گل مریم

گلدهی:

گل مریم بسته به فصل کاشت، در بهار، تابستان، پاییز و یا زمستان گل می دهد. در حالت عادی پیازی که در بهار کشت شده، گلدهی آن از اواسط تابستان شروع می شود که برحسب رقم گلدهی می تواند تا اواسط پائیز ادامه یابد. در مناطقی که زمستان زیاد سرد نیست و فصل سرما زود شروع نمی شود می توان پیاز مریم را در بهار دیرتر کاشت تا گیاهان در اوایل پائیز گل بدهند. برای تولید گل مریم در فصل سرما می توان از گلخانه ای با دمای حدود ۱۸-۱۶ درجه سانتیگراد استفاده نمود که پیازها پس از ۸ هفته به گل خواهند نشست.

خاک :

خاک مریم باید سبک ، شنی ، حاصلخیز و با زهکشی خوب باشد.  PHمناسب خاک برای کاشت گل مریم ۷-۶ می باشد. در صورتی که خاک سنگین باشد برای داشتن رشد غده ای خوب لازم است ابتدا خاک اصلاح شود.

آبیاری:

در طول دوره رشد، رطوبت خاک باید حفظ شود اگر خاک خشک باشد شاخ و برگ گیاه به رنگ، سبز یا آبی تیره در آمده و به علاوه کیفیت گل هم پایین می آید. مقدار آب لازم و دوره آبیاری به آب و هوا ، نوع خاک و میزان بارندگی بستگی دارد. در آبیاری مریم نباید زیاده روی کرد چون این گیاه به رطوبت حساس است. در خوزستان در فصل های بهار و تابستان آبیاری باید ۴-۳ روز در میان انجام شود و در فصل های پائیز و زمستان به صورت یک هفته در میان و در نهایت باید هر ۱۵ روز یک بار باید گل مریم آبیاری شود.

دما:

پیاز مریم به سرما حساس بوده و در زمستان باید از خاک خارج گردیده و در انبار نگهداری شود. اگر دمای هوا در فضای باز، بین ۳۰-۲۰ درجه سانتیگراد باشد میزان تولید پیاز به بالاترین مقدار خود می رسد. دمای بهینه نگهداری بوته مریم ۱۵/۵ الی ۲۹/۵ درجه سانتیگراد می باشد و چون گیاه به سرما حساس است دمای پائین ۱۰ درجه سانتیگراد به آن آسیب می رساند.

نیاز نوری :

گل مریم نیاز به نور زیاد و کامل دارد و هرگز در سایه قادر به رشد نمی باشد.

آفات ، بیماری ها و علف های هرز مهم :

کنه ها از جمله آفات مهم گل مریم هستند و در شرایطی که فاصله کاشت خیلی کم و تراکم کشت بالا باشد به گل مریم خسارت وارد کرده و باعث قهوه ای شدن جوانه انتهائی می شوند. تریپس ها و شته ها نیز از جمله آفات مهم این گل محسوب میشوند.

برخی علف های هرز مانند  اویارسلام، پنیرک و پیچک هم به گل مریم خسارت وارد می کنند که لازم است به منظور جلوگیری از خسارات آنها، این علف ها به وسیله کارگر در دو تا سه مرحله وجین شوند. اگر میزان آلودگی مزرعه زیاد باشد تا چهار نوبت هم وجین علف های هرز انجام می شود.

گل مریم

گل مریم، با نام علمی Polianthes tuberose از تیره Amaryllidaceae بوده و بومی مناطق مکزیک میباشد. گل مریم گیاهی چند ساله و علفی است که ساقه زیر زمینی آن از نوع پیاز (bulb) است. نام آن مشتق شده از (Tuberosa) بمعنی تورم است که اشاره به سیستم ذخیره آن دارد. این گل یکی از منابع اولیه مهم در صنایع عطرسازی است و در کشورهائی از قبیل هندوستان، فرانسه و مکزیک سطح زیر کشت وسیعی را به خود اختصاص داده است. این گیاه دارای گلهایی به صورت خوشه های بلند می باشد.

