نگه داری

روش تکثیر:

با کمک قلمه می توان این گیاه را تکثیر کرد. قلمه ها را بهتر است از نوک ساقه حداقل به طول ۱۰_۷ سانتیمتر تهیه کرد و هر قلمه یک جفت برگ داشته باشد. توجه فرمایید که قلمه هایی که حدود ۶_۲ گره (محل اتصال برگ به ساقه) دارند بهتر ریشه تولید می کنند. زمان قلمه گیری نیز در بهار و یا اوایل تابستان است. قلمه ها را در مخلوطی از پرلایت و پیت موس که مرطوب است بکارید. روی قلمه ها را پلاستیکی شفاف قرار دهید (کاور) تا رطوبت هوا بهتر تامین شود. گلدان حاوی قلمه ها را در مکانی روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید و گاهی برای تهویه مطبوع کاور را برداشته و عمل هوادهی برای قلمه ها انجام دهید
زمانی که شاهد رشد جدید گیاه بودید پلاستیک را از روی آن بردارید.

هـرس:

این گیاه رشد نسبتا سریعی دارد و ساقه ها به سرعت بلند می شوند بنابراین برای اینکه گیاه حالت بوته ای خود را حفظ کند باید ساقه ها را سرزنی کرد تا مانع از بلند شدن بیش از اندازه ساقه ها شویم. البته در زمان هرس توجه داشته باشید که به هیچ عنوان ساختارهایی را که شبیه ساقه اما بدون برگ هستند را قطع نکنید. این ساختارها ساقه نیستند بلکه آنان در اصل دمگل هستند که بر روی آنان هر ساله گل تولید می شود. همچنین برای قطع گلهای خشک باید گلهای خشک را به شکل جدا و تک تک حذف کرد زیرا حذف تمامی گل به همراه ساقه آن منجر به کاهش گلدهی در سال آینده خواهد شد.

حتی گاهی توصیه شده است که گلهای خشک را اصلا دست نزنید زیرا آنان وقتی که خشکیده شوند خود ریزش می کنند و لزومی به کندن با دست وجود ندارد. برای شکل دهی به ساقه های این گیاه نیز می توانید یا آنرا در سبد آویز بکارید تا ساقه ها آویخته شود و یا اینکه با کمک قیمهای سیمی شکل ساقه ها را به شکل نیم دایره درآورید و ساقه ها را بر روی آن هدایت کنید.

شـرایـط نگـهـداری گیاه هویا – کارنوزا

دمـا :

دمای مناسب در طی فصل رشد این گیاه ۲۴_۱۸ درجه سانتیگراد است و دما نباید از ۱۶ درجه پایین تر بیاید. برخی از پرورش دهندگان نیز دمای ۲۲ درجه در طی روز و ۱۶ درجه در طی شب را در فصول رشد این گیاه مناسب دانسته اند. البته در طی زمستان که رشد این گیاه آهسته شده است دما می تواند کمتر باشد اما هرگز اجازه ندهید که دما به کمتر از ۱۲ درجه سانتیگراد نزول کند.  هوای سرد منجر به پژمردگی ، کم رنگ شدن برگها و حتی سیاه شدن آنان می شود.

در طی فصل سرد گیاه هویا را از منابع گرمایی مانند شوفاژ و یا بخاری و … دور نگه دارید.حرارت این منابع منجر به خشک شدن برگسار و زیرش غنچه های گل می شود. در طی تابستان نیز به شرط وجود مکانی سایه و همچنین آبیاری مناسب ، این گیاه می تواند دما را تا ۳۰ درجه سانتیگراد نیز تحمل کند.

خـاک:

خاک گلدان را بهتر است سبک با زهکش خوب انتخاب کرد بنابراین بکارگیری دو قسمت پیت موس + یک قسمت پرلایت به همراه یک قسمت خاک معمولی ضدعفونی شده و یک قسمت خاک برگ مرغوب و خوب پوسیده شده
و یا دو قسمت پیت موس + دو قسمت خاک معمولی(ضدعفونی شده) + یک قسمت ورمی کولایت + یک قسمت پرلایت محیط خوبی برای رشد این گیاه ایجاد می کند. همچنین اگر موادی همانند پیت موس و یا پرلایت و ورمی کولایت را در اختیار ندارید می توانید از مخلوط خاک برگ مرغوب و پوسیده + خاک معمولی + ماسه شسته برای این گیاه استفاده کنید. گلدان را هر ۳_۲ سال یکبار و اوایل بهار تعویض کنید.

