گیاه شناسی

پاچوپودیوم ( نخل ماداگاسکار )

پاچوپوديوم بومی ماداگاسکار و قاره آفریقای جنوبی، یعنی آنگولا، بوتسوانا، موزامبیک، نامیبیا، آفریقای جنوبی، سوازیلند و زیمبابوه است.

زیستگاه 

زيستگاه اصلي در ارتفاعات در هر دو سرزمین اصلی آفریقا و ماداگاسکار در ارتفاع ١٩٠٠ متر از سطح دریا، رشد مي كنند که در آن برخی گونه ها مانند geayi Pachypodium در تپه ها رشد می کنند، تا ارتفاع ١٦٠٠ متر . در قاره جنوب آفریقا، درجه حرارت شدید از محدوده ١٤ درجه سانتي گراد و در برخی از نقاط به اندازه ٤٥ درجه سانتی گراد ميرسد در حالی که در ماداگاسکار، دامنه درجه حرارت بيشتر است به طوري که دما از -۶ تا ۴۰ درجه سانتی گراد بالا پايين ميشود و اين گياه در اين دما به راحتي زندگي مي كند .

اين گونه در مناطقی که مدت قابل توجهی از ماه های سال خشک هست نيز رشد می کند. به نظر می رسد احتمال وجود دارد که اقیانوس اطلس و هند نقش عمده ای در ایجاد آب و هوا منجر به بارش براي رشد اين گياه ايجاد كرده اند به عنوان مثال، جنگل برگریز خشک ماداگاسکار با فصل خشک طولانی خود و سنگ آهک زده خاک شدیدا یک محیط ایده آل برای پاچوپوديوم ها فراهم می کنند.

آفات و بيماري ها

نكته مهم و قسمت سخت نگهداري كه اكثرا باعث خرابي اين گياه در منازل ميشه مستعد بودن اين گياه به بيماري قارچي در ريشه ها هست كه معمولا از خاك اين بيماري به داخل بدن گياه نفوذ و باعث چروكيدگي ساقه و در نتيجه مرگ گياه ميشه كه درمان معمولا غير ممكن يا ضعيف هست و تنها راه مقابله پيشگيري مي باشد كه بايد هر ٦ ماه از سم كاربندازيم در بستر با دز سه به هزار براي بيمه كردن بستر استفاده كنيد و همچنين از ابياري منظم خودداري كنيد  كه خود باعث به وجود اومدن اين بيماري ميشه ، هر دو سال يكبار خاك گياه رو تعويض كنيد و ريشه ها رو چك كنيد .

زمان تعويض در سه فصل بهار و تابستان و تا اواسط پاييز امكان پذيرهست . اگر چروكيدگي ساقه رو ملاحظه كرديد بلافاصله از خاك در بياريد و ريشه هاي گنديده رو هرس كنيد و سپس در سم قارچكش به مدت ده دقيقه شناور كنيد و مجددا در بستر جديد بكاريد . سوختن نوك برگها و گنديدگي ان مي تونه از علائم شروع بيماري و گاهي هم از كمبود رطوبت باشه . اما كمبود رطوبت به معني ابياري زيادتر نيست .

گیاه Adenium obesum

گیاهی گلدار و گوشتی از خانواده Apocynaceae ( خرزهره ) میباشد که بومی مناطق جنوبی و شرقی آفریقا و کشور عربستان میباشد .این گیاه به علت داشتن گلهای درشت و زیبا، مقاوم بودن بسیارو نگهداری راحت ،گیاه زینتی بسیار مورد توجهی میباشد .آدنیوم گیاهی همیشه سبز، گوشتی و گلدار بوده که ارتفاعی بین ۱ تا ۳ متر دارد ، گستردگی آن بین ۲ تا ۴ متر است .

سرعت رشد این گیاه متوسط است و بین ۲ تا ۵ سال زمان نیاز است تا به رشد کامل خود برسد و معمولا از دو سالگي به گلدهي ميرسد . این گیاه در ساقه خود آب ذخیره میکند و در شرایط بی آبی از آن استفاده میکند. فصل شکوفایی گلها از اواخر زمستان تا اواسط بهار میباشد و به رنگهای قرمز، صورتی و سفید مشاهده میشوند.گلها عقیم میباشند و به تنهایی قادر به بذرافشانی کردن نمیباشند.

