کوددهی

گیاه لوفوفورا

خانواده: Cactaceae

نام های دیگر:
Peyote, mescal buttons, muscal buttons, pellote

زیستگاه اصلی : جنوب غربی آمریکا (تگزاس ، مکزیک)

مشـخصـات ظـاهـری:

گونه ای بسیار کند رشد هستند اغلب تا سن سی سالگی به سن بلوغ می رسند در محیط وحشی و بومی نهایت به اندازه یک توپ گلف بزرگ می شوند. در نمونه های پرورشی و کشت شده از طریق بذر بطور قابل توجهی سریعتر رشد می کنند و معمولاً بین سه تا ده سال طول می کشد تا گیاهچه به گیاه بالغ و گلدهی برسد .در طبیعت میزان آلودگی لقاح و برداشت بیش از حد توسط جمع کنندگان، گونه هایی از این گیاه زیبا را در معرض تهدید قرار داده است

گونه های معروف و شناخته شده لوفوفورا:

Lophophora diffusa، Lophophora fricii،
Lophophora viridescens و Lophophora williamsii
است.
بسیاری معتقدند Lophophora دارای آلکالوئیدهای روانگردان است.  در صورتیکه این آلکالوئیدها وجود ندارد و یا تنها در مقادیر بسیار کمی در گونه های دیگر L. diffusa یافت می شود که قابل استخراج نیست.
معمولاً تا ۶ سانت قد می کشد و حدوداً ۱۲ سانت بصورت قطری رشد می کند. گیاه نابالغ ۵ ضلع دارد و با بزرگتر شدن  ۱۳ الی ۷ ضلعی میشود. ریشه عمودی بزرگ که گاهی تا ۲۵ سانتیمتر هم می رسد. گلهای لوفوفورا بصورت تکی وگاهی جفتی و به قطر ۲٫۵_۱٫۵ سانتیمتر و به رنگهای سفید ، کرم ، صورتی و سفید-صورتی میباشد. کپسول بذر رسیده به رنگ قرمز و حدود ۲ سانت طول دارد.

 شـرایـط نگـهـداری:

آبیـاری:

در فصول گرم آبیاری منظم وکامل .فاصله بین دو آبیاری خاک حتما خشک شده باشد. در زمستان تا جای امکان آبیاری کم شود. ریشه این گیاه بسیار به آبیاری زیاد حساس است و در صورتی که زیاد آبیاری شود یا می پوسد یا به سرعت ترک می خورد.

نـور:

بهترین شرایط نوری برای Lophophora  نیمه سایه و نیمه آفتاب است.در تابستان زیر آفتاب مستقیم نگهداری نشود.

خـاک :

از آنجاییکه ریشه این گیاه بسیار مستعد پوسیدگی می باشد ، خاک حاصلخیز دارای زه کشی مناسب که شن و ماسه زیادی داشته باشد استفاده شود .

دمـا :

در دمای بالا به شرط آبیاری منظم سازگار است و حتی می تواند دمای ۴۰_۳۸ درجه را نیز تحمل کند و دمای پایین حتی تا ۷-  درجه در مدت زمان کم و بطور موقت را (در صورت خشک بودن کامل خاک ) تحمل می کند
ولی در کمتر از این دما از بین می رود.

کـوددهـی:

با شروع زمان رشد گیاه کوددهی با کودهای پتاس بالا ، ماهی یکبار.

تکثیـر :

از طریق کشت بذر و بچه هایی که تولید میکند می توان آن را تکثیر کرد.

 معرفی یاویا کریپتوکارپا

خانواده: Cactaceae

نام علمی: Yavia cryptocarpa

نام های دیگر:Epithelantha micromeris. crypto

زیستگاه اصلی:  آرژانتین و بولیوی. درارتفاعات بالای ۳۰۰۰ متر می روید.

