نرگسیان  (Amaryllidaceae)

بومی منطقه : مکزیک و گوآتمالا

 

زادگاه این گیاه چند ساله مکزیک است و به خاطر گل های زیبای آن، گیاهی زینتی به حساب می آید. به علت حساس بودن پیازهای آن به یخبندان (همانند کوکب) گیاهی رایج نیست و کاشت آن در گلدان بهتر است. تک گل های سوسن آزتک به طول حداکثر ۱۵ سانتیمتر بر ساقه های ۳۰ سانتیمتری می رویند، ساقه های سوسن آزتک استوانه ای شکل، توخالی و محکم هستند.گل چشمگیر و ارکیده مانند این گیاه، شش گل برگ نسبتا متقارن دارد که سه گلبرگ پایینی هر گل به یکدیگر اتصال دارند و از اتصال آنها آوندی استوانه ای شکل گرفته که پرچم های بلند و بساک های بزرگ حاوی گرده را در بر گرفته است.رنگ گل سوسن آزتک معمولا قرمز تا قرمز تیره است ولی ارقامی با رنگ صورتی هم یافت می شوند و نیز به رنگ سفید. همچنین ارقامی وجود دارند که رگبرگ هایی به رنگ روشن تر روی سطح گل برگ ها دارند و برخی ارقام که گل برگ های سرخشان لبه سفیدرنگ دارد.

متاسفانه گل های سوسن آزتک عمری به کوتاهی چند روز دارند و زود پژمرده می شوند. برگ های بلند این گیاه به رنگ سبز تیره، باریک و نواری شکل هستند و همزمان یا پیش از شکوفا شدن گل ها، جوانه می زنند. از هر پیاز سوسن آزتک چندین برگ می روید که در ابتدا صاف و رو به بالا می رویند ولی به مرور با بلندتر شدن، خود را به یکسو می اندازند. زمان گل دهی این گیاه در اواخر بهار و اوایل تابستان است و خصوصا اگر به عنوان گیاه خانگی یا در گل خانه نگه داری شود، گل دهی می تواند تکرار شود.

 

اسپواستوا_ریترا

معرفی کاکتوس اسپوستوا :

کاکتوس اسپوستوا Espostoa به دلیل داشتن موهای سفید پشم مانند یکی از کاکتوس‌های محبوب در جهان محسوب می‌شود . البته همه گونه‌های اسپوستوا دارای این موها نیستند. زادگاه کاکتوس اسپوستوا آمریکای جنوبی می‌باشد. اسم اسپوستوا از نام کاشف آن گرفته شده است. در بسیاری مواقع این کاکتوس به اشتباه کاکتوس پیرمرد یا اولدمن نیز گفته می شود در حالی که کاکتوس اولدمن یا پیرمرد در اصل به سفالوسرئوس گفته می شود.

شکل ظاهری کاکتوس اسپوستوا:

کاکتوسی است استوانه‌ای که طول آن تا هفت متر می‌رسد. دارای بدنه‌ای سبزرنگ با تیغ‌های سفید و زرد رنگ و قهوه‌ای و سیاه می‌باشد. بدنه اسپوستواها داری۲۰ تا ۳۰ شیار دارد. در سنین بالاگل‌هایی به رنگ سفید و زرد می‌دهد. بدنه اکثرواریته های اسپوستوا دارای موهای سفید رنگی است که برای حفاظت گیاه در برابرآفتاب سوختگی می‌باشند. هر چقدر نور بیشتری دریافت کند موهای بیشتر و زیباتری خواهد داشت.

شرایط نگهداری کاکتوس اسپوستوا:

نور: اسپوستواها به نور زیادی احتیاج دارند تا هم رشد طولی طبیعی داشته باشند و هم موهای بیشتری تولید کنند.

دما: دمایی بین ۵ تا ۵۰ درجه را تحمل می‌کند.

خاک: خاک با زهکشی مناسب.

آبیاری: در فصل رشد به آبیاری منظم نیاز دارد. بسته به محل نگهداری حداقل هفته‌ ای یک ‌بار آبیاری شود در بهار و تابستان. بین دو آبیاری اجازه دهید خاک کامل خشک شود. ریختن آب بر روی موهای اسپوستا باعث زرد شدن موهای آن می‌شود.