 شرایط محیط رشد گیاه آدنیوم ( رز صحرایی ) به شرح زیر است :

خاک:

خاک شنی ، ماسه ای، لومی سبک و خوب زهکشی شده .مي تونيد از مخلوط پيت ماس و ماسه استفاده كنيد . بهتر است خاک مرطوب باشد و کمی قلیایی. ph خاک مورد استفاده برای این گیاه بین ۶ تا ۸ باشد.

نور:

نيمه سايه مشكلي پيش نمياد اما نسبتا افتابي عالي هست . این گیاه متعلق به مناطق بیابانی است لذا اگر در معرض آفتاب کامل قرار داشته باشد هم خوب است .و در مناطق گرمسير ميشه به عنوان گياه بيروني استفاده كرد.

دما:

دمای بین ۱۰ تا ۳۵ درجه برای نگهداری این گیاه دمایی مطلوب بشمار می آید. ذاین گیاه نباید در معرض سرمای شدید قرار گیرد زیرا باعث از بین رفتن گیاه و ریختن برگهای آن خواهد شد .

آبیاری :

اگر در بيرون از منزل نگهداري ميكنيد در تابستان به صورت روزانه انجام شود بهتر است ،و بهتر است آبیاری طوری صورت گیرد که همواره خاک مرطوب باقی بماند. آبیاری بیش از اندازه باعث ازبین رفتن گیاه و پوسیدگی ساقه و ریشه خواهد شد.به خصوص در سرما كه تبخير كمتر انجام ميگيرد.

کوددهی:

یک بار در سال صورت گیرد.در اول بهار و در طول سال با كودهاي كريستالون صورتي ميتوان با اسپري به برگها و ابياري در خاك به گلدهي بهتر گياه كمك شاياني كرد .

گلدهی :

در مناطق بومی خود در اواخر زمستان تا بهار گل های شیپوری و بزرگی میدهد.البته برای گلدهی در آپارتمان حتما بایددر دمای زیر ۱۰ درجه به مدت ۲ ماه نگهداری شود تا نیازسرمایی آدنیوم برطرف شود.

هرس:

یکی از مسایلی که تولیدکنندگان به آن کمتر توجه میکنند همین هرس می باشد.بطوریکه گیاه به صورت تک شاخ رشد کرده و گلدهی کمی دارد ولی در صورت پینچ(چیدن جوانه انتهایی)آن چند شاخه شده وگلدهی آن افزایش میابد.همچنین میتوان گیاهان پیری که برگهای آن ریخته شده را با هرس شدید دوباره جوان کرد.در گونه هایی که با پیوند افزوده شدند با هرس شدید میشود گیاه را به گلدهی وادار نمود.

آفات و امراض:

تار عنکبوتی، شپشک و شته از آفت های این گیاه بشمار می آیند.

بیماری های قارچی نظیر لکه برگی و سفیدک پودری این گیاه را تهدید میکند.

براي پيشگيري در هر ٦ ماه يكبار با سم قارچ كش كاربندازيم خاك و گياه رو بيمه كنيد .

در فيلم زير در مورد نحوه هرس كردن گياه توضيحات لازم داده شده .

گلدان ادونيوم نبايد زياد بزرگ باشد .

شرایط نگهداری بیدمشک

آبـیاری :

بید مشک چندان تحمل خاکهای خشک را ندارد و وجود رطوبت در خاک به رشد و نموی آن کمک می کند به همین دلیل است که به شکل طبیعی این گیاه در مناطقی نزدیک به منابع آب همانند رودخانه ها می روید. اگرچه درختان بزرگ و بالغ تا حدودی به وجود برخی دوره های کوتاه مدت خشکی مقاومت نشان می دهند اما رشدی نخواهند کرد و وجود چنین شرایطی می تواند از میزان شاتونها در دوره رشد بعدی بکاهد.