روشهای تکثیر:

استفاده از پیاز(روش تجاری)

استفاده از بذر (روش بهنژادی)

پاجوشها همان پیازچه هایی هستند که اطراف پیاز اصلی رشد میکنند.

زمان جداسازی پیازهای مریم در مناطق گرمسیری:

از یک پیاز مادری تعداد زیادی پیازچه تولید میشود تعداد این پیازچه ها به ۲۰ الی ۳۰ عدد میرسد که اندازه هایشان باهم فرق دارند. از ۱۵اردیبهشت تا ۱۵خرداد ماه زمان مناسبی برای درآوردن پیازها و پیازچه هاست پیازهای ریز دوباره کشت شده و پیازهای متوسط تا درشت در سردخانه نگهداری میشوند.

عوامل موثر در نگهداری پیاز مریم:

دمای مناسب: برای نگهداری پیاز در انبار ۴/۵ درجه سانتیگراد می باشد. برای افزایش کیفیت پیازها بهتر است ۸ هفته قبل از کاشت، آنها را در هوای آزاد قرار داد. گاهی هم به مدت ۶ هفته پیازها را در دمای ۳۰ درجه سانتیگراد نگهداری می کنند. چنانچه پیازها به مدت بیشتری در دمای ۳۰ درجه سانتیگراد نگهداری شوند تعداد سنبله گل بیشتر می شود ولی کیفیت سنبله و تعداد پیازچه های تولیدی کم خواهد شد.

تعداد پیازچه های تولیدی به زمان کاشت، عمق و فاصله کاشت و حاصلخیزی خاک بستگی دارد. به علاوه توانائی گلدهی پیازهای جانبی هم مهم است. برای بالا رفتن این توانائی باید تعداد پیازهای جانبی در هر پیاز مادری کم باشد. برای اینکار از هورمون های گیاهی استفاده می شود. کاربرد هورمونهائی مانند اسید جیبرلیک و کلرومکوآت ، رشد پیازهای جانبی را تحریک کرده و به این ترتیب اندازه آنها بزرگ میشود.

روشهای کاشت:

۱– کشت در زمین:

تاریخ کاشت به اندازه پیازچه ها بستگی دارد. محل کاشتن پیازهای مریم باید مکانی کاملا آفتابی و دور از باد باشد. برای کاشت ردیفی زمین را به صورت جوی پشته در می آورند. عمق کاشت باید طوری باشد که قسمت بالای پیاز به مقدار بسیار کمی با خاک پوشانده شود، بطوریکه نوک پیاز هم سطح خاک باشد. پیازچه های ریز بصورت سطحی به فاصله ۲۰-۱۵ سانتیمتر از هم کاشته می شوند و پیازچه های درشت، عمیق تر و به فواصل   ۲۵-۲۰ سانتیمتر از یکدیگر کاشته می شوند.

بعد از کاشت باید فوری آبیاری انجام شود.در هنگام کاشت باید پیازهای درشت و رسیده را انتخاب نمود. پیازها را در بهار موقعی که هوا گرم می شود می کارند. گیاهان در هوای آزاد، در تابستان گل خواهند داد ولی اگر هدف تغییر دادن زمان گل دادن آنها باشد پیازها را در زمان های مختلف میتوان کاشت. چنانچه پیازها در فصل پاییز کشت شوند لازم است آنها را تا موقع کاشت، در انبار خنک در دمای ۴/۵ درجه سانتیگراد نگهداری نمود تا از جوانه زدن آنها جلوگیری شود.

۲– روش کاشت در گلدان:

برای کاشتن گل مریم در گلدان باید پیازهائی را که گل نداده اند، جدا کرده و آنها را در گلدان مملو از خاک تازه، مخلوط با خاکبرگ کاملا پوسیده کاشت و در گلخانه سرد و یا در اتاق، بدون اینکه گلدانها را آبیاری کنند تا اواسط اسفند نگاهداری نمایند.