گیاه شناسی

شـرایـط نگـهـداری دیسکیدیا

نـور :

نور زیاد (فیلتر شده)
درخانه پشت پنجره شرقی مناسب است
در معرض نور شدید قرار نگیرد
با دریافت نور بیش از حد برگ ها قرمز و دچار سوختگی می شود.

آبیـاری :

آبیاری در تابستان و فصل رشد هنگامی که لایه ی رویی بستر به عمق ۵ سانت خشک شد اقدام به آبیاری شود.
آبیاری زیاد و خاک خیس باعث پوسیدگی ریشه و ساقه می شود.
آبیاری با آب ۳۶_۲۴ ساعت مانده و هم دمای محیط گیاه
این گیاه نسبتا به آبیاری کم مقاوم است.

خـاک :

خاکی با زهکشی بالا و متخلخل که مناسب گیاهان اپی فیت باشد.کوکوچیپس و یا پوست خرد شده نارگیل و کاج بستر خوبی برای پرورش این گیاه است.
با این حال برای D.ovataو D.pectenoides میشود از مخلوط ۳ قسمت اسفاگنوم + ۲قسمت پیت ماس یا خاک برگ پوسیده مرغوب و ضدعفونی شده + ۱ قسمت ماسه شسته درشت استفاده کرد. خاک باید تخلخل و زهکشی خوبی داشته باشد و حتماً در گلدانی که ته آن سوراخ است کاشته شود. تعویض خاک و گلدان را یکبار در سال و اول بهار انجام دهید .

دمـا :

دما در تابستان ترجیحا در روز ۲۸_۱۸ درجه و در زمستان کمتر از  ۱۵درجه نباشد
این گیاه به خوبی گرما را تحمل می کند.

رطـوبـت :

دیسکیدیا به رطوبت محیطی بیش از ۵۰% نیاز دارد.
رطوبت مورد نیاز گیاه بوسیله مه پاشی با آب ولرم و بدون املاح به اطراف گیاه فراهم شود.

تکثیـر:

از طریق قلمه ساقه و کشت بذر
قلمه ای به طول ۱۰_۸ سانتیمتر که تعدادی گره داشته باشد را جدا کرده و در خاک مخصوص کاشت قلمه (پیت ماس + پرلیت یا ماسه شسته) بکارید برای تسریع ریشه زنی میتوان از هورمون ریشه زا استفاده کرد
حدود دو سوم قلمه ها در خاک مرطوب قرار گیرد و سپس گلدان را بدون برخورد قلمه با دیواره کاور نمایید
در مدتی که قلمه ها پوشانده شده اند تهویه و هوادهی مطبوع روزانه انجام شود
در این مدت خاک رطوبت پایداری داشته و دمای محیط ۲۰_۱۸ درجه و با نور محیطی متوسط باشد.

گیاه لوفوفورا

خانواده: Cactaceae

نام های دیگر:
Peyote, mescal buttons, muscal buttons, pellote

زیستگاه اصلی : جنوب غربی آمریکا (تگزاس ، مکزیک)

مشـخصـات ظـاهـری:

گونه ای بسیار کند رشد هستند اغلب تا سن سی سالگی به سن بلوغ می رسند در محیط وحشی و بومی نهایت به اندازه یک توپ گلف بزرگ می شوند. در نمونه های پرورشی و کشت شده از طریق بذر بطور قابل توجهی سریعتر رشد می کنند و معمولاً بین سه تا ده سال طول می کشد تا گیاهچه به گیاه بالغ و گلدهی برسد .در طبیعت میزان آلودگی لقاح و برداشت بیش از حد توسط جمع کنندگان، گونه هایی از این گیاه زیبا را در معرض تهدید قرار داده است

گونه های معروف و شناخته شده لوفوفورا:

Lophophora diffusa، Lophophora fricii،
Lophophora viridescens و Lophophora williamsii
است.
بسیاری معتقدند Lophophora دارای آلکالوئیدهای روانگردان است.  در صورتیکه این آلکالوئیدها وجود ندارد و یا تنها در مقادیر بسیار کمی در گونه های دیگر L. diffusa یافت می شود که قابل استخراج نیست.
معمولاً تا ۶ سانت قد می کشد و حدوداً ۱۲ سانت بصورت قطری رشد می کند. گیاه نابالغ ۵ ضلع دارد و با بزرگتر شدن  ۱۳ الی ۷ ضلعی میشود. ریشه عمودی بزرگ که گاهی تا ۲۵ سانتیمتر هم می رسد. گلهای لوفوفورا بصورت تکی وگاهی جفتی و به قطر ۲٫۵_۱٫۵ سانتیمتر و به رنگهای سفید ، کرم ، صورتی و سفید-صورتی میباشد. کپسول بذر رسیده به رنگ قرمز و حدود ۲ سانت طول دارد.