تکثیر کاکتوس اسپوستوا:

کاکتوس اسپوستوا از طریق بذر و قلمه تکثیر می‌شود. بذر این کاکتوس را می توان در خاک پیت ماس در رطوبت بالای ۷۰ درصد و دمایی بین ۲۰ تا ۳۰ درجه با نور ملایم کاشت کرد.

تذکر مهم برای روش کاشت نهال نسترن:

۱ـ اندازه گودال باید به اندازه حجم ریشه باشد.

۲ـ نسترن هایى که در داخل پیت حلبى پرورش داده شده اند طورى از حلب خارج کنید که ریشه در معرض هوا قرار نگیرد. براى این منظور باید حلب را با چکش یا تیشه با دقت ببریم تا خاک هاى اطراف ریشه نریزد سپس نهال را از حلب خارج نموده به زمین منتقل مى کنیم.

ضمنا مواظب دست هایتان باشید، ساقه هاى نسترن پر از تیغ هاى تیز است و بریدن حلب هم خالى از خطر نیست.

اگر نسترن ها جوان هستند و در داخل پلاستیک قرار دارند پلاستیک را با قیچى پاره کنید تا ریشه آسیب نبیند.

هرس:

معمولاً نسترن برخلاف رز به هرس چندانى احتیاج ندارد. در فصول گرم فقط پاجوش ها را حذف مى کنیم اما هرس اصلى در اواخر زمستان قبل از بیدار شدن گیاه از خواب زمستانه صورت مى گیرد.

در این فصل با کوتاه کردن ساقه هاى نسترن مى توانیم آن را به شکل دلخواه در آورده و شاخه هاى اصلى اش را روى پرچین هدایت کنیم.

در صورتى که شاخه هاى اصلى دچارآفت زدگى یا پوسیدگى شده باشد با نگهدارى پاجوش ها و حذف شاخه هاى قدیمى مى توانیم به جوان نمودن نهال اقدام کنیم.

کودپاشى:

همه ساله در دو فصل بهار و پاییز کود حیوانى پوسیده را در اطراف نهال اضافه نموده و آن را خوب با خاک مخلوط کنید.

کودهاى شیمیایى نیز به رشد و گلدهى نسترن کمک مى کند از اواسط تا اواخر زمستان کودهاى فسفاته را پاى ریشه بریزید در اوایل بهار کودهاى داراى ازت و آهن و در اواخر بهار و اوایل تابستان عناصر شیمیایى مختلف (عناصر کم مصرف) را به نسبت هاى توصیه شده مورد استفاده قرار دهید.

توصیه هاى مهم:

۱ـ آبیارى را به طور مرتب انجام داده و بعد از خشک شدن خاک به آن آب بدهید. (در فاصله دو آبیارى خاک باید خشک باشد)

۲ـ گل هایى که عمرشان تمام شده با قیچى تیز از ناحیه دم گل حذف کنید.

۳ـ نسترن را در کنار نرده ها و یا جایى که قیم مناسب داشته باشد بکارید تا فرم بالا رونده خود را به دست آورد.

۴ـ از کاشت نسترن در سایه خوددارى فرمایید.

نسترن

نَستَرَن (Rosa canina) نوعی رز وحشی با گل‌های ریز می‌باشد که به رنگ‌های سفید، قرمز و گاهی زرد یافت می‌شود و دارای بوی کم اما مطبوعی است.

میوه آن دارای مقدار بسیار زیاد ویتامین ث است. در طب سنتی ایران به کار می‌رود. از مهم‌ترین خواص دارویی آن می‌توان آرامش بخشی و التیام بیماری‌های قلبی را نام برد. مقوی معده، پایین آورنده فشار خون، کم‌کننده قند خون است و درد و ورم کلیه و اسهال را درمان می‌کند.  آن را به صورت دم‌کرده (چای میوه نسترن) مصرف می‌کنند.