دمـا :

بید مشک در مکانهایی با زمستانهایی که به حدود ۲۳- درجه سانتیگراد می رسد رشد می کند حتی اگر قسمتهای هوایی به دلیل سرمای هوا آسیب ببیند می توان در اوایل بهار شاخه های گیاه را از نزدیکی سطح زمین قطع کرد تا مجدد شروع به رشد کنند.

این گیاهان در صورت مساعد بودن شرایط رطوبتی خاک و عدم خشکی کشیدن ، دمای تابستان را تا حدود ۳۵ درجه تحمل کرده و مشکلی برایشان ایجاد نمی شود.

نـور :

نیازمند مکانی با نور کامل آفتاب است اما تا حدودی در نیمه سایه – نیمه آفتاب نیز می تواند بروید. در واقع هر مقدار که خاک سنگین تر باشد و رطوبت بیشتری در خاک وجود داشته باشد ، نور مستقیم بیشتر به رشد آن کمک خواهد کرد.

مکانی کاملا سایه موجب بلند و باریک شدن ساقه ها و عدم شکل گیری شاتونها و یا ریزش زودهنگام آنان می شود همچنین در مکان سایه ، شاتونها از عطر چندانی برخوردار نیستند.

خـاک :

بید مشک در رابطه با خاک سختگیر نیست و می تواند از خاکهای سبک تا خاکهای رسی سنگین رشد کند اما خاک های قلیایی را نمی پسندد و در خاکهایی با اسیدیته کمی پایین و همچنین خنثی رشد بهتری دارد.

نیاز چندانی به کوددهی ندارد اما پخش کردن خاکپوش همانند کود بسیار پوسیده دامی یا خاک برگ مرغوب و یا کمپوست و ورمی کمپوست به ضخامت ۱۰ سانتیمتر می تواند علاوه بر نگهداری رطوبت در سطح خاک که مورد علاقه این گیاه نیز هست به تدریج مقداری مواد غذایی وارد خاک نماید.

هـرس :

درخت بیدمشک هرس پذیری بسیار دارد به نحوی که هر بهار و یا یک سال در میان قبل از ظهور برگها می توان آنرا از سطح ۳۰ سانتیمتری زمین قطع کرد این عمل موجب کنترل اندازه این گیاه و تحریک رشد رویشی و تولید ساقه های بلند کمانی شکل حاوی شاتونهای بسیار در بهار می شود.

آفـات و بـیماریـها :

آفاتی همانند شته و شپشک و بیماری هایی همانند زنگ سفیدک پودری گاهی می توانند مشکلاتی برای این گیاه ایجاد کنند .

بیـدمشـک

نام علمی : Salix aegyptiaca

خانواده : Salicacea

زیستگاه : بومی ترکیه ، ایران، عراق ، ارمنستان و افغانستان

بید مشک درخت یا درختچه ای خزان پذیر به ارتفاع حداکثر حدود ۹ متر است که البته اغلب در حدود ۴_۲ متر و به شکل درختچه رشد می کند اما در صورت مساعد بودن شرایط محیطی و عدم قطع ساقه‌ها ، ارتفاع می تواند به بیش از ۴_۲ متر نیز برسد.

بید مشک دو پایه است یعنی گلهای نر و ماده از هم جدا هستند و از نظر ظاهری نیز تفاوت هایی بین این دو است . سنبله های نر حدود ۳٫۵ سانتیمتر و سنبله های ماده حدود ۱۰ سانتمیتر طول دارند همچنین برگها در گیاهان ماده کمی بزرگتر از گیاهان نر هستند . از گل آذین نر برای تهیه اسانس استفاده می شود که علاوه بر معطر کردن مواد غذایی ، به دلیل خواص درمانی که دارد، در طب سنتی مورد استفاده قرار گرفته است.

گلها بسته به شرایط آب و هوای منطقه از اواسط زمستان الی اوایل بهار و قبل از رشد کامل برگها بر روی ساقه های گیاه ظاهر می شوند . ساقه ها سبز- خاکستری هستند. اگرچه که این گیاه بومی کشور مصر نیست اما نام انگلیسی آن Egyptian Willow (بید مصری) است.