 شـرایـط نگـهـداری:

آبیـاری:

در فصول گرم آبیاری منظم وکامل .فاصله بین دو آبیاری خاک حتما خشک شده باشد. در زمستان تا جای امکان آبیاری کم شود. ریشه این گیاه بسیار به آبیاری زیاد حساس است و در صورتی که زیاد آبیاری شود یا می پوسد یا به سرعت ترک می خورد.

نـور:

بهترین شرایط نوری برای Lophophora  نیمه سایه و نیمه آفتاب است.در تابستان زیر آفتاب مستقیم نگهداری نشود.

خـاک :

از آنجاییکه ریشه این گیاه بسیار مستعد پوسیدگی می باشد ، خاک حاصلخیز دارای زه کشی مناسب که شن و ماسه زیادی داشته باشد استفاده شود .

دمـا :

در دمای بالا به شرط آبیاری منظم سازگار است و حتی می تواند دمای ۴۰_۳۸ درجه را نیز تحمل کند و دمای پایین حتی تا ۷-  درجه در مدت زمان کم و بطور موقت را (در صورت خشک بودن کامل خاک ) تحمل می کند
ولی در کمتر از این دما از بین می رود.

کـوددهـی:

با شروع زمان رشد گیاه کوددهی با کودهای پتاس بالا ، ماهی یکبار.

تکثیـر :

از طریق کشت بذر و بچه هایی که تولید میکند می توان آن را تکثیر کرد.

کنف نیوزیلندی  New Zealand flax

از الیاف این گیاه به شکل سنتی جهت تهیه طناب بخصوص طنابهای مورد استفاده در کشتی استفاه می شود و امروزه به دلیل شکل و همچنین گاهی رنگ  برگهایش به عنوان گیاهی زینتی مطرح شده است .
برگهای این گیاه اکثر سبز رنگ هستند که گاهی نوارهایی به رنگ سبز کم رنگ و یا کرم و قرمز رنگ زینت بخش آنان است. همچنین این گیاهان انواعی دارند که رنگ عمومی برگسارشان برنز –قرمز است .

توجه :
این گیاه حاوی ماده شیمیایی کوکوربیتاسین است که برای برخی از حیوانات سمی محسوب می شود.

تکثیـر :

زمانی که گیاه مادری بزرگ و انبوه شد می توان در هنگام تعویض گلدان یعنی اواخر زمستان/اوایل بهار آنرا به دو یا سه قسمت تقسیم کرد . همچنین گیاهانی که در فضای باز کاشته شده اند را می توان هر چند سال یکبار در صورت تراکم بیش از اندازه در اواخر زمستان / اوایل بهار بیرون آورد و گیاه مادری را به دو یا سه قسمت تقسیم و هر قسمت را در مکان جداگانه ای به شکل مستقل کاشت. در نمونه هایی که گل تشکیل می دهند امکان تشکیل بذر وجود دارد که می توان بذرها را بعد از برطرف شدن خطر یخبندان شبانه ، در فضای باز کشت کرد و یا قبل از این مسئله و شرایط بذرها را در محیطی محافظت شده در بستر شامل از پیت ماس + ماسه یا پرلیت کشت کرد. دمای مناسب جوانه زنی بذرها در حدود ۲۰_۱۸ درجه سانتیگراد است.

هـرس :

با گذشت زمان بمعرفی کنف نیوزیلندی و بیان روش تکثیر و هرس و آفـات و بیـماریهای گیاهرخی از برگهای این گیاه که در قسمت بیرونی و پایینی گیاه هستند زرد رنگ می شوند که می توان آنها را از گیاه جدا کرد.

آفـات و بیـماری :

از بیماری های این گیاه می توان به پوسیدگی طوقه و ریشه ها ، سفیدک پودری و بیماری زنگ اشاره کرد و آفاتی همانند کنه های تار عنکبوتی ، شته ها و شپشک ها نیز گاهی می توانند بخصوص در صورت ضعیف بودن گیاه مشکلاتی را برای آن ایجاد کنند.