نسترن، درختچه اى است زیبا و مقاوم که اصل و منشأ ایرانى دارد. پایه هاى وحشى آن از دیرباز در کوهپایه ها وجود داشته و در حال حاضر نیز زینت بخش دامنه هاى سبز مناطق کوهستانى است. در واقع گل سرخ هاى امروزى نسل هایى از نسترن هاى وحشى هستند که اصلاح شده و به صورت پرورشى درآمده اند. نسترن در فصل بهار غرق در گل مى شود و خانه را جلوه دیگرى مى بخشد. ضمنا پایه بسیار مقاومى براى پیوند انواع رُزهاى رنگ به رنگ و زیبا است.

خاک:

نسبت به نوع خاک حساسیت ندارد، اما خاک هایى را که داراى قدرى رسى باشند به خاک هاى شنى ترجیح مى دهد.

تکثیر:

ازدیاد نسترن به وسیله کاشت بذر و قلمه صورت مى گیرد. مراکز فروش گل و گیاه انواع رز و نسترن را داخل ظروف پلاستیکى تولید نموده و براى کاشت مجدد و یا انتقال به گلدان بزرگتر آماده مى کنند.

زمان کاشت:

از پاییز تا اواخر زمستان هر زمانى که برف و یخبندان نباشد مى توانیم نسترن را به زمین بنشانیم.

روش کاشت نهال:

قبل از کاشت بهتر است اول خاک را اصلاح کنیم براى این منظور در هر متر مربع حدود سه کیلوگرم کود حیوانى پوسیده به زمین اضافه و با خاک مخلوط کنید سپس نهال نسترن را از گلدان خارج ساخته و در گودالى که به همین منظور آماده نموده اید بکارید.

 

مشخصات

نام : زنبق

نام لاتین : Dwarf iris

نام علمی : Iris reticulate

خانواده : Iridaceae

گیاه شناسی

گیاه زنبق، از خانواده زنبق ها و اکثر پیازهای از این جنس قد بلند بوده و برای کاشت در گلدان مناسب نیستند اما چند واریته اصلاح شده پا کوتاه در دست است. پیازهای آن باید در اوایل پاییز کاشته شوند. این پیازها در اواخر زمستان تا وسط بهار گلدهی دارند.

در هر گلدان ۱۲ سانتیمتری ۵-۶ پیاز کشت کنید و روی آنها را باخاک مخصوص پیاز بپوشانید. بر عکس سایر پیازها، زنبق احتیاج به گذراندن دوره تاریکی ندارد. سرما و نور از نیازهای آن است، در اول رشد مکان نیم سایه را بهتر می پسندد اما هنگامی که دوران گلدهی شروع می شود نیاز شدید به نور دارد. دقت کنید تغذیه خارج از اندازه پیاز را وادار به تولید پیازچه کرده و از گل دادن باز می ماند.

نیازهای گل زنبق

نور : در هنگام رشد علفی و سبزینه ای نور نسبی و در دوران گلدهی به نور کامل نیاز دارد، این گیاه نور مستقیم آفتاب را نمی پسندد.

دما : در رشد علفی هوای خنک ۴ الی ۷ درجه و در دوران گلدهی هوای گرم تر حدود ۱۳ الی ۱۶ درجه برای آن مناسب است.

آبیاری : پس از کاشت، گلدان را آبیاری، سپس برنامه آبیاری را برای مرطوب نگهداشتن خاک، هفتگی کنید. در دوران گلدهی ۲ الی ۳ بار در هفته کافی است.

رطوبت : نیاز به غبار پاشی نداشته و هوای خنک و خشک را دوست دارد.

تغذیه : اگر پیاز را برای کاشت در باغ در سال آینده می خواهید هر ۱۰ روز یک بار با کودهای محلول مخصوص گیاهان خانگی یا باغی تغذیه کنید. شروع تغذیه با تکیل اولین غنچه و پایان آن زرد و خشک شدن برگ ها است.

خاک : خاک لومی، کمپوست گلدان و یا فیبر مخصوص کاشت پیاز.

کاشت : پیازها را در عمق ۷ الی ۱۰ سانتیمتری و به فاصله ۱۰ الی ۱۵ سانتیمتر از یکدیگر کشت کنید این پیازها را باید در خاکی مخلوط از دو سوم خاک کشاورزی سیاه و سبک و یک سوم کمپوست و ماسه کشت شوند. تا دو سال می توانید پیازها را در خاک نگه دارید.