نیازی به تعویض سالانه گلدان نیست زیرا اگر تراکم ریشه های این گیاه در گلدان بیشتر باشد، گلدهی نیز بهتر انجام میشود. همچنین زمانی که گلدان را بزرگتر می کنید فقط کافی است که قطر دهانه آن در حدود ۵ سانتیمتر از گلدان قبلی بزرگتر باشد. هرگز گلدان این گیاه را زمانی که گل دارد عوض نکنید. برای کوددهی نیز می توانید در طی بهار و تابستان هر دو هفته یکبار با کودهای با فرمول ۱۰ ۱۰ ۱۰ استفاده کنید. در اواخر پاییز و در طی زمستان به گیاه کود ندهید.

شـرایـط نگـهـداری گیاه هویا_کارنوزا

آبیـاری:

آبیاری منظم به رشد مناسب و گلدهی کمک می کند اما نباید اجازه داد که خاک خیس باقی بماند بنابراین ابتدا صبر کنید تا سطح خاک تا حدود عمق ۵ سانتیمتری خشک شود و سپس گیاه را آب دهید. خاک خشک و یا خاک خیس و غرقابی هر دو می تواند منجر به ریزش غنچه های گل این گیاه و عدم تشکیل شدن غنچه های گل جدید شوند.

توجه :

ین گیاهان همیشه سبز هستند و در طی زمستان اگرچه سرعت رشد آنان کاهش می یابد اما به خواب فرو نمی روند. در طی زمستان آبیاری آنرا کم کنید. در طی زمستان مرطوب شدن سطح خاک کافی است و لزومی ندارد که حتما بعد از آبیاری آب از منافذ زیر گلدان بیرون بیاید. البته خشکی کشیدن گیاه در این زمان از سال می تواند منجر به چروک شدن برگها و حتی ریزش انان شود. توجه داشته  آبیاری زیاد در طی فصول سرد از جمله دلایل از بین رفتن این گیاه است. اجازه دهید که سطح خاک به خوبی بین هر دو نوبت آبیاری خشک شود. برای آبیاری بهتر است که از آب کمی ولرم که ۳۶_۲۴ ساعت مانده استفاده کنید.

آب سرد می تواند باعث کاهش رشد گیاه شود. رطوبت هوا نیز مهم است. برای غبارپاشی از آبهای بدون املاح که ولرم نیز است استفاده کنید. اگر امکان استفاده از آب بدون املاح را ندارید از روش زیرگلدانی پر از قلوه سنگ و آب استفاده کنید. بدین صورت که یک زیرگلدانی را از سنگ پر کنید سپس تا نیمه دیواره آن آب بریزید. گلدان را بر روی سنگها قرار دهید و مراقب باشید که کف گلدان با آب داخل زیرگلدانی در تماس نباشد. آب موجود به دلیل گرمای هوا  به تدریج تبخیر می شود و رطوبت مورد نیاز این گیاه را تامین می کند.

نـور:

به مکانی روشن و پر نور اما به دور از نور مستقیم آفتاب نیاز دارد. وجود ۱۰_۸ ساعت روشنایی محیط به رشد این گیاه کمک می کند. نور مستقیم آفتاب مناسب روزهای پاییز و زمستان است و در طی این روزها نیز در طی صبح و یا عصر هنگام نور مستقیم باید استفاده شود و در میانه روز از این نور اجتناب کنید.  البته گیاه پیچ مومی (نوع کوتاه قامت گیاه هویا) بیش از گیاه پیچ شمعی نور مستقیم را تحمل می کند و به گفته برخی از پرورش دهندگان پیچ مومی برای بهترین گلدهی نیاز به ۴ ساعت نور مستقیم دارد.

