گیاه شناسی

مشکلات خاص گیاه پوتوس 

زرد شدن و ریزش برگ ، پوسیدگی ساقه :

دلیل این ناهنجاری ابیاری بیش از اندازه به ویژه در زمستان است ..

نوک برگ قهوه ای و چروکیده میشود :

هوای خشک دلیل این عارضه است . برگسار را اول صبح اسپری اب بدون املاح کنید مخصوصا در مناطق خشک و فاقد رطوبت یا فصول گرم سال .

حاشیه برگ قهوه ای و سطح برگ نیز نقطه های قهوه ای دارد :

دلیل این ناهنجاری ناکافی بودن اب در دوره رشد است بین دو ابیاری سطح خاک گلدان باید خشک باشد اما نباید اجازه داد محیط ریشه خشک بماند.

برگها شل و پیچیده اند :

هوای سرد باعث این عارضه است پوتوی به کاهش ناگهانی دما به پایین تر از ۱۰ درجه سانتی گراد فوق العاده حساس است.

 برگهای گیاه می‌ریزد و ساقه‌ها خم میشود:

گیاه تشنه و هوا خشک است، گیاه را آبیاری کرده و به محل خنک‌تری منتقل کنید. نور کم و یا کمبود مواد غذایی میتواند باعث درازای ساقه‌ها و فاصله زیاد بین برگها شود.

نقاط قهوه‌ای و سیاه در مرکز یا نوک برگ دیده میشود:

دلیل این عارضه آسیب اشعه مستقیم آفتاب است.

از رشد فعال و ظهور برگهای جدید خبری نیست :

محیط گیاه خیلی سرد است. اگر آن رابه جای گرمتری ببرید مشکل بر طرف میشود. در اثر خاک باتلاقی و یا آبیاری با آب خیلی سرد، برگهای پایینی گیاه میریزند و زرد می‌شوند

زخم های پنبه مانند سفید رنگ روی برگها ظاهر شده اند:

عامل ان حشره آفت است،هر دو هفته یکبار با سم حشره کش نفوذی گیاه را سمپاشی یا با پنبه آغشته به محلول سم لکه ها را خیس کنید.

برگها و ساقه ها خم شده و خشک میشوند  :

هوا خیلی گرم و گیاه تشنه است،گلدان را به محل خنک تری منتقل و فورا آبیاری نمایید،غبارپاشی فراموش نشود.

برگها سبز کمرنگ هستند:

نور کم است،گیاه را به محل روشن تری با نور غیر مستقیم منتقل نمایید.

برگها رنگ پریده هستند:

شدت نور زیاد است،گلدان را به محلی با شدت نور کمتر ببرید.

گیاه خود را انداخته است:

خاک باتلاقی شده است،یا ابیاری بیش از اندازه و هوا سرد است.شرایط را بازدید کنید.

رشد گیاه کند و فاصله بین برگها زیاد است :

احتیاج به تغذیه مصنوعی دارد.کمبود عناصر خاک گلدان را با تغذیه هر ماه یکبار در طول سال و نصف میزان توصیه شده جبران کنید.

نقاط زنگ مانند روی برگها مشاهده میشود :

از عوارض مواد براق کننده برگها است،از انها استفاده نکنید.برگها را با اسفنج و پارچه ی مرطوب تمیز کنید.

حاشیه برگها سیاه و نقاط قهوه ای روی انها ظاهر شده است :

آبیاری بیش از اندازه بوده است،اجازه دهید سطح خاک گلدان درم فاصله بین دو ابیاری خشک شود و سپس ابیاری را اغاز نمایید.زهکش را بازدید کنید.

برگها زرد و تار عنکبوت در زیر انها مشاهده میشود:

عامل ان کنه ریز قرمز است،با پنبه آغشته به سم کنه کش سطح برگ را خیس نموده و یا هر دو هفته یکبار با سم کنه کش سمپاشی کنید،ازدیاد رطوبت محیط در کاهش افت موثر است.