تـکـثیر :

در اواخر پاییز می توان از ساقه های یک ساله که به خوبی رشد کرده اند و چوبی شده اند و یا در اواخر بهار الی اواسط تابستان از ساقه های نیمه چوبی ، قلمه ها را به طول حدود ۳۰ سانیتمتر تهیه کرد و در مخلوط سبک که به خوبی رطوبت را نگه می دارد همانند (کوکوپیت +پرلایت) کشت کرد و در مکانی روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب با دمای حداقل ۱۳ درجه قرار داد تا ریشه ها رشد کنند که معمولاً ظرف دو هفته این اتفاق می افتد.

ریشه زایی قلمه های بید آسان صورت می گیرد و حتی سرشاخه های بید به آسانی در آب ریشه دار می شوند و زمانی که ریشه ها به خوبی رشد کردند می توان آنان را در گلدان و یا مکان اصلی در باغ و باغچه کشت کرد . استفاده از بذر نیز برای تکثیر این گیاه ذکر شده است البته بذرهای تازه را می بایست در اواخر بهار همان سال که بذرها از روی گیاه جدا می شوند به شکل سطحی کشت کرد . بذرها برای مدت زمان کوتاهی در حد چند روز زنده می مانند و امکان انبار کردن و ذخیره سازی آنان وجود ندارد.

از محیط کشت سبک و نرم همانند پیت ماس الک شده که بافتی یکنواخت دارد می توان استفاده کرد محیط کاشت را به خوبی مرطوب و خیس کرده و بعد از خروج رطوبت اضافی بذرها بر روی سطح خاک قرار میگیرند و روی آنان پوشیده نمی شود کشیدن یک لایه پلاستیک بر روی سطح گلدان به حفظ رطوبت کمک می کند اگر آبیاری لازم شد از روش اسپری آب بر روی سطح خاک استفاده می شود تا بذرها جابجا نشوند. دمای حدود ۱۸-۲۱ درجه کافی است و جوانه زنی بذرها حدود ۲-۳ هفته طول می کشد.

دراسينا ساندريانا (لاكي بامبو)

Deracaena Sanderiana  كه از خانواده asparagaceae می باشد.

گیاهان بوته‌ای با ساقه باریک و انعطاف‌پذیر است که در کف جنگهای بارانی رشد می‌کند.این گیاه، بومی کشور کامرون در مناطق گرمسیر غرب آفریقا است. درازای این گیاه بوته‌ای به یک و نیم متر می‌رسد. طول برگهای آن ۱۵ تا ۲۵ سانتی‌متر و قطر آن یک و نیم تا ۴ سانتی‌متر است. این گیاه با خیزران که بومی آسیاست ارتباطی ندارد و معمولاً در قطعات کوچک و در آب قلمه زنی می‌شود.

این گیاه با شرایط درون خانه سازگار بوده، نور غیر مستقیم و دماي ٢٠ تا ٢٥ درجه برای آن كافيست و حتي تا حدي سايه دوست هست ؛ چون نور مستقیم باعث زرد شدن و سوختن برگ‌ها می‌شود. اگرچه این گیاه در خاک بهتر رشد می‌کند ولی معمولاً به خاطر زيبايي بيشتر در حالی که ریشه‌های آن در آب است فروخته می‌شود. آب این گیاه باید هر دو هفته یک بار يا حداقل ماهي يكبار عوض شود. بهتر است آب بطری، آب شهری با فلوئور کم یا آب تصفيه شده باشد . می‌توان آب شهری را یک روز در ظرف جداگانه نگه داشت و بعد آب گلدان را عوض کرد.