در روزهای کم نور سال می توانید از نور مصنوعی نیز برای بهبود وضعیت رشد این گیاه کمک بگیرد بدین صورت که گیاه را به فاصله ۲۰ سانتیمتری از لامپهای فلورسنت قرار دهید البته این نور باید در حدود ۱۴ ساعت در محیط وجود داشته باشد. مهم است که در طی شب محیط این گیاه تاریک باشد. تغییر در میزان نور زمانی که بر روی گیاه غنچه گل وجود دارد می تواند منجر به ریزش غنچه های گل شود بنابراین در چنین مقطع زمانی، جای گلدان را تغییر ندهید.

نور شدید و مستقیم آفتاب از جمله دلایل سوختن نوک و حاشیه برگها و خشکیدن غنچه ها است. از طرفی کمبود نور نیز منجر به دراز شدن ساقه ها و زیاد شدن فاصله برگها از یکدیگر است. همچنین اگر تمایل داریدکه گیاه در طی فصل رشد خود از نور مستقیم نیز بهره مند شود نور مستقیم اوایل صبح که هوا هنوز خنک است را استفاده کنید.

فـواید و تاثـیرات و نقـش آمـینو_اسـید در گـیاهـان

 افزایش مقاومت گیاه در هنگام بروز تنش های محیطی

تنش های محیطی نظیر دمای بالا – کم آبی- شوری و سرمای شدید دارای تأثیرات مخربی بر روی متابولیسم گیاه بوده که اسید آمینه ها باعث تقویت دیواره سلولی و با ایجاد توازن آب در گیاه موجب کاهش خسارات ناشی از شرایط نامساعد گیاهی می گردد.

 تأثیر بر روزنه های هوایی

روزنه های هوایی ساختارهای سلولی موجود در برگ است که تعادل هیدروژنی گیاه جذب عناصر و … را بر عهده دارند. باز و بسته شدن روزنه ها توسط فاکتورهای خارجی (رطوبت ، دما، غلظت نمکها) و فاکتورهای داخلی (غلظت آمینو اسیدها و … ) کنترل می شود. بسته و باز شدن روزنه ها در شرایط نامساعد موجب کاهش شدید فتوسنتز و تعرق گیاه می شود. بدین ترتیب جذب عناصر غذایی کم و سوخت و ساز گیاه افزایش و نهایتاً رشد گیاه کاهش می یابد. به کار گیری اسیدهای آمینه مانند گلوتامیک اسید با تأثیر بر سلولهای نگهبان روزنه ازانسداد روزنه ها جلوگیری می کند.

 تقویت سیستم ایمنی گیاه

اسیدهای آمینه با افزایش تولید بافت خشبی گیاهان و ترمیم بافتهای آسیب دیده و تقویت دیواره سلولی باعث افزایش مقاومت گیاه در بیماری ها می گردد.
اسیدهای آمینه پرولین و هیدروکسی پرولین با تقویت دیواره سلولی، گیاه را در برابر شرایط نامناسب محیطی مقاوم نموده و همچنین باعث تعادل هیدروژنی در گیاه می شود.

القا فرآیند گرده افشانی

گرده افشانی عمل انتقال دانه گرده به مادگی، لقاح وتشکیل میوه می باشد. اسید آمینه پرولین به باروری دانه گرده کمک می کند و از سوی دیگر متیونین ،گلوتامیک اسید و لیسین از طریق فعال سازی هورمونهای مؤثر در تشکیل گل و میوه با افزایش جوانه زنی دانه گرده و افزایش طول لوله گرده موجب بهبود گرده افشانی میشوند.

 افزایش کمی و کیفی محصول

اسید های آمینه آلانین ، واکنی ، لیوسین اسید با افزایش نسخه برداری MRNA و افزایش پروتئین در گیاه باعث بهبود ویژگی های کیفی و کمی محصول می گردند.

 افزایش دوره ماندگاری محصول بعد از برداشت

 افزایش سرعت رسیدگی محصول

اسیدهای آمینه متیونین و تریپتوفان از طریق تحت تأثیرقرار دادن تولید هورمونی گیاهی باعث افزایش سرعت رسیدگی محصول می شود. اسید آمینه متیونین پیش ساز ساخت اتیلن و تریپتوفان پیش ساز ساخت هورمون اکسین است که اکسین باعث طویل شدن سلولها – تسریع گلدهی و اتیلن باعث رسیدن کامل و توسعه رنگ میوه روی درخت و انبارداري و افزایش بازار پسندی و افزایش مقاومت محصولات انباری می شود.