توضیحات درباره پوتوس

نام علمي:  Scindapsus aureus Syn Epipremunmreum aureum
خانواده: Araceae

پتوس گیاهی برگ زینتی و آپارتمانی است. برگ ها قلبی شکل دارد  بسیاری ازگونه ها حالت بالارونده دارند و تا سقف بالا می روند .از لحاظ رنگ برگ دو دو دسته برگ سبز و ابلق تقسیم بندی میشود.نامگذاری رایج ترین گونه پوتوس دشوار است در باغها و خزانه ها به ان سینداپسوس آرئوس (عشقه شیطان ) و پوتوس طلایی گفته میشود . بین متخصصان گیاه شناسی به نام اپیپرمتوم آرئوم معروف است .در بعضی پوتوس ها رنگ زرد یا سفید برگ بیش از رنگ سبز ان است این پوتوس ها را در اپارتمان به دشواری میتوان نگه داشت .پوتوس گیاهی رونده با ریشه های هوایی است قیم پوشیده از خزه بهترین وسیله برای ایستاده نگه داشتن پوتوس است .مواقعی که به صورت اویز نگهداری میشود از سبدهای اویزان نیز ساقه ها پایین می افتند .نوک ساقه های پوتوس را باید چید تا حالت بوته ای پیدا کند .

شرایط نگهداری

دما : معتدل تا گرم حداقل دما ۱۹-۱۶ درجه سانتيگراد حداكثر دما۳۰ درجه سانتيگراد
نور: مکان سایه با نور محیطی به نور مستقیم نیاز ندارد در صورت تابش نور مستقیم برگها میسوزد
آبياري: برای فصل بهار و مخصوصا تابستان دو بند انگشت از سطح خاک خشک شد ابیاری کنید پاییز و زمستان اجازه بدین خاک گلدان بین دو ابیاری رطوبت رو کامل از دست بده
نوع خاك : ۵۰ پیت ماس ۴۰ماسه ۱۰درصد ورمی کمپوست
کوددهی : بهار تا اول پاییز سه هفته یکبار دو گرم در لیتر  برای برگ سبز ۲۰*۲۰*۲۰
برای برگ ابلق ۱۰*۱۰*۱۰
یا ۱۸*۱۸*۱۸

روش تكثير :

از طریق قلمه ساقه
قلمه از ساقه  گياه به طول ۷تا ۱۰سانت که حاوی حداقل سه  گره باشد  از اواخر بهار تا اواسط تابستان از گیاه مادر جدا کرده و در گلدانی حاوی خاک مخصوص بذر و قلمه یا پیت ماس و ماسه بکارین جوری که یک گره حتما زیر خاک باشد
گلدان را در مکانی سایه با نور محیطی و با درجه حرارت ۲۴ _۲۱ درجه قرار دهید
از طریق قلمه برگي حاوي يك جوانه در اواخر بهار نیز تکثیر میشود
قلمه ها داخل اب هم به راحتی ریشه میدهد

تعویض گلدان : گلدان پوتوس را وقتی تعویض کنید که ریشه ها از حفره انتهایی یا سطح رویی خاک بیرون زده باشدبا یک سایز بزرگتر از گلدان قبلی  فصل بهار یا اغاز فصل رشد فعال بهترین زمان برای تعویض گلدان است

توضیحات درباره اچینوپسیس انکیستروفورا
Echinopsis ancistrophora

اچینوپسیس انککیستروفورا از مجموعه واریته های رشته کوههای اند است از کاکتوسهایی است که در ارتفاعات این رشته کوهها قرار دارد معروف به andean hookspined cactus.
این واریته در گونه های echinopsis دارای ساقه ای بزرگتر با ساختار کروی بزرگتر و طولانی تر حدود ۹ سانتی متر با گلهای قرمز خاص و ویژه است عموما انفرادی میباشد و جوانه های زیادی در ساقه خود میزند در صورت تکثیر از طریق بذر ساقه تا ۱۰سانتی متر رشد میکند و تا ۱۸سانتی متر قطر میگیرد بدنه رنگ سبز تیره میباشد تا حدودی دندانه دندانه است.
گلهای قرمز یا صورتی رو به قرمز که به سمت جانبی و در روز شکوفا میشود.