تکثیر و نگهداری

بعد از بزرگ شدن بامبوها با بريدن قسمت بالايي و گذاشتن در اب جهت ريشه زايي عمل تکثیر را انجام دهید و يا مي تونيد قسمت بالای گیاه را به وسیله قیچی باغبانی به اندازه ۱۰تا ۱۵ سانتیمتر، جدا کنید. ابتدا درپودر هورمون ریشه زایی فرو برده و سپس در بستر حاوی کمپوست و پيت ماس قرار دهید. خاک رابه اندازه کافی مرطوب کنید ولی دقت داشته باشید بیش از اندازه آبیاری صورت نگیرد. قلمه ها دردمای ۲۱ درجه سانتی گراد در شرایط نور غير مستقيم نگاه دارید. رطوبت گلخانه را تامين نماييد به خصوص در زمان ريشه دهي گياه .

براي كاشت در خاك هر ماه يكبار از قارچ كش كه بهترين قارچ كش براي لاكي بامبو استفاده از تبوكونازول ٢٥٪ هست . و ماهي يكبار از سموم سيستماتيك جهت جلوگيري از آفات در برگها به خصوص شپشك اردالوك و سالم موندن ان إلزامي هست . مخلوط پيت ماس و كوكوپيت و ورمي كمپوست بستر مناسبي در منازل به حساب مياد .

بيمار ي ها

شديدا به قارچ حساس و جزء گياهاني هست كه وقتي قارچ گرفت درمان كردن تا حدودي غير ممكن هست و تنها راه پيشگيري هست ، و بيماري دوم شپشك اردالوك كه با سموم تماسي از بين ميروند.

 

ژمینو کالسیوم میهانویچی

با نام علمی: gymnocalycium mihanovichii که بر روی پایه درخت کاکتوس دراگون یا پایه هیلوسرئوس (hylocereus) پیوند شده است. ژمینو رنگی‌هایی که پیوند می‌شوند در اصل به رنگ سبز یا قهوه‌ای یا شکلاتی هستند که با تغییر رنگ و تکثیر گیاهان تغییر یافته تکثیر شده‌اند. ژمینوها تغییر رنگ یافته به دلیل نداشتن کلروفیل قادر به ریشه سازی و زندگی بر روی خاک نیستد و تنها به صورت انگلی و به صورت پیوندی بر روی سایر کاکتوس‌ها می‌توانند زنده بمانند. گلهای ژمینو عموما قرمز، صورتی، زرد و نارنجی میباشند که ظاهری ابریشمی دارند معمولا این کاکتوس ۴ الی ۵ سانتیمتر قد میکشد و قطر آن به ۵ تا ۶ سانتیمتر میرسد.

تکثیر ژمینو رنگی پیوندی:

همانطور که ذکر شد این کاکتوس‌ها به دلیل نداشتن کلروفیل به تنهایی قادر به زندگی بر روی خاک نیستد و تنها راه تکثیر آنها از طریق پاجوشها می‌باشد که بر روی پایه های جدید پیوند زده می‌شود. ابتدا از کاکتوس هیلوسرئوس قلمه می‌گیرند و پیوندک (ژیمینو رنگی) را روی آن پیوند می‌زنند و سپس پایه را کاشته و ریشه دار می‌کنند. هیلوسرئوس ها بیشتر به صورت سه پر دیده می‌شوند که از طریق بذر و قلمه به راحتی تکثیر می‌شود.

شرایط نگهداری:

ژمینوها بسیار حساس هستند و باید در نگهداری آن خیلی دقت شود.

دما:دمای مناسب بین ۲۰ – ۲۵ درجه سانتیگراد است

نور: این گیاه به نور بالایی نیاز دارد نباید گیاه را در نور خیلی شدید یا نورکم نگهداری کرد.

خاک:خاک مناسب برای نگهداری آن خاک کاکتوس با زهکشی مناسب و متشکل از ماسه شسته و پیت ماس می‌باشد.