 افزایش جذب عناصر ریز مغذي

اسیدهای آمینه (گلوتامیک اسید و گلیسین) دارای ویژگی کلات کنندگی عناصر ریز مغذی بوده و جذب عناصر ریز مغذی را به گیاه آسان تر میکنند.

 افزایش فتوسنتز و تأثیر بر رشد گیاه

کاهش فتوسنتز در گیاه باعث کاهش ساخت و ساز کربوهیدراتها و اختلال در رشد می شود. اسیدهای آمینه مانند گلیسین با افزایش کلروفیل در گیاه و افزایش فرایند فتوسنتز و نسبت C/N در درختان میوه موجب بهبود کیفیت و کمیت محصول می گردد.

– تسریع در تشکیل اندامهای هوایی

اسیدهای آمینه گلیسین –گلوتامیک اسید – آسپارتیک اسید موجب تسریع درتشکیل و رشد ساقه — برگ – ارتقا جوانه زنی – بهبود سیستم ریشه ای گیاه می شوند.

شـرایـط نگـهـداری گیاه جاستیسیا

آبیـاری:

گیاه را زمانی باید آبیاری کرد که سطح خاک تا حدودی خشک شده باشد و یا به بیان دیگر نیمه خشک – نیمه مرطوب باشد . اگر در منطقه ای زندگی می کنید که به دلیل عدم نزول دما به پایین تر از حدود ۷ درجه امکان نگهداری گیاه را دارید ، در طی زمستان این گیاه را کمتر آبیاری کنید به عنوان مثال صبر کنید تا یک سوم خاک کمی خشک شود و بعد گیاه را آب بدهید .

همچنین برای آبیاری بخصوص نمونه هایی که در گلدان کشت شده اند از آب سرد استفاده نکنید آبی که ولرم و هم دمای محیط رشد گیاه مناسب است زیرا سرد شدن ناگهانی محیط ریشه ها می تواند به ضرر رشد گیاه باشد. ابیاری بیش از اندازه موجب زردی برگهای پایینی گیاه و ریزش آنان و پوسیدگی طوقه و پایین ساقه و در نهایت از بین رفتن گیاه می شود . خشکی کشیدن گیاه نیز از دلایل ریزش برگهای گیاه است.

نـور :

این گیاه را می توان در مکانهایی نیمه آفتاب- نیمه سایه کشت کرد. گل فلامینگو نور مستقیم آفتاب را تحمل نمی کند
نور آفتاب در اوایل صبح و عصر هنگام مناسب است و مابقی روز بهتر است که از نور مستقیم محافظت شود. به طور کل این گیاه از شدت نور بالا بیش از وجود مکانی سایه آسیب می بیند و از بین می رود بخصوص اگر دمای هوا بالا باشد.

دمـا:

دمای ایده آل ۳۴_۱۶ درجه سانتیگراد
گل فلامینگو گیاهی همیشه سبز و چند ساله است اما تحمل دمای زیر ۷ درجه سانتیگراد را ندارد و از بین می رود به همین دلیل از آن در مناطق معتدله می توان به عنوان گیاهی فصلی استفاده کرد. همچنین مطرح شده است که با کاهش دما به زیر ۱۲ درجه برگها می افتند و امکان سیاه شدن و ریزش آنها نیز وجود دارد.

شـرایـط نگـهـداری دیسکیدیا

نـور :

نور زیاد (فیلتر شده)
درخانه پشت پنجره شرقی مناسب است
در معرض نور شدید قرار نگیرد
با دریافت نور بیش از حد برگ ها قرمز و دچار سوختگی می شود.

آبیـاری :

آبیاری در تابستان و فصل رشد هنگامی که لایه ی رویی بستر به عمق ۵ سانت خشک شد اقدام به آبیاری شود.
آبیاری زیاد و خاک خیس باعث پوسیدگی ریشه و ساقه می شود.
آبیاری با آب ۳۶_۲۴ ساعت مانده و هم دمای محیط گیاه
این گیاه نسبتا به آبیاری کم مقاوم است.