نیازهای محیطی گیاه:

به شدت تمایل به نور زیاد دارد از تابش مستقیم نور افتاب در ظهر مخصوصا تابستان محافظت شود مگر انکه به مرور عادت داده شود هر چه نور بیشتر باشد رنگ ساقه سبزتر میشود.افتاب صبح تا ظهر و نیم سایه در بعد از ظهر یا عصر ایده ال این گیاه است.در بهار افتاب کامل به رشد این کاکتوس کمک میکند.در تابستان و فصل رشد ابیاری خوب داسته باشد و اجازه دهید خاک در فواصل ابیاری کامل رطوبت از دست بدهد. در زمستان خاک بین دو ابیاری کاملا خشک باشد.به شدت نسبت به خشکسالی مقاوم است.
خاک با باروری و تخلخل بالا و زهکش خوب مناسب این گیاه است. تعویض گلدان سالیانه در بهار و فقط یک سایز بزرگتر از گلدان قبلی باشد. در شرایط استراحت زمستانه به شرط خشک یودن خاک و مناسب بودن نور تا ۵- درجه را تحمل میکند.

روش تکثیر گیاه:

بهترین راه تکثیر کاشت بذر و چدا کردن پاجوش
ساقه ابن گیاه جوانه و پاجوش زیادی تولید میکند که میتواند به راحتی از ساقه اصلی جدا کرد.بهترین شبوه جدا کردن جوانه پیچاندن انها است.
فصل رسد فعال این کاکتوس از بهار تا اواسط پاییز است. فصل گلدهی بهار ولی در صورت استراحت مناسب زمستان ممکن است تابستان نیز گلدهی داشته باشد. در زیستگاه خود و مناطق بومی رشد گرده افشانی توسط پروانه یا زنبور انجام میشود.

روش تکثیر درختان ماگنولیا

یوند زدن روش دیگر تکثیر این گیاه است و گیاهانی که از این طریق بدست می ایند ۵_۳ سال طول می کشد تا به حداکثر گلدهی خود برسند. در روش پیوند، پایه (قسمت پایین گیاه) معمولا از کاشت بذر بدست امده است. سپس پیوندک را از گیاهانی که ویژگیهای مورد نظر در گلدهی و یا سایر صفات را دارد جدا کرده و بر روی پایه پیوند می زنند. روشهای مختلفی را در پیوند زنی این گیاه می توان استفاده کرد. مثلا یکی از روشها ، پیوند زبانه ای است. در این روش گیاهی که پایه را تشکیل می دهد گیاهی جوان است که ساقه اصلی آن بهتر است در حدود ۱٫۲۵ سانتیمتر قطر داشته باشد و این ساقه از سطح ۴_۳ سانتیمتری خاک قطع می شود به بیان دیگر از ساقه این گیاه فقط در حدود ۴_۳ سانتیمتر باقی گذاشته و بقیه قسمتهای تاج گیاه را قطع می کنند.

پیوند را از درخت مورد نظر و از ساقه هایی یکساله که تا حدود ۱٫۲۵ سانتیمتر قطر دارند استفاده میشود. یعنی پایه و پیوندک باید حدودا یک قطر داشته باشند و سطح مقطع آنان بزرگتر یا کوچکتر از یکدیگر نباشد.  طول این ساقه (که پیوند را تشکیل می دهد) می تواند ۱۵_۱۰ سانتیمتر باشد. همچنین پیوندکها را می بایست قبل از اینکه درختی که از آن پیوندک تهیه می شود از خواب بیدار گردد و رشد خود را آغاز کند باید از درخت جدا کرد. در ادامه برشهایی به شکل عمودی در مقطع پایه و پیوندک زده می شود. بعد از انجام این برشها پایه و پیوندک در هم قرار داده می شوند به شکلی که زبانه های ایجاد شده توسط برشهای عمودی در هم فرو رود و قفل شود.

نکته ی مهم

البته توجه داشته باشید که این نوع پیوند (پیوند زبانه ای) روشها و تکنیکهای مختلفی دارد و روشهای مختلفی برای ایجاد برشهای عمودی در  سطح مقطع پایه و پیوندک وجود دارد. اگر شرایط محیطی مناسب باشد این پیوند بعد از دو هفته خواهد گرفت.البته همانطور که اشاره کردم روش پیوند زبانه ای یکی از روشهای پیوند این گیاه است و از روشهای دیگری نیز استفاده می شود مثلا پیوند جانبی یکی دیگر از انواع روشهای پیوند است که در آن لازم نیست تا قطر پایه و پیوندک مساوی باشد (همانند آنچه که در پیوند زبانه ای لازم بود) .