شـرایـط نگـهـداری گیـاه پیچ گلیسین

آبیـاری :

پیچ گلیسین وجود رطوبت را در خاک دوست دارد اما این به معنی ماندگاری آب و خیس بودن همیشگی خاک پای آن نیست. آبیاری بیش از اندازه موجب زرد شدن برگها و ریزش آنان و پوسیدگی طوقه گیاه و در نهایت پژمردگی عمومی آن و مرگ می شود. آبیاری نامناسب و اندک بخصوص در مورد گیاهان جوان و زمانی که هوا گرم نیز می باشد موجب سوختگی نوک و حاشیه برگها عدم شکل گیری گل و یا ریزش غنچه های گل خواهد شد.

نـور :

مکانی با نور کامل و مستقیم آفتاب حداقل برای ۸_۶ ساعت برای این گیاه مناسب است وجود نور برای گلدهی این گیاه لازم است اگرچه که در مکانهای سایه نیز این گیاه می تواند به زندگی خود ادامه دهد اما گل نمی دهد.

دمـا :

این گیاهان سرمای زمستان را تا حدود ۲۹-درجه سانتیگراد تحمل می کنند البته در چنین سرمایی احتمال آسیب دیدن ساقه های جوان و نوک ساقه ها وجود دارد اما ساقه های اصلی گیاه معمولا زنده می مانند.

خـاک :

خاکی با زهکش خوب و همچنین مواد ارگانیک همانند خاک برگ مرغوب، کود پوسیده دامی ، ورمی کمپوست و پیت ماس به رشد این گیاه کمک می‌کند. هنگام کاشت می توانیم گودالی به طول و عرض حدود ۱ متر و همچنین عمق ۶۰ سانیتمتر را حفر کنیم و بعد از کاشت گیاه فضای باقیمانده از گودال را با مخلوطی از خاک معمولی+خاک برگ ۱۰% + شن (با ذرات ۲_۱ میلیمتر ماسه رودخانه ای) پر کرد. اگر حفر چنین گودالی برایتان مشکل است سعی کنید که بعد از خرید این گیاه و زمانی که قصد انتقال آن از گلدان به خاک باغچه را دارید حتما گودالی ۳_۲ برابر حجم گلدان حفر کنید و با مخلوط خاکی یاد شده آنرا پر کنید همچنین هنگام کاشت گیاه به یاد داشته باشید که آنرا همان قدر در خاک قرار دهید که قبلا در خاک قرار داشته است و ساقه اصلی آنرا عمیق تر نکارید.

مچنین اگر در کوددهی این گیاه بخصوص کودهایی که حاوی نیتروژن بالای هستند زیاده روی شود، گلدهی خوبی نخواهد داشت.مثلا می توان از کودهایی با فرمول ۵-۱۰-۵  در بهار کوددهی کرد. لزومی به ادامه کوددهی در طی فصل رشد نیست. همچنین گیاهان جوان را می توان در سالهای اولیه کوددهی کرد اما گیاهان بالغ را فقط زمانی که برگها نشانه هایی از زرد شدن را نمایش می دهند کوددهی می کنند. از آنجایی که این گیاهان از گرم بودن خاک بیزار هستند می توان با شروع فصل بهار لایه ای به ضخامت حدود ۵ سانت از خاک برگ تازه در پای گیاه ریخت تا علاوه بر اینکه گیاه از مواد خاک برگ به تدریج استفاده کند، این لایه مانع از گرم شدن سطح خاک شود.

 معرفی یاویا کریپتوکارپا

خانواده: Cactaceae

نام علمی: Yavia cryptocarpa

نام های دیگر:Epithelantha micromeris. crypto

زیستگاه اصلی:  آرژانتین و بولیوی. درارتفاعات بالای ۳۰۰۰ متر می روید.

شکل ظاهری:

گیاه یاویا کریپتوکارپا یکی از کمیاب ترین کاکتوس هایی است که به تازگی شناخته شد. تنه ی این کاکتوس ها کروی – بشکه ای شکل که گاهی استوانه ای رشد می کند و پاجوش های زیادی تولید می کند، تا حدود قدی ۵۰ سانتی متر رشد می کند و دارای یک گودی در مرکز است که ظاهری شبیه دونات به آن می دهد. تیغ های سفید رنگ پرزی کوچک دارد که در دسته های ۱۵ تا ۱۰ تایی و نرم و مرتب هستند . طول این تیغ های نرم ۲ میلی متر می باشد.  در بهار و تابستان گل های نسبتا کوچکی بوجود می آورد که به رنگ بنفش هستند. میوه هایی هم برای تولید بذر دارد.