آرالیا

جز گیاهان مقام به نور کم ، مناسب برای منزل و نامناسب برای ادارات و کارخانجات به علت حساسیت به سرما ،متعلق به خانواده آرالیاسه برگها شبیه پاپیتال  و پنجه ای با هفت بریدگی عمیق،همیشه سبز،با رنگ سز روشن و براق،سریع الرشد و ارزان . نگهداری آن ساده است،در بعضی کتب،آن را به نام ((فاتسیاژاپونیکا)) میشناسند،برگها نسبت به ماده ی براق کننده ی شیمیایی حساس هستند،در اواسط تابستان گلهای سفید ریز به وصرت خوشه ظاهر می گردد،احتیاج به هور بیشتری دارد.

نیازها:

نور: اگر چه مکان های پر نور را ترجیح میدهند ولی در نیم سایه و نیم آفتاب قابل نگهداری هستند.

دما: قابلیت تحمل زیادی دارند و در درجه حرارت  صفر تا ۲۱ درجه ی سانتی گراد به رشد خود ادامه میدهد.

آبیاری:  آبیاری با خشک شدن خاک انجام شود. در زمستان هفته ای یکبار به آبیاری احتیاج دارد.

رطوبت: در تابستان هر روز و در زمستان دو بار در هفته احتیاج به غبارپاشی دارد،گیاه شدیدا رطوبت دوست است.

تغذیه: با کودهای مایع یا جامد محلول در آب مخصوص گیاهان زینتی هر ۱۴ روز یکبار گیاه را تغذیه ی مصنوعی نمایید.

خاک مناسب: خاک لیمونی بهترین خاک است.

تعویض گلدان: هر سال با شروع فصل رشد گلدان را فقط با یک اندازه بزرگتر تعویض نمایید،گیاه دوست دارد ریشه هایش نزدیک به هم باشد.از کلدان خیلی بزرگ استفاده نکنید.چنانچه شاخه ها دراز و منحرف و فاصله برگ ها زیاد باشد پس از تعویض گلدان احتمال دارد انتهای شاخه ها بشکند،محل قطع شده را با گرد گوگرد ضدعفونی کنید.

تمیز نمودن برگ ها:از مواد براق کننده ی شیمیایی استفاده نکنید،غبار پاشی برگها را نیز تمیز می نماید.گل ها را در معرض قطرات آب قرار ندهید.

تکثیر: ریشه دار نمودن قلمه های پاشنه دار در دمای ۱۸ درجه ی سانتی گراد در بهار

عوارض و درمان

ساقه ها دراز و منحرف و گیاه خیلی بزرگ شده است: اگر زمستان است و هوا خیلی گرم،گیاه را به محل سردتری منتقل نموده و شاخه ها را هرس کنید.گل ها ظاهر نمیشوند: گلدان ها خیلی بزگر هستند.در اوایل بهار به گلدان ها ی کوچکتری منتقل نموده.تغذیه مصنوعی را شروع کنید تا غنچه ها ظاهر شوند.

گلها می ریزند و برگ ها خم میشوند: عامل آن آبیاری بیش از اندازه،تشنگی و یا گرم بودن هوا است.شرایط را بازدید و محیط را مساعد کنید.

روش کاشت گل شب بو

کاشت گل شبو از طریق بذر و قلمه زدن قابل انجام است و جزو گیاهانی است که تکثیر آن ساده است. مراحل کاشت این گل به شرح زیر میباشد:

کاشت گل شب بو از طریق بذر

مهمترین روش تکثیر گل شبو کاشت بذر است که در دو زمان از سال انجام می گیرد. در مورد شبوهای یکساله و همچنین چند ساله معمولا بذر گیاه در اوایل بهار (بعد از رفع یخبندان بهاره) و یا در صورت داشتن امکانات ۸-۶ هفته قبل از رفع یخبندان در محیطی محافظت شده همانند داخل منزل و یا گلخانه کاشته می شوند، سپس در اوایل بهار به زمین اصلی منتقل می شوند.

۱٫بذر گل شب بو را در عمق ۳ تا ۴ سانتیمتری خاک بکارید. فاصله بین بذرها بهتر است بین ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر باشد.