البته محل پیوند باز هم در نزدیکی زمین و در قسمتی که حدود ۴-۳ سانتیمتر از زمین فاصله دارد بر روی ساقه پایه انجام می شود. قطر شاخه ای که پیوندک را تشکیل می دهد نیز ۲٫۵_۱٫۵ مناسب است. بر روی ساقه برشی که تا عمق حدود یک سوم تا یک دوم در شاخه فرو می رود زده می شود. نوک پیوندک  نیز با یک یا دو برش به شکلی باریک و نازک در می آید. با خم کردن پایه می توان شکافی را که با برش بر روی آن قبلا ایجاد شده است را باز نگهداشت تا قسمت پایین پیوندک در درون آن قرار گیرد و سپس پایه را به حالت اول برگرداند. بعد از گرفتن پیوندک باید قسمتهای بالایی ساقه (که بالاتر از محل پیوند هستند ) را قطع کرد. دو روشی که یاد شد از جمله روشهایی است که به پیوند شاخه معروف هستند زیرا پپوندک شاخه ای کوتاه است که از گیاه مادری تهیه شده است.

 

برخی از گونه ها و انواع ماگنولیا همیشه سبز هستند و برخی با فرارسیدن فصل سرما برگهایشان را از دست می دهند. معمولا اکثر نمونه های همیشه سبز در طی تابستان (از اوایل تابستان ) تا فصل پاییز گلدهی دارند .  اما در نمونه های خزانپذیر  گلدهی (البته با توجه به شرایط آب و هوایی) از اواخر زمستان تا اوایل بهار  و قبل از اینکه برگها رویش کنند انجام می شود. البته گلهای این گیاهان نسبت به سرمای دیررس بهاره بسیار حساس هستند و در صورت چنین مسئله ای گلها و همچنین برگهای جوان که تازه شروع به رویش کرده اند به دلیل سرما سیاه شده و ریزش می کنند.

 شرایط محیطی

آبیاری:

اصولا درختان ماگنولیا به آبیاری منظم نیاز دارند و در صورت خشک بودن خاک میزان گلدهی گیاه بسیار کاسته می شود و نوک و حاشیه برگها خواهد سوخت و ریزش برگها تشدید خواهد شد. همچنین تحمل درختان مسن و بالغ در برابر خشکی تا حدودی بیش از درختان جوان است و به همین دلیل  آبیاری در سال اول کاشت بخصوص در طی تابستان بسیار منظم باید انجام شود.

دما:

گیاهان ماگنولیا اکثر از سرما بیشتر آسیب می بینند تا از گرمای تابستان. بخصوص اینکه اگر در تابستان آبیاری را با دقت و از روی برنامه انجام دهیم تحمل این گیاه در برابر گرمای هوا نیز افزایش می یابد. در مورد مقاومت و یا حساسیت در برابر سرما باید گفت که میزان این مقاوت در بین گونه های ماگنولیا با یکدیگر متفاوت است. برخی سرما را بیشتر و برخی کمتر تحمل می کنند. بخصوص نمونه های خزان پذیر در برابر سرمای اواخر زمستان و یا اوایل بهار بسیار حساس هستند و گلهایشان سیاه رنگ شده و از بین می رود. البته این به معنی عدم حساسیت نمونه های همیشه سبز این گیاه نیست و این گیاهان نیز در برابر سرمای دیررس بهار و یا زودرس پاییزه دچار سیاه شدن و ریزش برگها می شوند.

در بین نمونه های مختلف این گیاه به نظر می رسد که ماگنولیاهای ستاره ای ( گونه های M.kubus, M. X loebneri, M.stellata) نسبت به سرما و گرما مقاومت بیشتری دارند (با این وجود سرمای دیرس بهاره گاهی به برگهای آنان آسیب وارد می آورد)  اما گونه هایی مانند  M.sargentiana و M.sprengeri که اصولا بومی  نواحی جنوبی تر کشور چین و هیمالیا هستند در برابر سرمای زمستان و  یا گرمای تابستان تحمل کمتری دارند.  همچنین گونه هایی مانند M.grandiflora ,M.delavayi به سرما حساس هستند و درخت به طور کل در زیر ۵- از بین خواهند رفت.