شکل ظاهری:

گیاه یاویا کریپتوکارپا یکی از کمیاب ترین کاکتوس هایی است که به تازگی شناخته شد. تنه ی این کاکتوس ها کروی – بشکه ای شکل که گاهی استوانه ای رشد می کند و پاجوش های زیادی تولید می کند، تا حدود قدی ۵۰ سانتی متر رشد می کند و دارای یک گودی در مرکز است که ظاهری شبیه دونات به آن می دهد. تیغ های سفید رنگ پرزی کوچک دارد که در دسته های ۱۵ تا ۱۰ تایی و نرم و مرتب هستند . طول این تیغ های نرم ۲ میلی متر می باشد.  در بهار و تابستان گل های نسبتا کوچکی بوجود می آورد که به رنگ بنفش هستند. میوه هایی هم برای تولید بذر دارد.

شرایط نگهداری گیاه یاویا کریپتوکارپا

خـاک : خاک سبک با زهکشی مناسب.

نـور : نور دوست است و نور زیاد موجب گلدهی بهتر آن می شود .

دمـا : به گرما حساسیت زیادی نشان نمی دهد  سرمای تا ۶ – درجه را نیز تحمل می کند.

آبیـاری : بین دو آبیاری بگذارید تا خاک کاملاً خشک شود سپس آبیاری کنید . در فصول گرم آبیاری بیشتر شود.

کود دهی : کودهای کم نیتروژن و پتاس بالا

تـکـثیر: بهترین راه تکثیر از طریق  پاجوش های آن می باشد . کافی است یکی از پاجوش های آن را جدا کرده و در خاک مناسب بکارید.
از طریق کشت بذر نیز قابل تکثیر است . کاکتوس بسیار راحتی برای نگهداری است . فقط چون فضای بسته میان پاجوش های آن زیاد است باید مراقبت شود که دچار آفت و بیماری نشود.

توضیحات درباره پوتوس

نام علمي:  Scindapsus aureus Syn Epipremunmreum aureum
خانواده: Araceae

پتوس گیاهی برگ زینتی و آپارتمانی است. برگ ها قلبی شکل دارد  بسیاری ازگونه ها حالت بالارونده دارند و تا سقف بالا می روند .از لحاظ رنگ برگ دو دو دسته برگ سبز و ابلق تقسیم بندی میشود.نامگذاری رایج ترین گونه پوتوس دشوار است در باغها و خزانه ها به ان سینداپسوس آرئوس (عشقه شیطان ) و پوتوس طلایی گفته میشود . بین متخصصان گیاه شناسی به نام اپیپرمتوم آرئوم معروف است .در بعضی پوتوس ها رنگ زرد یا سفید برگ بیش از رنگ سبز ان است این پوتوس ها را در اپارتمان به دشواری میتوان نگه داشت .پوتوس گیاهی رونده با ریشه های هوایی است قیم پوشیده از خزه بهترین وسیله برای ایستاده نگه داشتن پوتوس است .مواقعی که به صورت اویز نگهداری میشود از سبدهای اویزان نیز ساقه ها پایین می افتند .نوک ساقه های پوتوس را باید چید تا حالت بوته ای پیدا کند .

شرایط نگهداری

دما : معتدل تا گرم حداقل دما ۱۹-۱۶ درجه سانتيگراد حداكثر دما۳۰ درجه سانتيگراد
نور: مکان سایه با نور محیطی به نور مستقیم نیاز ندارد در صورت تابش نور مستقیم برگها میسوزد
آبياري: برای فصل بهار و مخصوصا تابستان دو بند انگشت از سطح خاک خشک شد ابیاری کنید پاییز و زمستان اجازه بدین خاک گلدان بین دو ابیاری رطوبت رو کامل از دست بده
نوع خاك : ۵۰ پیت ماس ۴۰ماسه ۱۰درصد ورمی کمپوست
کوددهی : بهار تا اول پاییز سه هفته یکبار دو گرم در لیتر  برای برگ سبز ۲۰*۲۰*۲۰
برای برگ ابلق ۱۰*۱۰*۱۰
یا ۱۸*۱۸*۱۸

روش تكثير :