آبیاری:در فاصله دو آبیاری اجازه دهید خاک کاملاً خشک شود و سپس اقدام به آبیاری نمایید. از ریختن آب بر روی ژمینوها خودداری کنید و آنها را در محیطی با رطوبت کم و هوایی خشک نگهداری کنید. آبیاری پی درپی و بیش از حد موجب پوسیدگی گیاه میشود

بیماریها:

در گیاهان پیوندی باید از هر دو گیاه پایه و پیوندک مراقبت کنید. در صورت مشاهده تغییر رنگ گیاه را بررسی کنید و از قارچ‌کشی مانند کاربندازیم استفاده کنید. در صورت مشاهده تغییر رنگ یا نرم شدن پایه، آن را از خاک در بیاورید و پس از بررسی ریشه را قارچ‌کشی کنید و بعد از چند روز در گلدان با خاک جدید بکارید.

معمولا در ژمینوهای رنگی بیماریهای قارچی شایع است که باعث سیاه شدن کاکتوس یا نرم شدن و نابودی آن می شود.

افات و بیماری ها

سینره به عنوان گیاه یک ساله مورد استفاده قرار میگیرد و احتمال کمی وجود دارد که افات و بیماری خاصی در طی چند ماه نگهداری از ان در داخل منزل مشکل خاصی را ایجاد کند. از افات احتمالی این گیاه میتوان به شته .مگس سفید .معدنچی برگ ،تریپس اشاره کرد. این افات به دلیل مصرف شیره گیاه و بسته به شدت فعالیت انها بر روی گیاه میتوانند موجب کاهش رشد ، عدم شکل گیری برگها و یا غنچه های گل، ریزش برگهای جوان و یا ریزش غنچه های گل، زردی برگسار و بد رنگ و بد شکل شدن گل ها شوند.

لکه برگی الترناریا :

بیماری قارچی است که موجب بروز لکه های قهوه ای تیره بر روی برگها میشود. جلوگیری از ابیاری پیش از اندازه ، خیس شدن برگها در طی ابیاری و تهویه مناسب مکان نگهداری از جمله راههای جلوگیری از شیوع این بیماری است.

سفیدک پودری :

موجب بروز لکه های سفیر رنگ بر روی برگها میشود. خشک ماندن سطح برگسار در زمان ابیاری برای جلوگیری از شیوع این بیماری مهم است.

پوسیدگی ریشه و طوقه موجب پوسیدن ساقه از سطح خاک میشود گیاه پژمرده شده ولکه هایی روی برگ ایجاد میشود لکه ها به هم پیوسته و تمامی برگ را در برگرفته و موجب ریزش انان می شود. بکار گیری بستر کاشت ضد عفونی یکی از مهمترین عوانل جلوگیری از شیوع این بیماری است.

بیماری زنگ موجب بروز لکه های زرد رنگ بر روی پهنه برگ میشود که لکه ها متورم شده موجب بد شکلی ظاهر برگ می شود .

بیماری ویروسی موجب بروز لکه ها و خطوط زرد رنگ بر روی برگها می شود. گیاه ممکن است بد شکل و کوتاه قامت شود. رگبرگ ها در پهنه برگ از بین میروند و ممکن است تمامی گیاه نیز از بین برود از بین بردن گیاه الوده تنها راه مبارزه با این بیماری است.

شرایط نگهداری سینره

ابیاری :

گیاه را به مقدار کافی اب دهید و مراقب خشک شدن خاک گلدان به خصوص زمان شکل گیری جوانه های گل و شکوفایی انان باشید. خشکی کشیدن گیاه موجب پژمردگی گیاه در مدت زمان اندک خواهد شد .هوای مرطوب به شادابی این گیاه کمک میکند و خشکی هوا موجب سوختگی و قهوه ای شدن نوک و حاشیه برگها خواهد شد. ابیاری بیش از اندازه موجب پوسیدگی ریشه گیاه و پژمردگی ان خواهد شد.

نور :

مکانی روشن به دور از نور مستقیم افتاب را میپسندد .البته برخی از پرورش دهندگان اعتقاد دارند که در دمای محیطی بین ۱۰تا۱۵درجه سینره میتواند حداکثر ۴ساعت از نور مستقیم افتاب در طی صبح بهره ببرد. نور کم محیط باعث میشود که غنچه های گل باز نشود. نور مستقیم بیش از اندازه افتاب بخصوص در طی ساعات بعد از ظهر نیز موجب رنگ پریدگی گلها خواهد شد.