برخی از گونه های معروف ماگنولیا

M.liliiflora

این گونه بومی نواحی جنوب غربی کشور چین است. این گونه با نام های Mulan magnolia,Lily magnolia, Tulip magnolia,Woody orchid,Purple magnolia, Red magnolia Japanese magnolia شناخته می شود و درختچه یا درختی کوتاه قامت است که ارتفاع آن به ۴ متر می رسد. گل های بیشمار و صورتی – ارغوانی رنگ آن در اوایل فصل بهار و قبل از رویش جوانه های برگ شکوفا می شوند.
این گونه در برنامه های دو رگه گیری و اصلاح نژاد به فراوانی استفاده شده است و یکی از والدین  نمونه محبوب Magnolia  x soulangeana  می باشد.  گل های این گونه نیز عطری شبیه شکوفه های لیمو دارند.

M. denudata

بومی نواحی مرکزی و شرقی کشور چین است و با نام yulan magnolia شناخته می شود.  این گیاه می تواند به ارتفاع حدود ۹ متر دست یابد و گل هایی به رنگ سفید دارد که در اوایل الی اواخر بهار شکوفا می شوند و عطری همانند مرکبات دارد. از این گونه نیز در برنامه های اصلاح نژاد استفاده شده است و والد دیگر نمونه محبوب یعنی Magnolia  x soulangeana می باشد. گل های این گونه عطری همانند شکوفه های لیمو- پرتقال دارند.

M.acuminata

درختی بلند قامت است که می تواند تا حدود ۳۰ متر نیز رشد کند. رنگ گل ها زرد رنگ است . به خشکی خاک بسیار حساس است و در زبان انگلیسی Cucumber magnolia (ماگنولیای خیاری) خوانده می شود زیرا در فصل پاییز میوه هایی سبز رنگ و شبیه خیار تولید می کنند. از این گیاه بخصوص رقم Magnolia acuminat subcordata  نیز به دلیل رنگ زرد گل ها در برنامه های دو رگه گیری و تولید گیاهانی با قامت کوتاه تر و گل های بیشتر استفاده شده است.  گل ها عطری شیرین و ملایم دارند و زمانی که ساقه های گیاه می شکند عطری شیرین و تند به مشام می رسد.

 

برخی از گونه های معروف ماگنولیا

M.campbellii

گیاهی خزانپذیر که می تواند در بهترین شرایط تا حدود ۲۰ متر نیز رشد کند . گلدهی در اوایل بهار و بر روی ساقه های بی برگ این گیاه انجام می شود. گلهای نمونه های مختلف این گونه به رنگهای صورتی سفید و قرمز تیره وجود دارند. عطر گلها همانند عطر لیمو است.

M.dawsoniana

گیاهی با قامت کوچک تا متوسط است و گلهای معطر آن بر روی ساقه های بدون برگ در اوایل بهار شکوفا می شوند و گلدهی در حدود ۶ هفته ادامه می یابد. گلها عطری شیرین و ملایم دارند.

M.delavayi

درختچه ای همیشه سبز است که می تواند به ارتفاع حداکثر ۱۲ متر برسد و گلهای کوچک آن اکثرا در فصل تابستان شکوفا می شوند به سرما حساس است اما در مقایسه با سایر نمونه های ماگنولیا، طیف گسترده تری از انواع خاک را میتواند تحمل کند. گلها معطر هستند و عطر گلها تا حدودی شبیه میوه موز است.

 

از گونه های محبوب دیگر می توان به M. Tripetela و M. Macrophylla اشاره کرد که البته این دو گونه به دلیل بزرگ بودن برگها و خطر اسیب رسیدن و پاره شدن در مناطق بادخیز کاشته نمی شوند.

نمونه های دو رگه

تا به امروز و با انجام عمل دو رگه گیری سعی شده است تا درختانی با خصوصیات بهتر همانند قامتی کوتاه تر،  گلدهی در سنین پایینتر گیاه ، مقاومت بیشتر در برابر سرمای دیررس بهاره، تعداد گل بیشتر، مدت گلدهی طولانی تر و طیف رنگی گسترده تر بدست بیاید.
Magnolia  x soulangeana (مگنولیای نعلبکی شکل saucer magnolia) یکی از این انواع دورگه است که با استفاده از گونه های M.liliiflora  و  M. denudata  تولید شده است.
این گیاه خزانپذیر است و نسبت به والدین خود گلهای بیشتری در فصل بهار و قبل از رویش برگهایش تولید می کند و نسبت به سرمای دیرس بهار نیز حساس است. گلها در قسمت داخل کرم – سفید رنگ و در قسمت بیرونی صورتی رنگ هستند و منظره ای بسیار زیبا و دلنشین بوجود می آورند.