از طریق قلمه ساقه
قلمه از ساقه  گياه به طول ۷تا ۱۰سانت که حاوی حداقل سه  گره باشد  از اواخر بهار تا اواسط تابستان از گیاه مادر جدا کرده و در گلدانی حاوی خاک مخصوص بذر و قلمه یا پیت ماس و ماسه بکارین جوری که یک گره حتما زیر خاک باشد
گلدان را در مکانی سایه با نور محیطی و با درجه حرارت ۲۴ _۲۱ درجه قرار دهید
از طریق قلمه برگي حاوي يك جوانه در اواخر بهار نیز تکثیر میشود
قلمه ها داخل اب هم به راحتی ریشه میدهد

تعویض گلدان : گلدان پوتوس را وقتی تعویض کنید که ریشه ها از حفره انتهایی یا سطح رویی خاک بیرون زده باشدبا یک سایز بزرگتر از گلدان قبلی  فصل بهار یا اغاز فصل رشد فعال بهترین زمان برای تعویض گلدان است

 بررسی نیازهای گل میخک

    نور و دما:

به طور کلی، میخک به هوای خنک و نور زیاد احتیاج دارد اما چندان به سرما مقاوم نیست. در واقع در درجه اول نور و پس از آن دما از جمله مهمترین عوامل مؤثر بر سرعت رشد و گلدهی میخک می باشند. دما، سرعت گل انگیزی و نیز نمو گل را تحت اثر قرار می دهد. دمای بهینه برای تولید گل، °C10 در شب و ۱۳ تا °C16 در روز است. دماهای بالا باعث کاهش قطر گل می شود.

شدت نور، تعیین کننده سرعت گل انیزی است. وقتی میزان نور کم است گل انگیزی کند بوده و برگ بیشتری تولید می شود. در نور زیاد،گل انگیزی سریع بوده و ساقه ها در زمان برداشت برگ کمتری دارند. ولی سرعت نمو گل تحت تأثیر میزان تابش نور قرار نمی گیرد. نور کم باعث ایجاد ساقه های ضعیف و در نتیجه کاهش کیفیت گل می شود. فتوپریود اثری مستقیم روی گلدهی و وضعیت ساقه دارد. گیاهانی که در شرایط نوری زیر ۸ ساعت رشد می کنند دارای ساقه های بلندتر، گل های کمی درشت تر و شاخه های جانبی بیشتر هستند. ولی آن هایی که در فتوپریود زیر ۱۶ ساعت رشد می کنند ساقه های کوتاه تر و شاخه های جانبی کمتری دارند

    خاک:

گرچه میخک در خاک های به نسبت سنگین بهتر از گل های دیگر مقاومت می کند ولی کیفیت و میزان محصول آن دراین شرایط کاهش می یابد. خاک باید دارای زه کشی خوب باشد، بنابراین خاک های شنی لومی که با مواد آلی اصلاح شده اند بسیار مناسب هستند، ترکیب خاک مناسب شامل ۱۰% رس، ۴۰% ماسه و ۵۰% پیت است. خاک های اسیدی را دوست ندارد و pHخنثی و یا ۶ –۷ برای آن مطلوب است.

    آبیاری:

خاک میخک باید همیشه مرطوب باشد. بنابراین بسته به عوامل مختلف مانند بافت خاک، طول روز، دما و رطوبت هوا، تناوب آبیاری متفاوت است. زمانی که شدت نور کم باشد، با کاهش مقدار آب در دسترس گیاه می توان از ایجاد شاخه های ضعیف جلوگیری کرد.

    کوددهی:

کمبود نیتروژن باعث می شود رشد میخک کم شده، برگ ها نازک و باریک شوند و انحناء طبیعی آن ها از بین برود. باید کودهای پتاسیم دار و فسفره به خاک اضافه شود که میزان نیاز این کودها به تقریب ۴ برابر کودی است که برای بستر کاشت گل های یک ساله توصیه شده است. محلول پاشی آهن نیز توصیه شده است. میخک به کمبود بُر حساس است و علائم آن شامل: ۱- گل ها و غنچه های بدشکل ۲- تولید شاخه های کوتاه ۳- انشعابات زیاد در انتهای ساقه است.