خـاک :

خاکی با زهکشی بالا و متخلخل که مناسب گیاهان اپی فیت باشد.کوکوچیپس و یا پوست خرد شده نارگیل و کاج بستر خوبی برای پرورش این گیاه است.
با این حال برای D.ovataو D.pectenoides میشود از مخلوط ۳ قسمت اسفاگنوم + ۲قسمت پیت ماس یا خاک برگ پوسیده مرغوب و ضدعفونی شده + ۱ قسمت ماسه شسته درشت استفاده کرد. خاک باید تخلخل و زهکشی خوبی داشته باشد و حتماً در گلدانی که ته آن سوراخ است کاشته شود. تعویض خاک و گلدان را یکبار در سال و اول بهار انجام دهید .

دمـا :

دما در تابستان ترجیحا در روز ۲۸_۱۸ درجه و در زمستان کمتر از  ۱۵درجه نباشد
این گیاه به خوبی گرما را تحمل می کند.

رطـوبـت :

دیسکیدیا به رطوبت محیطی بیش از ۵۰% نیاز دارد.
رطوبت مورد نیاز گیاه بوسیله مه پاشی با آب ولرم و بدون املاح به اطراف گیاه فراهم شود.

تکثیـر:

از طریق قلمه ساقه و کشت بذر
قلمه ای به طول ۱۰_۸ سانتیمتر که تعدادی گره داشته باشد را جدا کرده و در خاک مخصوص کاشت قلمه (پیت ماس + پرلیت یا ماسه شسته) بکارید برای تسریع ریشه زنی میتوان از هورمون ریشه زا استفاده کرد
حدود دو سوم قلمه ها در خاک مرطوب قرار گیرد و سپس گلدان را بدون برخورد قلمه با دیواره کاور نمایید
در مدتی که قلمه ها پوشانده شده اند تهویه و هوادهی مطبوع روزانه انجام شود
در این مدت خاک رطوبت پایداری داشته و دمای محیط ۲۰_۱۸ درجه و با نور محیطی متوسط باشد.

گیاه لوفوفورا

خانواده: Cactaceae

نام های دیگر:
Peyote, mescal buttons, muscal buttons, pellote

زیستگاه اصلی : جنوب غربی آمریکا (تگزاس ، مکزیک)

مشـخصـات ظـاهـری:

گونه ای بسیار کند رشد هستند اغلب تا سن سی سالگی به سن بلوغ می رسند در محیط وحشی و بومی نهایت به اندازه یک توپ گلف بزرگ می شوند. در نمونه های پرورشی و کشت شده از طریق بذر بطور قابل توجهی سریعتر رشد می کنند و معمولاً بین سه تا ده سال طول می کشد تا گیاهچه به گیاه بالغ و گلدهی برسد .در طبیعت میزان آلودگی لقاح و برداشت بیش از حد توسط جمع کنندگان، گونه هایی از این گیاه زیبا را در معرض تهدید قرار داده است

گونه های معروف و شناخته شده لوفوفورا:

Lophophora diffusa، Lophophora fricii،
Lophophora viridescens و Lophophora williamsii
است.
بسیاری معتقدند Lophophora دارای آلکالوئیدهای روانگردان است.  در صورتیکه این آلکالوئیدها وجود ندارد و یا تنها در مقادیر بسیار کمی در گونه های دیگر L. diffusa یافت می شود که قابل استخراج نیست.
معمولاً تا ۶ سانت قد می کشد و حدوداً ۱۲ سانت بصورت قطری رشد می کند. گیاه نابالغ ۵ ضلع دارد و با بزرگتر شدن  ۱۳ الی ۷ ضلعی میشود. ریشه عمودی بزرگ که گاهی تا ۲۵ سانتیمتر هم می رسد. گلهای لوفوفورا بصورت تکی وگاهی جفتی و به قطر ۲٫۵_۱٫۵ سانتیمتر و به رنگهای سفید ، کرم ، صورتی و سفید-صورتی میباشد. کپسول بذر رسیده به رنگ قرمز و حدود ۲ سانت طول دارد.

 شـرایـط نگـهـداری:

آبیـاری:

در فصول گرم آبیاری منظم وکامل .فاصله بین دو آبیاری خاک حتما خشک شده باشد. در زمستان تا جای امکان آبیاری کم شود. ریشه این گیاه بسیار به آبیاری زیاد حساس است و در صورتی که زیاد آبیاری شود یا می پوسد یا به سرعت ترک می خورد.