۲٫بهتر است بذر شب بو را از اواخر مرداد ماه تا اوایل شهریور در هوای آزاد بکارید و پس از آنکه بوته هاچند برگه شد، بوته‌های کم پر را جدا کنید.

۳٫زمانی که بوته‌های شب بو حدود ۳ تا ۵ سانتیمتر رشد کردند باید آنها را به گلدانهای مناسب انتقال دهید.

۴٫توجه داشته باشد اگر گل شب بوی شما از نمونه‌های تک شاخه است میتوانید ۳ تا ۵ بوته از آن را به یک گلدان انتقال دهید اما چنانچه از انواع پر شاخه استفاده نموده اید یک بوته برای هر گلدان کافی است.

۵٫گلدانهای شب بو را در محل سایه قرار دهید. هنگامی که بوته‌ها به گلدان جدید و فضای محیط عادت کردند میتوانید آنها را به محل آفتاب‌رو انتقال دهید.

۶٫بهترین محل برای نگهداری گل شب بو در داخل ایوان یا بالکن منزل و در پشت پنجره اتاقهاست. در صورت نگهداری شب بو در داخل آپارتمان، دمای منزل باید خنک باشد.

۷٫گلدان‌ها را در هفته حداقل سه تا چهار بار آبیاری کنید.

۸٫توصیه می‌شود خاک گلدان را هر سال یکبار با کودهای غنی از پتاسیم و نیتروژن مخلوط کنید.

قلمه زدن شب بو

تکثیر از طریق قلمه یکی دیگر از روشهای کاشت گل شب بو در مورد انواع چند ساله این گیاه است. این روش چندان متداول نیست، با این وجود اگر تصمیم به قلمه زدن گل شب بوی خود دارید بهترین زمان فصل تابستان است.

 

گل شب بو

گل شب بو از گیاهان پرطرفدار نوروزی است که علاوه بر زیبایی فوق‌العاده گلهایش به علت عطر بینظیرش نیز بسیار مورد توجه است و برای نگهداری در آپارتمان و کاشت در فضای سبز و باغچه‌ها انتخاب میشود. در ادامه این مطلب شما را با روش کاشت گل شب بو، نحوه نگهداری و شرایط محیطی مورد نیاز این گل آشنا میکنیم. با ستاره همراه شوید.

 

 

شرایط نگهداری گل شب بو

شرایط اکولوژیکی مورد نیاز نگهداری شب بو عبارت است از:

خاک:

گل شب بو به خاک سبک و با زهکش خوب نیاز دارد کهخنثی تا کمی قلیایی ونسبتاً حاصلخیزباشد. ترکیب خاکبرگ، شن، کود پوسیده گاوی و خاک معمولی برای کاشت گل شب بو مناسب است

نور:

گل شب بو برای رشد بهتر نیاز به نور مستقیم دارد. البته این میزان دریافت نور برای گل بستگی به دما محیط دارد به طوریکه هرچه دمای محیط کمتر باشد و هوا خنک تر باشد، گیاه میزان نور مستقیم بیشتری را تحمل خواهد کرد. با افزایش دمای محیط، اگر از شدت بیش از انداره نور محافظت نشود ابتدا گلها پژمرده می شوند و سپس تمامی گیاه پژمرده خواهد شد.

دما:

همه انواع شب بو ازجزو گیاهان سرمادوست هستند و به هوای گرم حساسیت دارند. گلهای شب بو در اثر گرم شدن هوا ابتدا کمتر گل می دهند و سپس برگهای گیاه زرد شده و به تدریج می ریزند و گیاه از بین می رود.

آبیاری:

نیاز آبی گل شب بو متوسط است. بهترین زمان آبیاری گیاه زمانی است که بین دو آبیاری سطح خاک کاملا خشک شده باشد. در صورت آبیاری بیش از اندازه ریشه گیاه پوسیده خواهد شد.

آفات و بیماری‌ها:

از بیماریها وآفات مهم این گیاه میتوان به زنگ شب بو، کنه تار عنکبوتی، معدنچی برگ، تریپس، سفیدک داخلی و شته اشاره کرد. برای از بین بردن این آفات و بیماریها بایستی از سموم شیمیایی مربوطه استفاده شود.