شرایط نگهداری گیاه یاویا کریپتوکارپا

خـاک : خاک سبک با زهکشی مناسب.

نـور : نور دوست است و نور زیاد موجب گلدهی بهتر آن می شود .

دمـا : به گرما حساسیت زیادی نشان نمی دهد  سرمای تا ۶ – درجه را نیز تحمل می کند.

آبیـاری : بین دو آبیاری بگذارید تا خاک کاملاً خشک شود سپس آبیاری کنید . در فصول گرم آبیاری بیشتر شود.

کود دهی : کودهای کم نیتروژن و پتاس بالا

تـکـثیر: بهترین راه تکثیر از طریق  پاجوش های آن می باشد . کافی است یکی از پاجوش های آن را جدا کرده و در خاک مناسب بکارید.
از طریق کشت بذر نیز قابل تکثیر است . کاکتوس بسیار راحتی برای نگهداری است . فقط چون فضای بسته میان پاجوش های آن زیاد است باید مراقبت شود که دچار آفت و بیماری نشود.

تکثیر لیسیانتوس 

آسانترین راه تکثیر این گیاه از طریق کاشت بذر است. بذرهای این گیاه را در سطح بستر کاشت پخش می کنیم. از پیت ماس + ورمی کولایت و یا پرلیت و یا هر ترکیب سبک دیگری که توانایی حفظ مقداری رطوبت را دارد می توان برای کاشت بذرها استفاده کرد. بذرها را نباید با خاک پوشاند زیرا به وجود نور (به شکل بهینه ۵  ساعت نور در محیط) برای جوانه زنی نیاز دارد. می توان سطح گلدان را با لایه ای پلاستیک شفاف پوشاند و گلدان را در مکانی روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب قرار داد. اگر در محیط داخل خانه و در طی زمستان نسبت به کاشت بذرها اقدام کردید می توان از نور مصنوعی استفاده کرد بدین صورت که از لامپهای مهتابی که در فاصله حدود ۵ سانتیمتری از سطح کاشت قرار گرفته اند به مدت ۱۶ ساعت در طی روز استفاده کرد.

دمای مناسب برای جوانه زنی بذرها:

دمای ۲۴_۲۰ درجه به جوانه زنی بذرها کمک می کند.اما بعد از اینکه بذرها جوانه زدند بهتر است اول : پلاستیک موجود بر روی سطح گلدان را برداشت و دوم : گلدان محتوی گیاهان جوان را به مکانی با  دمای ۱۸_۱۵ درجه منتقل کرد زیرا دمای بیشتر و محیط گرم بخصوص در فصل هایی از سال که هنوز نور کم است و به اصطلاح روزها کوتاه هستند ، می تواند موجب رشد نامناسب گیاهان جوان و بلند شدن بیش از اندازه آنان شود. البته نباید اجازه داد که دما به کمتر از ۱۵ درجه نزول کند. برای آبیاری نیز میتوان از زمان کاشت بذرها تا زمان سبز کردن آنان از روش غبارپاشی آب استفاده کرد تا بذرها در سطح خاک جابجا نشوند.

نکته:

در بهترین شرایط رشد، جوانه زنی بذرها در حدود دو هفته طول میکشد.  بعد از جوانه زنی بذرها و ظاهر شدن چند برگ می توان برنامه کوددهی گیاهان جوان را بخصوص با کودهایی که حاوی کلسیم هستند شروع کرد مثلا فرمول ۱۳-۲-۱۳ البته با نصف غلظت معمول.

کاشتن گیاه در فضای آزاد:

اگر می خواهید که گیاه را در فضای آزاد بکارید باید صبر کنید که خطر آخرین سرمای بهاره نیز برطرف بشود. و بعد نسبت به کاشت بذرها در خاک باغچه اقدام کنید. از زمان کاشت تا گلدهی حدود ۵_۴ ماه میتواند طول بکشد. بنابراین می توان با کاشتن بذرها ۸_۶ هفته قبل از اتمام زمستان در محیط محافظت شده و درون خانه ، گلدهی آنان را در فضای باز جلو انداخت . گیاهان کوچک در فضای خانه از بذرها می‌رویند و بزرگ می‌شوند و سپس بعد از فرارسیدن بهار و رفع سرمای دیررس بهاره نسبت به انتقال این گیاهان جوان به محیط بیرون اقدام می کنیم. گیاهان جوان در زمان انتقل باید حداقل ۴_۳ جفت برگ داشته باشند.