نـور:

بهترین شرایط نوری برای Lophophora  نیمه سایه و نیمه آفتاب است.در تابستان زیر آفتاب مستقیم نگهداری نشود.

خـاک :

از آنجاییکه ریشه این گیاه بسیار مستعد پوسیدگی می باشد ، خاک حاصلخیز دارای زه کشی مناسب که شن و ماسه زیادی داشته باشد استفاده شود .

دمـا :

در دمای بالا به شرط آبیاری منظم سازگار است و حتی می تواند دمای ۴۰_۳۸ درجه را نیز تحمل کند و دمای پایین حتی تا ۷-  درجه در مدت زمان کم و بطور موقت را (در صورت خشک بودن کامل خاک ) تحمل می کند
ولی در کمتر از این دما از بین می رود.

کـوددهـی:

با شروع زمان رشد گیاه کوددهی با کودهای پتاس بالا ، ماهی یکبار.

تکثیـر :

از طریق کشت بذر و بچه هایی که تولید میکند می توان آن را تکثیر کرد.

عـواملـی که باعـث چسـبناک شـدن برگـهای گـیاه مـی شـود

کپک دوده ای که بر روی عسلک زندگی میکند باعث ایجاد لکه های تیره و بد شکل بر روی گیاه میشود. عسلک نه تنها برای گیاه مشکل ساز میشود بلکه اگر در گیاه آپارتمانی اتفاق بیفتد باعث کثیف شدن لوازم خانه و اطراف گلدان نیز میشود. به شیره شفاف و چسبناکی که گاهی روی برگهای گیاه دیده میشوند، عسلک گفته میشود. عسلک بر خلاف نامش اصلا مطلوب و خوشایند نیست و نشانه وجود آفت یا بیماری در گیاه است. این ماده چسبناک در واقع مدفوع حشراتی است که از گیاه تغذیه میکنند و زنگ هشداری برای صاحبان گل و گیاه محسوب میشود.

عسلک منبع غذایی مناسبی برای قارچهای بیماری زا است. این ویژگی باعث میشود گیاه به بیماریهای قارچی مبتلا شده و آسیب ببیند. مورچه ها از حشرات تولید کننده عسلک در مقابل شکارچیان محافظت میکنند تا منبع غذایی برای کلونی خود تامین نمایند.

حشراتی که شیره چسبناک تولید میکنند

شماری از حشرات کوچک بخشهای مختلف برگ و جوانه ها را میخورند و عسلک تولید میکنند:

–    شته ها:

شته ها حشراتی گلابی شکل با بدن نرم هستند که بسته به گونه های مختلف ممکن است به رنگهای سبز، صورتی، قرمز یا سیاه دیده شوند. بیشتر گونه های شته ها تنها به چند نوع گیاه حمله میکنند بنابراین آفت شته در باغچه ای که تنوع گیاهی دارد، گسترش پیدا نمیکند. شته ها باعث پیچ خوردن و تغییر شکل برگها و نیز زردی و پژمردگی آنها میشوند.

–    حشره پولک دار:

دو نوع حشره پولک دار وجود دارد: زره پوش و نرم تن. تنها حشره پولک دار نرم تن عسلک تولید میکند. این آفت را با آفت کش به راحتی میتوان دفع کرد چون پوشش محافظ ندارند. برجستگی های قهوه ای روشن روی برگها و شکنندگی ساقه ها نشان دهنده آفت حشره پولک دار نرم تن است. هنگامی که این حشره بالغ میشود حرکت نمیکند. ادامه تغذیه آن از برگ باعث پژمردگی و ریزش برگ میشود.

    شپشک آرد الود:

بیشتر انواع شپشک آرد آلود رشته های مومی ترشح میکنند. این رشته ها به تدریج بدن آنها را میپوشانند و باعث ایجاد ظاهر پنبه ای میشوند. کلونی شپشک آرد آلود ممکن است به صورت زایده ای در روی گیاه دیده شود. هجوم شدید آفت میتواند منجر به کاهش برگ یا میوه و خشک شدن ترکه ها شود.

