تذکر مهم برای روش کاشت نهال نسترن:
۱ـ اندازه گودال باید به اندازه حجم ریشه باشد.
۲ـ نسترن هایى که در داخل پیت حلبى پرورش داده شده اند طورى از حلب خارج کنید که ریشه در معرض هوا قرار نگیرد. براى این منظور باید حلب را با چکش یا تیشه با دقت ببریم تا خاک هاى اطراف ریشه نریزد سپس نهال را از حلب خارج نموده به زمین منتقل مى کنیم.
ضمنا مواظب دست هایتان باشید، ساقه هاى نسترن پر از تیغ هاى تیز است و بریدن حلب هم خالى از خطر نیست.
اگر نسترن ها جوان هستند و در داخل پلاستیک قرار دارند پلاستیک را با قیچى پاره کنید تا ریشه آسیب نبیند.
هرس:
معمولاً نسترن برخلاف رز به هرس چندانى احتیاج ندارد. در فصول گرم فقط پاجوش ها را حذف مى کنیم اما هرس اصلى در اواخر زمستان قبل از بیدار شدن گیاه از خواب زمستانه صورت مى گیرد.
در این فصل با کوتاه کردن ساقه هاى نسترن مى توانیم آن را به شکل دلخواه در آورده و شاخه هاى اصلى اش را روى پرچین هدایت کنیم.
در صورتى که شاخه هاى اصلى دچارآفت زدگى یا پوسیدگى شده باشد با نگهدارى پاجوش ها و حذف شاخه هاى قدیمى مى توانیم به جوان نمودن نهال اقدام کنیم.
کودپاشى:
همه ساله در دو فصل بهار و پاییز کود حیوانى پوسیده را در اطراف نهال اضافه نموده و آن را خوب با خاک مخلوط کنید.
کودهاى شیمیایى نیز به رشد و گلدهى نسترن کمک مى کند از اواسط تا اواخر زمستان کودهاى فسفاته را پاى ریشه بریزید در اوایل بهار کودهاى داراى ازت و آهن و در اواخر بهار و اوایل تابستان عناصر شیمیایى مختلف (عناصر کم مصرف) را به نسبت هاى توصیه شده مورد استفاده قرار دهید.
توصیه هاى مهم:
۱ـ آبیارى را به طور مرتب انجام داده و بعد از خشک شدن خاک به آن آب بدهید. (در فاصله دو آبیارى خاک باید خشک باشد)
۲ـ گل هایى که عمرشان تمام شده با قیچى تیز از ناحیه دم گل حذف کنید.
۳ـ نسترن را در کنار نرده ها و یا جایى که قیم مناسب داشته باشد بکارید تا فرم بالا رونده خود را به دست آورد.
۴ـ از کاشت نسترن در سایه خوددارى فرمایید.