از آنجایی که اصولا گونه های گیاهی ماگنولیا درختانی بلند قامت هستند همیشه سعی بر آن بوده است که نمونه هایی کوتاه قامت تر تولید شود. نمونه های کوتاه قامت که بر اثر اصلاح نژاد بدست آمده اند معمولا گلهایی به رنگ صورتی و یا  بنفش دارند و اکثر آنان زیر ۶ متر رشد می کنند. تصاویر برخی از انواع دو رگه را در زیر مشاهده می کنید.

 

معرفی برخی از گونه های معروف ماگنولیا

در جنس ماگنولیا حدود ۲۱۰ گونه وجود دارد که برخی از آنان بیش از دیگران به عنوان درختی زینتی مورد توجه و کشت و کار قرار گرفته اند.در ادامه با معرفترین گونه های این درخت آشنا می شویم.

گونه M.grandiflora

ماگنولیای جنوبی Southern magnolia :

از جمله بلندترین درختان ماگنولیا است که به فضای زیادی نیز برای گسترداندن شاخسار خود (در حدود ۱۲ متر) احتیاج دارد .
برگهایی آن بزرگ و چرمین و گلهایش سفید رنگ و بزرگ است.
این گونه از جمله ماگنولیاهای همیشه سبز است و زمان گلدهی آن از اواخر بهار و اوایل تابستان است. گلهای این گونه معطر هستند و عطر گلهای این نوع از مگنولیا همانند شکفه های مرکبات توصیف شده است.

گونه M. virginiana:

با نام انگلیسی sweetbay magnolia این گونه نیز از جمله درختان بلند قامت محسوب می شود که به فضای کافی برای گستراندن شاخسار خود نیاز دارد البته در مقایسه با گونه قبلی به طور کل درختی کوچکتر است و در مناطق سرد حدود ۹ متر ارتفاع می یابد. همچنین این درخت در نواحی با آب و هوای گرمتر به شکل همیشه سبز رشد می کند اما در مناطقی که سردتر هستند با فرارسیدن فصل سرما برگهایش را از دست می دهد.  این گیاه در اواخر بهار و اوایل تابستان گلدهی دارد و گلها عطری قوی همانند وانیل را از خود منتشر می کنند.

Magnolia stellata
(ماگنولیای ستاره ایstar magnolia )

که به دلیل شکل گلهایش به این نام خوانده شده است. البته گونه های دیگری نیز وجود دارند که اصولا با نام ماگنولیای ستاره ای شناخته می شوند همانند M.kubus و M. X loebner  این گونه ها خزانپذیر هستند یعنی با فرارسیدن فصل سرما برگهای خود را از دست می دهند . همچنین با فرارسیدن فصل بهار و قبل از باز شدن برگها، گلها روش ساقه ها شکوفا می شوند.  البته این انواع در مقایسه با سایر ماگنولیاها مقاومت بهتری را در برابر سرمای دیررس بهاره و همچنین گرمای تابستانه از خود نشان داده اند. گلهای این گونه نیز عطری شیرین و ملایم دارند.

 

سانسوریا

این گیاه با نام علمی Sansevieria trifasciata به خانواده Asparagaceae تعلق دارد و به دلیل شکل خاص برگها که بلند و باریک هستند. در انگلیسی نام گیاه مار snake plant  و همچنین به دلیل کناره‌های تیز برگها نام زبان مادر شوهر یا زبان مادر زن mother in law’s tongue برای آن انتخاب شده است. در زبان چینی به این گیاه ارکیده دم پلنگ Tiger’s Tail Orchid و در برزیل با نام شمسیر سنت جورج sword of saint george خوانده می‌شود. بومی نواحی گرمسیری غرب آفریقا است.