–     مگس سفید:

عسلک پنبه یا مگس سفید بالغ شبیه به شب پره سفید کوچک است. این آفت را به راحتی میتوان دید. اگر گیاه را تکان ملایمی بدهید، ابری از مگسهای سفید بر روی برگها بلند میشوند. این حشرات پرنده های قدرتمندی نیستند و خیلی زود دوباره روی گیاه مینشینند. مگسهای سفید آسیب زیادی به گیاه وارد نمیکنند اما آزار دهنده بوده و ترشحات چسبناکی که تولید میکنند، ظاهر گیاه را خراب میکند به ویژه در صورتی که به قارچهای کپک دوده ای آلوده شوند.

آسیب هایی که عسلک ایجاد میکند 

هنگامی که گیاه به واسطه وجود آفتها مایعات خود را از دست میدهد، رو به زرد شدن میرود. برگها پیچ میخورند و رشد گیاه کند میشود. کپک دوده ای که بر روی عسلک زندگی میکند باعث ایجاد لکه های تیره و بد شکل بر روی گیاه میشود. عسلک نه تنها برای گیاه مشکل ساز میشود بلکه اگر در گیاه آپارتمانی اتفاق بیفتد باعث کثیف شدن لوازم خانه و اطراف گلدان نیز میشود بنابراین باید عسلک را از گیاه پاک کنید و عامل آن را از بین ببرید.

شـرایـط نگـهـداری کنف نیوزیلندی New Zealand flax

آبیـاری:

گیاهان توسعه یافته و بالغ نیاز آبی کمی دارند و نسبتا به خشکی مقاوم هستند البته این مسئله نمی بایست منجر به خشکی کشیدن آنان به خصوص در انواع گلدانی شود .
می توان با توجه به سایز گلدان زمانی که سطح خاک تا حدود ۵ سانتیمتری خشک شده است نسبت به آبیاری گیاهان اقدام کرد .
خیس بودن دائمی خاک یکی از دلایل پوسیدگی طوقه و ریشه گیاه است. خشکی کشیدن بیش از اندازه نیز موجب سوختگی نوک و حاشیه برگها ، پژمردگی و در نهایت خشک شدن گیاه می شود.

نـور:

مکانی با نور کامل آفتاب (حداقل ۷_۶ ساعت نور مستقیم آفتاب ) برای این گیاه مناسب است البته اگر منطقه زندگی شما تابستان بسیار گرم دارد و یا اینکه این گیاه را به طور کل به شکل گلدانی پرورش می دهید بهتر است که در طی فصل تابستان آنرا در جایی قرار دهید که از ظهر به بعد از سایه برخوردار باشد . مکانهای بیش از اندازه سایه و کمبود نور مستقیم بخصوص در انواع ابلق موجب کم رنگ شدن رنگها و عدم زیبایی کامل برگسار این گیاهان می شوند.

دمـا :

این گیاه به طور کل مناسب مناطق سردسیری نیست . اگرچه برخی از انواع این گیاه سرما را تا ۱۷- درجه سانیگراد تحمل می کنند اما این در رابطه با تمامی انواع این گیاه صدق نمی کند و برای اطمینان از زنده ماندن این گیاه در طی فصل سرد توصیه می شود دمای محیط نگهداری بخصوص برای انواع گلدانی آن از صفر درجه  پایین تر نیاید که حتی در این صورت امکان سرمازدگی برگها وجود دارد به همین دلیل بهتر است که  برای جلوگیری از هرگونه آسیب به برگسار گیاه همیشه در جایی نگهداری شود که دما بالاتر از ۵ درجه باشد . گرمای هوا نیز تا حدود ۳۵ درجه مشکلی را برای گیاه ایجاد نمی کند البته توجه داشته باشید هر مقدار که هوا گرمتر باشد اولا بهتر است در مکانی گیاه قرار بگیرد که عصر هنگام از سایه برخوردار باشد و دوما نسبت به آبیاری گیاه می بایست با دقت بیشتری عمل کرد تا گیاه بیش از اندازه  دچار خشکی خاک نشود.