جالب است بدانید چند سالی است که گل شب بو به عنوان گل شاخه بریده نیز مورد استفاده قرار میگیرد وشاخه‌های بریده آن در صورتی که هوای اتاق گرم نباشد، چندین روز در آب دوام می‌آورند.

آگاو

خانواده ؛ Asparagaceae

آگاوه سردهی از گیاهان تک ‌لپه‌ای است. آگاوه گیاهی گلدار است اما هر بوته آن یک‌بار گل می‌دهد و می‌میرد. آگاوه را به نام “گیاه قرن” نیز می‌شناسند. معمولاً بسیاری آگاوه را به اشتباه کاکتوس می‌دانند، آگاوه کاکتوس نیست و با گیاه صبر زرد نیز که برگ‌های مشابهی دارد، رابطه‌ای ندارد. اگاو ها عمدتا مکزیکی هستند و همچنین بومی جنوب و غرب ایالات متحده و مرکزی و گرمسیری جنوب امریکا. آنها گیاهان شاداب با برگ های ضخیم و گوشتی، و برگها به طور کلی در یک نقطه تیز و با حاشیه خاردار هستند. ساقه تنومند و معمولا کوتاه دارند ، برگ ظاهرا از ریشه سرچشمه مي گيرد . همراه با گیاهان از جنس مربوط درخت یوکای امریکایی هستند ، گونه های مختلف گیاه آگاو جزء گیاهان زینتی محبوب هستند.

تهویه مطبوع

سیستم ریشه گیاه آگاو، متشکل از شبکه ای از ریزوم های کم عمق، طراحی شده است كه برای کمک به آگاو موثر أست ، رطوبت از باران، و شبنم براي اگاوها بسيار مفيد أست . علاوه بر بذر، بیشتر اگاوها تولید پاجوش و گیاهان جوان دارند . vilmoriniana (آگاو هشت پا) در مدت عمر خود هر ماه صدها پاجوش توليد مي كند . برگ آگاو ذخیره آب گیاه هست و پوشش داده شده در سطح برگ مانع از تبخیر اب داخل برگ مي شود. شکارچیان از خوردن گیاه و یا برگ ان به عنوان یک منبع از آب استفاده مي كنند . شیره اگاو اسیدی است. اگاوها در ارتفاع تا ٩ متر ميرسند به طوری که آنها دور از دسترس به حیوانات که ممکن است به آنها حمله کنند قرار مي گيرند. گونه های کوچکتر، مانند lechuguilla آگاو، ساقه شکوفه کوچکتري دارند .

طبقه بندی

در سیستم Cronquist و دیگران، آگاو در خانواده Liliaceae قرار داده شد، اما آنالیز فیلوژنتیک توالی DNA بعد نشان داد كه به اين خانواده تعلق ندارد. در نظام APG II، آگاو در خانواده خنجریان قرار داده شد. هنگامی که این سیستم توسط سیستم APG III در سال ۲۰۰۹ جایگزین شد، خنجریان را به خانواده گسترش مارچوبگان رده بندی شدند و آگاو به عنوان یکی از ۱۸ جنس در زیرخانواده Agavoideae قرار گرفت. آگاو مدتها به عنوان یک گونه با ۱۶۶ گونه مختلف بوداما در حال حاضر تا امروز شامل حدود ۲۰۸ گونه ترکیب شده است.

اگاوها مشکلات زيادي برای طبقه بندی دارند . تغییرات درون یک گونه ممکن است قابل توجه باشد، و تعدادی از گونه به نام با منشا ناشناخته هستند و ممکن است فقط از انواع گونه های اصلی وحشی نام برده شود . کاشفان اسپانیایی و پرتغالی احتمالا گیاهان آگاو را به به اروپا ارمغان اوردند ، اما اين گیاهان در اروپا در طول قرن ١٩ ، هنگامی که بسیاری از انواع ان وارد اروپا شد محبوب شد.

شیمی

ترکیبات فنلی، از جمله فلاونوئیدها، اسیدهای فنلی و homoisoflavonoids را می توان در چند گونه از گیاه آگاو ديد . کسانی که فنول را به عنوان یک پتانسیل بزرگ براي نشانگر اگاو chemotaxonomic قبول دارند .