سانسوریا گیاهی همیشه سبز و چندساله است که ساقه ندارد و ریزوم دارد. برگها مستقیما از ریزوم رویش می‌کنند. برگهای بالغ به رنگ سبز تیره هستند و در برخی ارقام رگه‌هایی از رنگهای کرم و زرد در امتداد طولی برگها وجود دارد. طول و شکل برگها در نمونه‌ها و ارقام مختلف این گیاه متفاوت است. نمونه‌هایی که معمولا به عنوان گیاه خانگی از آن استفاده می‌شود برگهایی به طول ۹۰-۷۰ سانتیمتر و عرض ۶-۵ سانتیمتر دارند. این گیاه از جمله گیاهانی است که به تصفیه هوای محیط داخلی خانه‌ها بسیار کمک می‌کند زیرا به خوبی مواد سمی همانند اکسید نیتروژن و فرمالدئیدها را که برای سلامتی مضر هستند جذب و تجزیه می‌کنند.این گیاه در زبان انگلیسی Mother in laws tongu و همچنین Snake plant  خوانده می شود.

‍تکثیر سانسوریا

استفاده از قلمه برگ آسانترین راه پرورش این گیاه است. بدین صورت که یک برگ را به قطعات ۱۰-۷ سانتیمتری تقسیم می‌کنیم. البته برخی از انواع سانسوریا که اصولا برگهای بلندی دارند می‌توان قلمه به طول ۲۰-۱۵ سانتیمتر تهیه کرد. قلمه‌ها را تا نصف ارتفاع بستر کاشت سبک همانند مخلوط ۳ قسمت پیت خزه اسفاگنوم و یک قسمت شن درشت فرو می‌کنیم. بستر کاشت و همچنین هوای اطراف قلمه‌ها باید مرتبا مرطوب نگهداشته شوند اما مراقب خیس و غرقابی شدن بستر کاشت باشید تا قلمه‌ها دچار پوسیدگی نشوند دما در حدود ۲۳-۲۱ درجه سانتیگراد مناسب است .

ریشه‌دهی قلمه ها ۴-۳ هفته طول می‌کشد و ظهور و رشد برگهای جدید ۴-۳ ماه زمان می‌برد. در رابطه با قلمه های برگ این گیاه می توان از هورمونهای ریشه زایی نیز استفاده کرد البته بدون مصرف هورمون نیز ریشه می دهند اما کمی بیشتر زمان می برد. همچنین توجه داشته باشید که قلمه ها را اگر برعکس در خاک فرو کنید اصلا ریشه نمی دهد. تقسیم ریزوم (تقسیم بوته) دیگر روش تکثیر این گیاه است که بخصوص برای ارقام ابلق مورد استفاده قرار می‌گیرد.گفته می‌شود که در صورت تکثیر ارقام ابلق از طریق قلمه برگ گیاهانی با برگهای سبز ساده بدست می‌آید.

نیازمندی های محیطی گل سوسن_آزتک 

خاک:

به خاکی با زهکش عالی و کمی اسیدی نیاز دارد. استفاده از خاک برگ و شن در ترکیب خاک آن مفید است. در هنگام کاشت پیازها باید دقت شود که نوک بالایی پیاز بیرون از خاک قرار گیرد. استفاده از مالچ برای پیاز ها مفید است.

آبیاری:
در بهار و تابستان به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد. همانند بیشتر گیاهان پیازی آبیاری باید در حدی باشد که خاک همواره مرطوب باشد ولی غرقابی نشود. در زمستان این گیاه به آبیاری ناچیز احتیاج دارد.

نور:
این گیاه در محل آفتاب گیر و نیم سایه به خوبی رشد می کند. در مناطق گرم و خشک در فصول گرم حتما مکان گیاه به صورتی باشد که در سایه بعد از ظهر قرار گیرد.

دما:
در مناطق معتدل مثل نواحی ساحلی خزر این گیاه می تواند سرمای زمستان را تحمل کند. ولی در مناطق سردتر، پیاز این گیاه تحمل یخبندان را ندارد و پس از خشک شدن برگ ها، پیاز آن را باید در مکانی خنک و خشک نگهداری کرد. البته این کار باعث می شود که در سال بعد امکان گل دادن گیاه کاهش پیدا کند. برای گلدهی خوب، بهترین روش این است که پیازها در گلدان کاشته شوند و در فصل سرما گلدان را در مکانی بدون یخبندان نگهداری کرد.

تکثیر:
با تقسیم پیاز این گیاه می توان گیاهان جدید بدست آورد. تقسیم پیاز ها هر ۴ سال یکبار باعث می شود گلدهی به تاخیر نیافتد. با کاشت بذر این گیاه هم می توان گیاهان جدید بدست آورد، ولی گلدهی این گیاهان سال ها طول می