خـاک :

نسبت به خاک سختگیر نیست اما به دلیل حساسیت گیاه به پوسیدگی طوقه و ریشه ها به واسطه ماندگاری آب و خیس بودن همیشگی خاک بهتر است از خاکی با زهکش خوب که محتوی شن و ماسه است استفاده شود . نیاز غذایی این گیاه خیلی زیاد نیست مثلا می توان با استفاده از کود ضعیفی همانند ۱۰ ۱۰ ۱۰ یک بار در اوایل بهار و بار دوم در اوایل تابستان نیاز کودی آنرا برطرف کرد و یا اینکه می توان اوایل فصل رویش در صورتی که گیاه در فضای باز کاشته شده باشد از لایه ای از خاک برگ یا کود پوسیده دامی به ضخامت ۷_۵ سانتیمتر بر روی سطح خاک استفاده کرد البته این مواد را با فاصله حدود حداقل ۱۰ سانتیمتری از طوقه گیاه بدهید زیرا وجود این مواد در اطراف طوقه موجب ماندگاری آب در اطراف طوقه و افزایش احتمال پوسیدگی آن می شود.

 

 

شـرایـط نگـهـداری گیـاه پیچ گلیسین

آبیـاری :

پیچ گلیسین وجود رطوبت را در خاک دوست دارد اما این به معنی ماندگاری آب و خیس بودن همیشگی خاک پای آن نیست. آبیاری بیش از اندازه موجب زرد شدن برگها و ریزش آنان و پوسیدگی طوقه گیاه و در نهایت پژمردگی عمومی آن و مرگ می شود. آبیاری نامناسب و اندک بخصوص در مورد گیاهان جوان و زمانی که هوا گرم نیز می باشد موجب سوختگی نوک و حاشیه برگها عدم شکل گیری گل و یا ریزش غنچه های گل خواهد شد.

نـور :

مکانی با نور کامل و مستقیم آفتاب حداقل برای ۸_۶ ساعت برای این گیاه مناسب است وجود نور برای گلدهی این گیاه لازم است اگرچه که در مکانهای سایه نیز این گیاه می تواند به زندگی خود ادامه دهد اما گل نمی دهد.

دمـا :

این گیاهان سرمای زمستان را تا حدود ۲۹-درجه سانتیگراد تحمل می کنند البته در چنین سرمایی احتمال آسیب دیدن ساقه های جوان و نوک ساقه ها وجود دارد اما ساقه های اصلی گیاه معمولا زنده می مانند.

خـاک :

خاکی با زهکش خوب و همچنین مواد ارگانیک همانند خاک برگ مرغوب، کود پوسیده دامی ، ورمی کمپوست و پیت ماس به رشد این گیاه کمک می‌کند. هنگام کاشت می توانیم گودالی به طول و عرض حدود ۱ متر و همچنین عمق ۶۰ سانیتمتر را حفر کنیم و بعد از کاشت گیاه فضای باقیمانده از گودال را با مخلوطی از خاک معمولی+خاک برگ ۱۰% + شن (با ذرات ۲_۱ میلیمتر ماسه رودخانه ای) پر کرد. اگر حفر چنین گودالی برایتان مشکل است سعی کنید که بعد از خرید این گیاه و زمانی که قصد انتقال آن از گلدان به خاک باغچه را دارید حتما گودالی ۳_۲ برابر حجم گلدان حفر کنید و با مخلوط خاکی یاد شده آنرا پر کنید همچنین هنگام کاشت گیاه به یاد داشته باشید که آنرا همان قدر در خاک قرار دهید که قبلا در خاک قرار داشته است و ساقه اصلی آنرا عمیق تر نکارید.

مچنین اگر در کوددهی این گیاه بخصوص کودهایی که حاوی نیتروژن بالای هستند زیاده روی شود، گلدهی خوبی نخواهد داشت.مثلا می توان از کودهایی با فرمول ۵-۱۰-۵  در بهار کوددهی کرد. لزومی به ادامه کوددهی در طی فصل رشد نیست. همچنین گیاهان جوان را می توان در سالهای اولیه کوددهی کرد اما گیاهان بالغ را فقط زمانی که برگها نشانه هایی از زرد شدن را نمایش می دهند کوددهی می کنند. از آنجایی که این گیاهان از گرم بودن خاک بیزار هستند می توان با شروع فصل بهار لایه ای به ضخامت حدود ۵ سانت از خاک برگ تازه در پای گیاه ریخت تا علاوه بر اینکه گیاه از مواد خاک برگ به تدریج استفاده کند، این لایه مانع از گرم شدن سطح خاک شود.