نکته:

البته توجه داشته باشید که اصولا لیسیانتوس به جابجا شدن حساس است بنابراین بهتر است که از همان ابتدا گیاهان را در گلدانهای کوچک و مستقل تکثیر کرد و کاشت تا در زمان درآوردن از بستر کاشت اولیه و انتقال به بستر باغچه یا گلدانهای بزرگتر، ریشه های این گیاه کمتر آسیب ببیند. همچنین اگر تمایل دارید که این گیاهان را در گلدان بکارید باید بدانید که گلدانهایی که ۱۵ سانتیمتر عمق دارند برای این گیاه کافی هستند و گلدانهایی که بسیار بزرگتر از این حد هستند  مانع از  گلدهی مناسب این گیاهان می شوند.  بذرهای گیاه را می توان جمع آوری کرد و در سال بعد از آنها برای تکثیر این گیاه استفاده کرد . فقط زمانی نسبت به جمع آوری بذرها اقدام کنید که میوه ها خشک و قهوه ای رنگ شده باشند.

شـرایـط نگـهـداری لیسیانتوس

آبـیاری :

به آبیاری منظم و مرتب نیاز دارد تا بهترین گلدهی را داشته باشد. اما نباید پای بوته ها همیشه خیس و مرطوب باشد . زیرا این مسئله می تواند منجر به زرد شدن برگها و ضعیف شدن گیاه شود. بنابراین زمانی گیاه را آبیاری کنید که سطح خاک تا عمق حدود ۵ سانتیمتری تا حدودی خشک شده باشد. هنگام آبیاری سعی کنید که برگها و گلها خیس و مرطوب نشوند. این مسئله به جلوگیری از شیوع بیماری‌های قارچی کمک می کند.

نـور :

به مکانی با نور مستقیم آفتاب حداقل به میزان ۶ ساعت در طی روز نیاز دارند. نور کم محیط از جمله دلایل بلند شدن بیش از اندازه ساقه ها ، عدم استحکام آنان ، کم رنگ شدن برگها و عدم گلدهی و یا ریز شدن گلها است. نور مستقیم آفتاب زمانی که دمای محیط گرم است می تواند مشکلاتی از نظیر سوختگی حاشیه و نوک برگها ، زردی برگها و عدم گلدهی و یا ریزش غنچه های گل ایجاد کند.

دما :

بهترین دما برای رشد این گیاه در طی روز دمای ۲۵_۲۰ درجه و در طی شب دمای ۱۸_۱۶ درجه مناسب است. بنابراین این گیاه چندان با مناطقی که تابستانهای بسیار گرمی دارند سازگار نیست زیرا هوای گرم و نامناسب از دلایل عدم گلدهی این گیاه و زرد شدن برگهای آن است. به طور کل در مناطقی که دمای هوا به بیش از ۲۵ درجه می رسد بهتر است گیاه را در مکانی بکاریم و قرار دهیم که در بعد از ظهر از سایه برخوردار باشد.در مکانهایی که زمستانهای نسبتا گرمی دارند و دمای محیط به کمتر از ۱۰ درجه نزول نمی کند گیاه میتواند یک سال دیگر نیز به رشد خود ادامه دهد.گیاه معمولا در ۴ درجه سانتیگراد شروع به از بین رفتن می کند.

خـاک :

به خاکی با زهکش خوب و همچنین غنی از مواد ارگانیک نیاز دارد تا گلدهی خوبی داشته باشد. برای کوددهی این گیاهان می توان از فرمول های ۲۰-۱۰-۲۰ استفاده کرد. اگرچه وجود فسفر اصولاً به گلدهی گیاهان گلدار کمک می کند اما به نظر می رسد که این گیاه چندان عکس العمل مثبتی نسبت به این کودها نشان نمی دهد. کودها را می توان هر دو هفته یکبار قبل از اینکه گیاه به گلدهی برسد استفاده کرد . بعد از گلدهی گیاه کوددهی را می توان با فواصل هر ۴ هفته یکبار انجام داد. همچنین بهتر است که این کود را با نصف غلظت معمول و توصیه شده که برای سایر گیاهان استفاده می شود، بکار برد.