دما:

دما در طی مراحل مختلف رشد این گیاه کمی با یکدیگر متفاوت است .بعد از رشد گیاهان جوان باید انان را در مکانی نسبتا خنک نگهداری کرد که دمای مورد نظر در این مراحل بین پرورش دهندگان با توجه به زمان تکثیر گیاه متفاوت است. به بیان دیگر پرورش دهندگان زمانی که گیاهان را با بذر تکثیر میکنند.اگر بذرها در اوایل بهار کاشته شده باشند بعد از رشد این گیاهان و فرا رسیدن فصل سرد گیاه را در مکانی با دمای شبانه ۵-۷درجه نگهداری میکنند، اما اگر گیاهان حاصل از کاشت بذر در اواسط بهار باشند در ماههای سرد دمای شبانه ۴-۵درجه در نظر میگیرند.

خاک :

بستر کاشتی با زهکش مناسب نیاز دارد تا اب اضافی بعد از عمل ابیاری را در خود نگه ندار.د بنابراین میتوان از مخلوط خاک معمولی+خاک برگ +شن برای کاشت این گیاه استفاده کرد. قبل از گلدهی گیاهان استفاده از کودهای با فرمول ۱۰٫۱۰٫۱۰هر دو هفته یکبار به گلدهی گیاه کمک خواهد کرد البته برخی از پرورش دهندگان کود پتاس بالا را مصرف میکنند تا گیاه به گلدهی تحریک شود. اگر قصد نگهداری سینره را به عنوانی گیاهی یکساله دارید کوددهی را بعد از تشکیل جوانه های گل قطع کنید زیرا ادامه غذادهی به گیاه بعد از شکوفایی گلها میزان گل و طول مدت گلدهی را افزایش نمیدهد.

 

توضیحات درباره گیاه سینره

سینره گیاهی گلدار از خانواده asteraceaeاست .سینره گیاهی چند ساله است اما به دلیل کاهش میزان گلدهی گیاهی یکساله محسوب میشود.

سینره انواع مختلف دارد که میتوان انها را در ۳گروه

۱*سینره با گلهای درشت به ارتفاع۴۰تا۵۰سانت

۲*سینره با گلهای ستاره ای به ارتفاع ۴۰تا۷۰سانت

۳*سینره با گلهای ستاره ای با ارتفاع ۴۰سانت(پاکوتاه)

طبقه بندی کرد.

بعضی واریته های سینره علاوه بر رنگ گلبرگ حلقه ای سفید رنگ مرکز گل را فرا گرفته است و موجب دو رنگ شدن گلبرگها شده است. روزهای کوتاه به گلدهی این گیاه کمک میکند و به همین دلیل یکی از گیاهانی است که در اواخر فصل زمستان و یا اوایل بهار گلهای ان میتواند زینت بخش خانه ها و همچنین سفره های هفت سین باشد. برگها نسبتا قلبی شکل و بزرگ و سطح انان کرکدار و کمی زبر به نظر میرسد.

اگر چه نام علمی این گیاه در برخی متون cineraria grandiflora معرفی شده که بومی افریقای جنوبی است.اما امروزه نام pericallis htbeida که بومی جزایر قناری است برای این گیاه در نظر گرفته شده است. برخی گیاهشناسان جنس این گیاه را senecio cruentus معرفی میکنند و شاید به همین دلیل است که گاهی این گیاه تحت نام تجاری senetti به فروش میرسد.

تکثیر سینره

بذرها را میتوان در خاکی سبک همانند مخلوط ۲قسمت خاک برگ + بهتر است برای ابیاری از ابفشان استفاده کر. دمای مناسب برای جوانه زنی ۲۰-۲۲درجه سانتی گراد جوانه زنی در حدود یک هفته طول میکشد .در زمان جوانه زنی رطوبت محیط به میزان ۱۰۰درصد و بعد از ظهور گیاهچه ها به میزان ۴۰-۷۰٫