گونه های معمول رشد

رایج ترین گونه رشد شامل آگاو امريكايي واسطوخودوس آگاو، tequilana آگاو، attenuata آگاو، parviflora آگاو، murpheyi آگاو، vilmoriniana آگاو، آگاو palmeri، parryi آگاو و آگاو victoriae-reginae مي باشد .

 

يك نكته حائز اهميت از ادونيوم ها براي ساخت بونساي

يكي از متداولترين كارهايي كه روي ادونيوم امروزه در اسياي شرقي انجام ميدن هرس ريشه و چسباندن يك دكمه يا شيئي كه زنگ نزنه در قسمت ته ادونيوم بعد از هرس ريشه هست كه باعث ميشه ريشه ها عمقي رشد نكنند و از بغل رشد كنند كه هم زيباتر ميشه و هم عمر و دوام بيشتري به ريشه هاي ادونيوم كه در برابر پوسيدگي حساس هستند ميده . براي اين كار ادونيوم رو بايد از خاك در بياريد و كامل قسمت ريشه هارو هرس كنيد . سپس يك شيئ گرد در ته ادونيوم مربوطه بچسبانيد و بكاريد.

براي شكل گرفتن ريشه مي تونيد با به وجود اوردن شيارهايي مثل عكس هاي زير باعث بشيد ريشه فقط از همون قسمت هاي دلخواه در بياد و بعد از در اومدن ريشه ها اونهارو از زير خاك بيرون بياريد تا زيباتر شوند . حتي ادونيوم هاي ضخيم رو مي تونيد با نصف كردن ادونيوم به دو ادونيوم تبديل كنيد و بعد از انجام عمليات فوق چند روز براي پينه بستن ته ادونيوم بيرون در فضاي ازاد در سايه بزاريد و بعد از پينه بستن بكاريد .

نکته ی مهم

يكي از متداولترين كارهايي كه روي ادونيوم امروزه در اسياي شرقي انجام ميدن هرس ريشه و چسباندن يك دكمه يا شيئي كه زنگ نزنه در قسمت ته ادونيوم بعد از هرس ريشه هست كه باعث ميشه ريشه ها عمقي رشد نكنند و از بغل رشد كنند كه هم زيباتر ميشه و هم عمر و دوام بيشتري به ريشه هاي ادونيوم كه در برابر پوسيدگي حساس هستند ميده . براي اين كار ادونيوم رو بايد از خاك در بياريد و كامل قسمت ريشه هارو هرس كنيد . سپس يك شيئ گرد در ته ادونيوم مربوطه بچسبانيد و بكاريد.

براي شكل گرفتن ريشه مي تونيد با به وجود اوردن شيارهايي مثل عكس هاي زير باعث بشيد ريشه فقط از همون قسمت هاي دلخواه در بياد و بعد از در اومدن ريشه ها اونهارو از زير خاك بيرون بياريد تا زيباتر شوند . حتي ادونيوم هاي ضخيم رو مي تونيد با نصف كردن ادونيوم به دو ادونيوم تبديل كنيد و بعد از انجام عمليات فوق چند روز براي پينه بستن ته ادونيوم بيرون در فضاي ازاد در سايه بزاريد و بعد از پينه بستن بكاريد .

پيوند ادونيوم

پيوند ادونيوم بر روي خود ادونيوم انجام ميشود و دليل ان بهبود بخشيدن به رشد و زيبايي و درست كردن بونساي و همچنين تغيير رنگ گلها هست مثلا با پيوند پايه ادونيوم صورتي و پيوندك قرمز تند رنگهاي گل به قرمز و لبه هاي سفيد و سياه در مي ايد كه بسيار زيبا ميشوند و يكي از رايج ترين و راحت ترين پيوند ها در اسياي شرقي است كه به راحتي طبق اموزش تصويري اين كار رو مي تونيد در منزل انجام دهيد .

براي انجام پيوند كافيه با برش يك ادونيوم مثل تصوير زير و برش انتهائي ان به شكل v و برش فوقاني پايه (ادونيوم اصلي ) به شكل مجدد V .