معرفی گل نسترن

تذکر مهم برای روش کاشت نهال نسترن:

۱ـ اندازه گودال باید به اندازه حجم ریشه باشد.

۲ـ نسترن هایى که در داخل پیت حلبى پرورش داده شده اند طورى از حلب خارج کنید که ریشه در معرض هوا قرار نگیرد. براى این منظور باید حلب را با چکش یا تیشه با دقت ببریم تا خاک هاى اطراف ریشه نریزد سپس نهال را از حلب خارج نموده به زمین منتقل مى کنیم.

ضمنا مواظب دست هایتان باشید، ساقه هاى نسترن پر از تیغ هاى تیز است و بریدن حلب هم خالى از خطر نیست.

اگر نسترن ها جوان هستند و در داخل پلاستیک قرار دارند پلاستیک را با قیچى پاره کنید تا ریشه آسیب نبیند.

هرس:

معمولاً نسترن برخلاف رز به هرس چندانى احتیاج ندارد. در فصول گرم فقط پاجوش ها را حذف مى کنیم اما هرس اصلى در اواخر زمستان قبل از بیدار شدن گیاه از خواب زمستانه صورت مى گیرد.

در این فصل با کوتاه کردن ساقه هاى نسترن مى توانیم آن را به شکل دلخواه در آورده و شاخه هاى اصلى اش را روى پرچین هدایت کنیم.

در صورتى که شاخه هاى اصلى دچارآفت زدگى یا پوسیدگى شده باشد با نگهدارى پاجوش ها و حذف شاخه هاى قدیمى مى توانیم به جوان نمودن نهال اقدام کنیم.

کودپاشى:

همه ساله در دو فصل بهار و پاییز کود حیوانى پوسیده را در اطراف نهال اضافه نموده و آن را خوب با خاک مخلوط کنید.

کودهاى شیمیایى نیز به رشد و گلدهى نسترن کمک مى کند از اواسط تا اواخر زمستان کودهاى فسفاته را پاى ریشه بریزید در اوایل بهار کودهاى داراى ازت و آهن و در اواخر بهار و اوایل تابستان عناصر شیمیایى مختلف (عناصر کم مصرف) را به نسبت هاى توصیه شده مورد استفاده قرار دهید.

توصیه هاى مهم:

۱ـ آبیارى را به طور مرتب انجام داده و بعد از خشک شدن خاک به آن آب بدهید. (در فاصله دو آبیارى خاک باید خشک باشد)

۲ـ گل هایى که عمرشان تمام شده با قیچى تیز از ناحیه دم گل حذف کنید.

۳ـ نسترن را در کنار نرده ها و یا جایى که قیم مناسب داشته باشد بکارید تا فرم بالا رونده خود را به دست آورد.

۴ـ از کاشت نسترن در سایه خوددارى فرمایید.

نسترن

نَستَرَن (Rosa canina) نوعی رز وحشی با گل‌های ریز می‌باشد که به رنگ‌های سفید، قرمز و گاهی زرد یافت می‌شود و دارای بوی کم اما مطبوعی است.

میوه آن دارای مقدار بسیار زیاد ویتامین ث است. در طب سنتی ایران به کار می‌رود. از مهم‌ترین خواص دارویی آن می‌توان آرامش بخشی و التیام بیماری‌های قلبی را نام برد. مقوی معده، پایین آورنده فشار خون، کم‌کننده قند خون است و درد و ورم کلیه و اسهال را درمان می‌کند.  آن را به صورت دم‌کرده (چای میوه نسترن) مصرف می‌کنند.

نسترن، درختچه اى است زیبا و مقاوم که اصل و منشأ ایرانى دارد. پایه هاى وحشى آن از دیرباز در کوهپایه ها وجود داشته و در حال حاضر نیز زینت بخش دامنه هاى سبز مناطق کوهستانى است. در واقع گل سرخ هاى امروزى نسل هایى از نسترن هاى وحشى هستند که اصلاح شده و به صورت پرورشى درآمده اند. نسترن در فصل بهار غرق در گل مى شود و خانه را جلوه دیگرى مى بخشد. ضمنا پایه بسیار مقاومى براى پیوند انواع رُزهاى رنگ به رنگ و زیبا است.

خاک:

نسبت به نوع خاک حساسیت ندارد، اما خاک هایى را که داراى قدرى رسى باشند به خاک هاى شنى ترجیح مى دهد.

تکثیر:

ازدیاد نسترن به وسیله کاشت بذر و قلمه صورت مى گیرد. مراکز فروش گل و گیاه انواع رز و نسترن را داخل ظروف پلاستیکى تولید نموده و براى کاشت مجدد و یا انتقال به گلدان بزرگتر آماده مى کنند.

زمان کاشت:

از پاییز تا اواخر زمستان هر زمانى که برف و یخبندان نباشد مى توانیم نسترن را به زمین بنشانیم.

روش کاشت نهال:

قبل از کاشت بهتر است اول خاک را اصلاح کنیم براى این منظور در هر متر مربع حدود سه کیلوگرم کود حیوانى پوسیده به زمین اضافه و با خاک مخلوط کنید سپس نهال نسترن را از گلدان خارج ساخته و در گودالى که به همین منظور آماده نموده اید بکارید.