بعد از جوانه زنی دمای ۱۸-۲۱و بعد از ظهور اولین برگها دمای ۱۵-۱۷درجه مناسب است. بعد از انکه نهالهای کوچک ۴-۶برگی شد میتوان انها را به گلدانهای مستقل منتقل کر. در زمان انتقال دمای ۱۸-۲۰درجه به مدت دو هفته مناسب است اما با ادامه رشد گیاهانی که ۸-۱۰برگ دارند به تدریج وارد مرحله گلدهی و تشکیل جوانه های گل میشود که در این مراحل دمای ۱۰درجه سانتی گراد به مدت ۴-۵هفته کافی است و محیط گرم از جمله دلایل عدم تولید گلهای با کیفیت در این گیاه میشو.د بعد از شکل گیری غنچه های گل دما افزایش می یابد.

گلدهی:

گل مریم بسته به فصل کاشت، در بهار، تابستان، پاییز و یا زمستان گل می دهد. در حالت عادی پیازی که در بهار کشت شده، گلدهی آن از اواسط تابستان شروع می شود که برحسب رقم گلدهی می تواند تا اواسط پائیز ادامه یابد. در مناطقی که زمستان زیاد سرد نیست و فصل سرما زود شروع نمی شود می توان پیاز مریم را در بهار دیرتر کاشت تا گیاهان در اوایل پائیز گل بدهند. برای تولید گل مریم در فصل سرما می توان از گلخانه ای با دمای حدود ۱۸-۱۶ درجه سانتیگراد استفاده نمود که پیازها پس از ۸ هفته به گل خواهند نشست.

خاک :

خاک مریم باید سبک ، شنی ، حاصلخیز و با زهکشی خوب باشد.  PHمناسب خاک برای کاشت گل مریم ۷-۶ می باشد. در صورتی که خاک سنگین باشد برای داشتن رشد غده ای خوب لازم است ابتدا خاک اصلاح شود.

آبیاری:

در طول دوره رشد، رطوبت خاک باید حفظ شود اگر خاک خشک باشد شاخ و برگ گیاه به رنگ، سبز یا آبی تیره در آمده و به علاوه کیفیت گل هم پایین می آید. مقدار آب لازم و دوره آبیاری به آب و هوا ، نوع خاک و میزان بارندگی بستگی دارد. در آبیاری مریم نباید زیاده روی کرد چون این گیاه به رطوبت حساس است. در خوزستان در فصل های بهار و تابستان آبیاری باید ۴-۳ روز در میان انجام شود و در فصل های پائیز و زمستان به صورت یک هفته در میان و در نهایت باید هر ۱۵ روز یک بار باید گل مریم آبیاری شود.

دما:

پیاز مریم به سرما حساس بوده و در زمستان باید از خاک خارج گردیده و در انبار نگهداری شود. اگر دمای هوا در فضای باز، بین ۳۰-۲۰ درجه سانتیگراد باشد میزان تولید پیاز به بالاترین مقدار خود می رسد. دمای بهینه نگهداری بوته مریم ۱۵/۵ الی ۲۹/۵ درجه سانتیگراد می باشد و چون گیاه به سرما حساس است دمای پائین ۱۰ درجه سانتیگراد به آن آسیب می رساند.

نیاز نوری :

گل مریم نیاز به نور زیاد و کامل دارد و هرگز در سایه قادر به رشد نمی باشد.

آفات ، بیماری ها و علف های هرز مهم :

کنه ها از جمله آفات مهم گل مریم هستند و در شرایطی که فاصله کاشت خیلی کم و تراکم کشت بالا باشد به گل مریم خسارت وارد کرده و باعث قهوه ای شدن جوانه انتهائی می شوند. تریپس ها و شته ها نیز از جمله آفات مهم این گل محسوب میشوند.

برخی علف های هرز مانند  اویارسلام، پنیرک و پیچک هم به گل مریم خسارت وارد می کنند که لازم است به منظور جلوگیری از خسارات آنها، این علف ها به وسیله کارگر در دو تا سه مرحله وجین شوند. اگر میزان آلودگی مزرعه زیاد باشد تا چهار نوبت هم وجین علف های هرز انجام می شود.